แนวทางการเสริมสร้างอาชีพผู้สูงอายุในกลุ่มจังหวัดอันดามัน: กรณีศึกษาจังหวัดภูเก็ต พังงา และกระบี่
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2023.176คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุ; , อันดามัน; , แนวทางเสริมสร้างอาชีพบทคัดย่อ
การส่งเสริมอาชีพที่สอดคล้องกับศักยภาพของผู้สูงอายุเป็นสิ่งที่สำคัญที่จะช่วยให้ผู้สูงอายุมีรายได้ ช่วยเหลือตัวเองได้ ขณะเดียวกันสามารถสร้างคุณค่าทางจิตใจให้กับผู้สูงอายุ เกิดความรู้สึกภาคภูมิใจและพึงพอใจในการดำรงชีวิต ซึ่งจะช่วยให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ดังนั้นการศึกษาวิจัยครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาศักยภาพและ ความต้องการด้านอาชีพของผู้สูงอายุในกลุ่มจังหวัดอันดามัน และเพื่อศึกษาแนวทางการเสริมสร้างอาชีพผู้สูงอายุ ในกลุ่มจังหวัดอันดามัน การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี (Mixed Method) โดยใช้แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย กับกลุ่มตัวอย่างจำนวน 90 คน จากผลการศึกษาพบว่า (1) อาชีพที่เสริมรายได้ที่ผู้สูงอายุต้องการ เป็นเรื่องผลิตภัณฑ์ เกี่ยวกับการดูแล สุขภาพร้อยละ 27.78 และหัตถกรรม ร้อยละ 27.78 อยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมาคือ อาชีพเสริมที่เกี่ยวข้องกับ อาหาร/เครื่องดื่ม คิดเป็นร้อยละ 22.22 และน้อยที่สุด คือ งานอื่น ๆ คิดเป็นร้อยละ 5.56 (2) ข้อมูลศักยภาพของผู้สูงอายุ พบว่า ผู้สูงอายุในอันดามันมีภูมิปัญญาท้องถิ่น และต้องการถ่ายทอด ภูมิปัญญาในด้านต่าง ๆ จำแนกได้ดังนี้ เรื่องการทำอาหาร ร้อยละ 25.56 รองลงมา เรื่องการทำการเกษตร ร้อยละ 23.33 ความรู้เกี่ยวกับงานสาน หัตถกรรม ทอผ้า และการเย็บปักถักร้อย เพ้นท์ผ้าปาเต๊ะ การประดิษฐ์ดอกไม้ (ดอกไม้จันทน์) การทำพวงหรีด เหรียญโปรยทาน ร้อยละ 12.22 นอกจากนั้นมีความรู้เกี่ยวกับการรักษาโรค สมุนไพร การกีฬา การทำประมง งานปั้น งานหล่อ งานก่อสร้าง และการทำกระดาษจากวัสดุที่เหลือใช้ที่ได้จาก ธรรมชาติ (3) แนวทางการเสริมสร้างอาชีพผู้สูงอายุที่สอดคล้องกับศักยภาพและความต้องการทางด้านอาชีพของผู้สูงอายุ คือ 1) การนำประสบการณ์ของผู้สูงอายุมาถ่ายทอดความรู้ให้กับคนรุ่นหลัง 2) การฟื้นฟูภูมิปัญญา ในด้านการทำ อาหารและขนมพื้นเมือง การแปรรูปอาหาร การเกษตรปลอดสารพิษ งานหัตถกรรม การทำเครื่องจักรสาน 3) การเพิ่มช่องทาง การจำหน่ายสินค้า โดยให้คนรุ่นใหม่เข้ามามีส่วนร่วมโดยใช้เทคโนโลยีมาช่วยเหลือ เช่น การทำการตลาดออนไลน์ การจัดส่งแบบเดลิเวอรี่ และการส่งสินค้าไปยังจุดจำหน่ายสินค้าประจำจังหวัด เป็นต้น (4) ข้อเสนอแนะในการนำผลการวิจัยไปใช้ ให้มีการส่งเสริม ให้คนทุกช่วงวัย ในชุมชนมีส่วนร่วม ในการดูแล ผู้สูงอายุร่วมกัน โดยเฉพาะการใช้เทคโนโลยีในการเพิ่มช่องทางในการจำหน่ายสินค้าที่ผลิตโดยผู้สูงอายุ และองค์กรปกครองท้องถิ่นควรส่งเสริมงานด้านผู้สูงอายุอย่างจริงจัง การสร้างเครือข่ายเชื่อมโยงความสัมพันธ์ ระหว่างผู้สูงอายุในกลุ่มจังหวัดอันดามัน เพื่อให้เกิดพื้นที่ในการแลกเปลี่ยนความรู้ เปิดมุมมองใหม่ ๆ ซึ่งจะช่วยพัฒนาศักยภาพของผู้สูงอายุอย่างต่อเนื่อง
เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. (2559). คู่มือการจัดเก็บข้อมูลความจำเป็นพื้นฐาน ปี 2560 – 2564. กรุงเทพฯ: กรมการพัฒนาชุมชน.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2563). สถิติผู้สูงอายุของประเทศไทย 77 จังหวัด. Retrieved from: https://www.dop.go.th/th/know/side/1/1/335
กลุ่มงานบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน. (2563). แผนพัฒนากลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน พ.ศ.2562-2565 ฉบับทบทวน พ.ศ.2563. http://www.osmsouth-w.moi.go.th/main/page/28
เจษฎา นกน้อย และวรรณภรณ์ บริพันธ์. (2560). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในจังหวัดสงขลา. วารสารมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 9(3), 94-105
เจิมขวัญ รัชชุศานติ. (2559). ศักยภาพการใช้ภูมิปัญญาเพื่อสร้างรายได้ของกลุ่มผู้สูงอายุ จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 11(2), 68-84
ชวลิต สวัสดิ์ผล. (2559). การดูแลและพัฒนาผู้สูงอายุโดยชุมชนในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต:
ชัยพัฒน์ พุฒซ้อนและคณะ. (2561). แนวทางการแก้ไขปัญหาสังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(1), 25-35
ณัฏฐ์ฐิตา เทวาเลิศสกุลและคณะ. (2559). แนวทางการพัฒนาผู้สูงอายุจากภาระให้เป็นพลัง กรณีศึกษาเทศบาลนครรังสิต. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ),9(1), 529-545
ดวงกมล คณโฑเงิน และเกื้อ วงศ์บุญสิน. (2556). ปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่มาบตาพุด จังหวัดระยอง. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 9(2), 65-88.
ธีระวัฒน์ จันทึก. (2559). การศึกษาการมีส่วนร่วมในกำลังแรงงานของประชากรผู้สูงอายุที่มีผลต่อการเสริมสร้างศักยภาพความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจของชุมชน จังหวัดเพชรบุรี. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจปริทัศน์, 12(2),11-38
พรกมล ระหาญนอก และสมยงค์ สีขาว. (2559). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุจังหวัดเลยอย่างยั่งยืน. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 11(37), 111-121
พัชรวงศ์ ชวนชม และคณะ. (2561). ลักษณะงานที่เหมาะสมกับแรงงานผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 13(1), 114-115
พิมพะงา เพ็งนาเรนทร์. (2559). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาอาชีพเพื่อเพิ่มรายได้ของผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี:
ภาวดี ทะไกรราชและคณะ. (2558). การพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุเพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างยั่งยืนในพื้นที่จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 7(1), 39-60.
รพีพร เทียมจันทร์. (2559). การเสริมสร้างความมั่นคงด้านอาชีพผู้สูงอายุบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่น เทศบาลเมืองเมืองแกนพัฒนา จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่:
วิชิต จรุงสุจริตกุล. (2559). การศึกษาลักษณะงาน ผลตอบแทน สวัสดิการและการส่งเสริมการมีงานทำที่เหมาะสมกับผู้สูงอายุในอำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 9(2), 115-123
วิไลลักษณ์ พรมเสนและอัจฉริยา ครุธาโรจน์ (2560). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดลำปางต่อการส่งเสริมการมีงานทำและการสร้างรายได้แก่ผู้สูงอายุ. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 10(2), 70-91
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2558). พัฒนาการวัยผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ. (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
สมศักดิ์ อมรสิริพงศ์ และ อาชว์ภูริชญ์ น้อมเนียน. (2560). ELDERFARE Model: รูปแบบและกลไกการจัด สวัสดิการสังคมเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม สำหรับกลุ่มแรงงานผู้สูงอายุนอกระบบในเขตเศรษฐกิจ พิเศษจังหวัดสระแก้ว. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 5(2), 29-40.
สมศักดิ์ อมรสิริพงศ์. (2562). การขับเคลื่อนนวัตกรรมการจัดสวัสดิการสังคมสำหรับกลุ่มแรงงานนอกระบบที่เป็นผู้สูงอายุในเขตเศรษฐกิจพิเศษ. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ), 12(4), 451-475
สันติ ถิรพัฒน์และคณะ. (2563). แผนงานวิจัยการศึกษาการจัดการทรัพย์สินสำหรับผู้สูงอายุ: โครงการวิจัยย่อยที่ 1 การจัดการทรัพย์สินทางเลือกสำหรับผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย
สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดสงขลา. (2559). รายงานการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน จังหวัดสงขลา ปี 2559. Retrieved from: https://songkhla.cdd.go.th
อรรถพล อุสายพันธ์. (2561). การส่งเสริมการมีงานทำเพื่อมีรายได้ของผู้สูงอายุในอำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี. ราชบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
Huang, R., Ghose, B., & Tang, S. (2020). Effect of financial stress on self-rereported health and quality of life among older adults in five developing countries: a cross-sectional analysis of WHO-SAGE survey. BMC geriatrics, 20(1), 288. https://doi.org/10.1186/s12877-020-01687-5
Markley, O.W., & Bagley, D.M. (1975). Minimum Standards for Quality of Life. Office of Research and Development, U.S. Environmental Protection Agency,
UNESCO. (1981). Quality of life: An Orientation to Population Education. Bangkok: UNESCO.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 Chalida Yamsrisuk, Ratchaneewan Muenpun, Waranya Thahong , Pattaramon Kayem

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ





