การพัฒนาสมรรถภาพทางกายด้วยการฝึกแบบผสมผสานของนักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬาของมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี

ธวัชชัย  ไกรทองสุข; ยุทธพิชัย  ชาญเลขา

doi:10.14456/iarj.2023.160

ผู้แต่ง

ธวัชชัย ไกรทองสุข สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี https://orcid.org/0009-0001-4854-0415
ยุทธพิชัย ชาญเลขา สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี https://orcid.org/0009-0002-8782-0353

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.160

คำสำคัญ:

การฝึกแบบผสมผสาน; , การฝึกพลัยโอเมตริก; , สมรรถภาพทางกาย

บทคัดย่อ

สมรรถภาพทางกายเป็นสิ่งสำคัญในการประกอบกิจกรรมในชีวิตประจำวันและมีความสัมพันธ์โดยตรง ผู้มีสมรรถภาพทางกายดี จะมีสุขภาพดีด้วย ดั้งนั้นสมรรถภาพทางกาย หมายถึง ความสามารถของร่างกายในการประกอบกิจกรรมเล่นกีฬาหรือออกกำลังกายได้ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการใช้โปรแกรมฝึกแบบผสมผสานในการพัฒนาสมรรถภาพทางกาย โดยมีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬาของมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี จำนวน 30 คน โดยการทดสอบสมรรถภาพทางกายแบบทดสอบ Back and Leg dynamometer test แบบทดสอบ V-sit-and-reach test แบบทดสอบ T-test แบบทดสอบ Push up test แบบทดสอบวิ่งเร็ว 50 เมตร (50-Meter Sprint) และแบบทดสอบยืนกระโดดไกล และวิเคราะห์ความแตกต่างของข้อมูลก่อนและหลังโดยใช้วิธีการวัดซ้ำของ 1 กลุ่มตัวอย่าง (Paired-sample t-Tests) ผลการวิจัยพบว่า ผลการใช้โปรแกรมฝึกแบบผสมผสานในการพัฒนาสมรรถภาพทางกายก่อนและหลังด้านความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ (Muscle Strength) มีระดับความมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันทางสถิติที่ระดับ 0.00 ความคล่องแคล่วว่องไว (Agility) มีระดับความมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันทางสถิติที่ระดับ 0.00 ด้านความอ่อนตัว (Flexibility) มีระดับความมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันทางสถิติที่ระดับ 0.00 ความทนทานกล้ามเนื้อ (Muscular Endurance) มีระดับความมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันทางสถิติที่ระดับ 0.00 ความเร็ว (Speed) มีระดับความมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันทางสถิติที่ระดับ 0.00 พลังกล้ามเนื้อ (Muscle power) มีระดับความมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันทางสถิติที่ระดับ 0.00 สรุปว่า ผลการใช้โปรแกรมฝึกแบบผสมผสานในการพัฒนาสมรรถภาพทางกายก่อนและหลังการใช้โปรแกรมฝึกแบบผสมผสานทุกด้านมีความแตกต่างกันพัฒนาขึ้นระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติฉบับที่ 6 (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

เจริญ กระบวนรัตน์. (2552).การยืดเหยียดกล้ามเนื้อ. กรุงเทพฯ : คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

เทพฤทธ์ สิทธินพพันธ์ (2555) การพัฒนาสมรรถภาพทางกายของนักเรียนชั้นประถศึกษาปีที่ 2 ตามแนวการทดสอบสมรรถภาพทางกายของคณะกรรมการนานาชาติเพื่อจัดมาตรฐานการทดสอบความสมบูรณ์ทางกาย (ICSPFT). โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

นนทนันต์ เผ่าภูรี. (2560). ผลของการฝึกแบบเชิงซ้อนที่มีต่อความเร็วในการวิ่ง 50 เมตร. ปริญญานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต (พลศึกษา) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

นภดล นิ่มสุวรรณ. (2559). สมรรถภาพทางกายและพฤติกรรมการออกกำลังกายของนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนวิชาว่ายน้ำ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่. คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

บุญเจือ สินบุญมาและวุฒิชัย ประภากิตติรัตน์. (2558). ผลการฝึกแบบผสมผสานที่มีต่อความเร็วและความคล่องแคล่วว่องไว ของนักกีฬาวอลเลย์บอลระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.

ปรีชาเวช สุขเกิน (2564). สมรรถภาพทางกายด้านความอ่อนตัวและด้านความแข็งแรงของกล้ามเนื้อของนักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติประจำภาคเหนือ. วิทยานิพนธ์การศึกษาตามหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณทิต: มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติวิทยาเขตเชียงใหม่.

ฝ่ายวิทยาศาสตร์การกีฬา. (2543). เกณฑ์มาตรานสมรรถภาพทางกายประชาชนไทยการกีฬาแห่งประเทศไทย. 2543. กรุงเทพฯ: การกีฬาแห่งประเทศไทย.

สุพิตร สมาหิโต. (2556). คู่มือแบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกาย สำหรับประชาชนไทย อายุ 19-59 ปี.กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สัมปชัญญะ.

เสถียร เหล่าประเสริฐ, คุรุศาสตร์ คนหาญ, สมชาย รัตนทองคำ, ประพันธ์ศักดิ์ เดชศรี, จิระวุฒิ กมลตรีและจิระชัย คาระวะ. (2560). ผลของการฝึกผสมผสานแบบ เอส เอ พีที่มีต่อพลังและความแขง็แรงของกล้ามเนื้อขาความเร็วความอ่อนตัว ความคล่องแคล่วว่องไวและปฏิกิริยาตอบสนองของ นกักีฬาบาสเกตบอลชายในระดับเยาวชน. วารสารวิจัย มข. (ฉบับบัณฑิตศึกษา), 17(1), 32-42.

เสาวลักษณ์ ศิริปัญญา. (2550). ผลของการฝึกเชิงซ้อนแบบผสมผสานการฝึกด้วยน้ำหนักกับการเคลื่อนที่ในลักษณะแรงระเบิด ที่มีต่อสมรรถภาพของกล้ามเนื้อในนักกีฬาเซปักตะก้อหญิงทีมชาติไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Chu, D.A. (1996). Explosive Power and Strength: Complex Training for Maximum. Results, California: Human Kinetics.

Corbin, C.B., & Lindsey, R., (1985). Concepts of Physical Fitness with Laboratories. Brown Publishers, Lowa.