การศึกษาความรู้เรื่องจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์สำหรับการวิจัยในชั้นเรียนของครูโรงเรียนในเขตพื้นที่วังทองหลาง กรุงเทพมหานคร

ธนัชชา  คงเนียม; จุฑาภรณ์  มาสันเทียะ; ดารุณี  ทิพยกุลไพโรจน์

doi:10.14456/iarj.2023.158

ผู้แต่ง

ธนัชชา คงเนียม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0009-0003-7423-124X
จุฑาภรณ์ มาสันเทียะ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0000-0003-0117-0426
ดารุณี ทิพยกุลไพโรจน์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0000-0002-4874-2607

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.158

คำสำคัญ:

จริยธรรมการวิจัยในมนุษย์; , การวิจัยในชั้นเรียน

บทคัดย่อ

การวิจัยในชั้นเรียนนับได้ว่าเป็นงานวิจัยทางด้านสังคมศาสตร์ซึ่งให้ความสำคัญกับจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ (Ethical) เพื่อปกป้องศักดิ์ศรี สิทธิ สวัสดิภาพ ให้ความอิสระและความเป็นธรรมแก่ผู้เข้าร่วมวิจัย นักวิจัยด้านสังคมศาสตร์รวมถึงครูจึงต้องตระหนักและให้ความเคารพในเรื่องของจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์เป็นอย่างยิ่ง และนำมาใช้เป็นแนวทางดำเนินการวิจัยให้ถูกต้องเหมาะสมเป็นไปตามหลักจริยธรรมพื้นฐาน (Ethical Principles) เพื่อให้การวิจัยเป็นไปอย่างมีคุณภาพและเป็นที่ยอมรับ ครูจึงจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับหลักจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ (Ethical) ดังนั้นบทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับความรู้เรื่องจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์สำหรับการวิจัยในชั้นเรียนของครูโรงเรียนในเขตพื้นที่วังทองหลาง กรุงเทพมหานคร และ (2) เปรียบเทียบความรู้เรื่องจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์สำหรับการวิจัยในชั้นเรียนระหว่างครูโรงเรียนในเขตพื้นที่วังทองหลางกรุงเทพมหานครที่มีระดับการศึกษาต่างกัน จากครูโรงเรียนในเขตพื้นที่วังทองหลางกรุงเทพมหานคร จำนวน 3 โรงเรียน จำนวน 226 คน โดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบความรู้เรื่องจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์สำหรับการวิจัยในชั้นเรียนของครูโรงเรียนในเขตพื้นที่วังทองหลาง กรุงเทพมหานคร วิเคราะห์ข้อมูลสถิติเชิงบรรยาย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสูงสุด และค่าต่ำสุด สถิติอ้างอิงได้แก่ สถิติทดสอบทีแบบเป็นอิสระจากกัน ผลการวิจัยพบว่า (1) ครูโรงเรียนในเขตพื้นที่วังทองหลาง กรุงเทพมหานคร มีความรู้เรื่องจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์สำหรับการวิจัยในชั้นเรียนในภาพรวม มีคะแนนเฉลี่ย 17.83 คะแนน จากคะแนนเต็ม 30 คะแนน โดยความรู้เรื่องจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์สำหรับการวิจัยในชั้นเรียนด้านหลักการเคารพในความเป็นมนุษย์ มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด ด้านหลักคุณประโยชน์ และด้านหลักความยุติธรรม ตามลำดับ (2) ครูที่มีระดับการศึกษาในระดับปริญญาโทมีระดับความรู้เรื่องจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์สำหรับการวิจัยในชั้นเรียนสูงกว่าครูที่มีระดับการศึกษาในระดับปริญญาตรีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05

เอกสารอ้างอิง

จิราภรณ์ เอมเอี่ยม. (2548). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการทำวิจัยในชั้นเรียนของครูผู้สอน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลกเขต 3 สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร-มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.

ชุลีกร ธนธิติกร และ ณัฐรัฐ ธนธิติกร. (2556). จริยธรรมการวิจัยในมนุษย์กับการวิจัยทางสังคมศาสตร์.วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 2(1), 29-35.

เชาวรัตน์ คล้ายสอน และคณะ. (2545). สภาพการทำวิจัยในชั้นเรียนของข้าราชการโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดพิษณุโลก. การค้นคว้าอิสระสาขาวิชาการบริหารการศึกษา: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

พัชรินทร์ ดวงศรี. (2561). การพัฒนาทักษะการสะท้อนคิดในการสอนภาษาอังกฤษด้วยกระบวนการชี้แนะทางปัญญา: กรณีศึกษานักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

ไพโรจน์ วิไลนุช. (2562). การสร้างจริยธรรมการวิจัยในคนในงานวิจัยสังคมศาสตร์. Journal of Public Relations and Advertising.13(1), 114-126.

ยุพาพร ก้านจักร. (2559). การพัฒนาแบบวัดคุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านมุ่งมั่นในการทำงานสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. ครุศาสตรมหาบัณฑิตสาขาการวิจัยและประเมินผลการศึกษา: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

ศิริกัญญา วงศ์ภาคำ (2558). การพัฒนาแบบวัดความสามารถในการคิดวิเคราะห์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. ครุศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

สาคร สียางนอก. (2557). การพัฒนาแบบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3.วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิตสาขาการวิจัยและประเมินผลการศึกษา: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. (2562). แนวทางจริยธรรมการทำวิจัยที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

สำอาง สุดสะอาด. (2559). การพัฒนาแบบวัดความสุขของผู้เรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออก. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิจัยวัดผลและสถิติการศึกษา: มหาวิทยาลัยบูรพา.

Elisabeth, E., Lisa, B.B., & Robert, T. (2018). A qualitative study of primary teachers’ classroom feedback rationales. Educational Research. 60(2), 189-205.

Hellstrom, L., & Lundberg, A. (2020). Understanding bullying from young people’s perspectives: An exploratory study. Educational Research. 62(4), 414-433.

Horton, P., & Forsberg, C. (2020). Safe spaces? A social-ecological perspective on student perceptions of safety in the environment of the school canteen. Educational Research. 62(1), 95-110.

Keisu, B., & Ahlstrom, B. (2020). The silent voices: Pupil participation for gender equality and diversity. Educational Research. 62(1), 1–17.

Nyanjom, J., & Naylor, D. (2020): Performing emotional labour while teaching online. Educational Research. 63(2), 147-163.

The British Psychological Society. (2014). Code of Human Research Ethics. Leicester: The British Psychologica.189-205.

Thornberg, R. & Delby, H. (2019). How do secondary school students explain bullying? Educational Research. 61(1), 142-160.

White, J., Connelly, G., Thompson, L., & Wilson, P. (2013). Assessing wellbeing at school entry using the Strengths and Difficulties Questionnaire: professional perspectives. Educational Research. 55(1), 87-98.