รูปแบบการจัดการแข่งขันกีฬาตะกร้อสุขสามวัย : กรณีศึกษาโครงการบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง

กฤชญา  พุ่มพิน; จุฑาภรณ์ มาสันเทียะ; วณัฐพงศ์  เบญจพงศ์

doi:10.14456/iarj.2023.112

ผู้แต่ง

กฤชญา พุ่มพิน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0009-0006-9207-6804
จุฑาภรณ์ มาสันเทียะ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0000-0003-0117-0426
วณัฐพงศ์ เบญจพงศ์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง https://orcid.org/0009-0006-2104-4995

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.112

คำสำคัญ:

การจัดการแข่งขัน; , ตะกร้อ; , บริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม

บทคัดย่อ

โครงการบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม ในชุมชนปิ่นเจริญ 1 เขตดอนเมืองได้ดำเนินการจัดการแข่งขันกีฬาตะกร้อสุขสามวัย ซึ่งแนวคิดสุขสามวัย คือ แนวคิดที่ให้ความสำคัญกับประชาชนในชุมชนทุกช่วงวัย ประกอบกับตะกร้อเป็นกีฬาพื้นบ้านของไทยที่มีการเล่นโดยใช้อุปกรณ์น้อยและมีการออกกำลังกายในทุกส่วน ดังนั้นเพื่อให้การจัดการแข่งขันกีฬาตะกร้อสุขสามวัยมีรูปแบบที่ชัดเจนและเกิดประสิทธิผล งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษารูปแบบการจัดการแข่งขันกีฬาตะกร้อสุขสามวัยในโครงการบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง และ (2) ประเมินประสิทธิผลของการจัดการแข่งขันกีฬาตะกร้อสุขสามวัยในโครงการบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง กลุ่มเป้าหมายในการศึกษารูปแบบการจัดการแข่งขันฯ ประกอบด้วย 2 กลุ่ม ได้แก่ (1) คณะกรรมการดำเนินการจัดการแข่งขันกีฬาตะกร้อสุขสามวัย จำนวน 3 คน และ (2) ตัวแทนชุมชนปิ่นเจริญ 1 เขตดอนเมือง จำนวน 3 คน รวมทั้งสิ้น 6 คน กลุ่มเป้าหมายในการประเมินประสิทธิผลของการจัดการแข่งขันฯ จำแนกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ (1) ตัวแทนทีมที่เข้าร่วมการแข่งขัน 20 คน (2) นักศึกษาที่เข้าร่วมการเป็นผู้ตัดสิน จำนวน 10 คนและ (3) ประชาชนในชุมชนปิ่นเจริญ 1 ที่รับชมการแข่งขัน จำนวน 15 คน รวมทั้งสิ้น จำนวน 45 คน การศึกษารูปแบบการแข่งขันฯเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา การประเมินประสิทธิผลของการจัดการแข่งขันฯเก็บข้อมูลโดยใช้แบบตรวจสอบรายการและวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ผลการวิจัยพบว่า (1) รูปแบบการจัดการแข่งขันกีฬาตะกร้อสุขสามวัยในโครงการบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ ได้แก่ (ก) การวางแผน (ข) การจัดองค์กร (ค) การปฏิบัติการ และ (ง) การควบคุม (2) ประสิทธิผลของการจัดการแข่งขันกีฬาตะกร้อสุขสามวัย พบว่า กลุ่มเป้าหมายมีความรู้ความเข้าใจในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 86.67) มีการนำความรู้ไปใช้ในระดับปานกลาง (ร้อยละ 57.77) และมีการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกในชุมชนในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 88.89)

เอกสารอ้างอิง

กมล รินสาร และประเสริฐ อินทร์รักษ์. (2562). การจัดการการแข่งขันกีฬานักเรียนจังหวัด. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(2), 859-871.

กฤชญา พุ่มพิน. (2565). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของทีมกีฬาตะกร้อหญิงในการแข่งขัน กีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 5(2), 1-25.

กิตติคุณ แสงนิล และ อุษา ศรีไชยา. (2565). การพัฒนาตัวแบบเชิงกลยุทธ์การสร้างมลูค่าเพิ่มของ การจัดการแข่งขันตะกร้ออาชีพในประเทศไทย. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ, 23(1), 83-101.

คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. (2565). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. สืบค้น มีนาคม 31, 2566, จาก http://www.edu. ru.ac.th/images/edu_plan/plan-2566-003.pdf

จิรศักดิ์ บุญนาค. (2555). การพัฒนารูปแบบการจัดการแข่งขันกีฬานักเรียนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแห่งประเทศไทย. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 56-67.

จิระวุฒิ สาระธรรม. (2562). การจัดการความรู้และรูปแบบที่เหมาะสมในการให้บริการวิชาการแก่ชุมชนของคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคล สุวรรณภูมิ, 1(1), 65-76.

นภพร ทัศนัยนา และอรนภา ทัศนัยนา. (2565). แนวทางการส่งเสริมกีฬาจากกีฬาพื้นฐานสู่กีฬาอาชีพสำหรับประเทศไทย. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 48(1), 154-165.

พรฤดี นิธิรัตน์, ราตรี อร่ามศิลป์, คนึงนิตย์ พงษ์สิทธิถาวร, ดลใจ จองพานิช และ กมลวรรณ ตาตะคุ.(2558). ผลของโปรแกรมสร้างเสริมสุขภาพจิตครอบครัวสามวัยต่อการรับรู้บทบาทของสมาชิกและสัมพันธภาพในครอบครัว. วารสารศูนย์การศึกษาแพทยศาสตร์คลินิกโรงพยาบาลพระปกเกล้า, 32 (1), 18-33.

ภัทริน วงศ์บางโพ และจุฑา ติงศภัทิย์. (2558). แนวทางพัฒนาการจัดการแข่งขันกีฬานักเรียน นักศึกษาแห่งชาติ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วารสารวิชาการ สถาบันการพลศึกษา, 7(1), 85-101.

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2564). ทฤษฎีการประเมิน (พิมพ์ครั้งที่ 10). สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุรพล เศรษฐบุตร, ภาณุพันธุ์ ประภาติกุล, วรทัศน์ อินทรัคคัมพร, ณฐิตากานต์ พยัคฆา, อรกานต์ ไชยยาและณัฐพงศ์ คํากลม. (2563). การติดตามและประเมินผลโครงการบริการรับใช้สังคมของ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 8(3), 480-491.

อำนวย จันทมนตรี. (2564). การพัฒนาระบบบริหาร การกีฬาเซปักตะกร้อ มหาวิทยาลัยเอกชน. วารสารวิทยาการจัดการ, 8(1), 26-38.

แอน มหาคีตะ, ถนอมศักดิ์ เสนาคำ และรัชนี ขวัญบุณจัน. (2557). รูปแบบการบริหารจัดการองค์กรกีฬาคนพิการในประเทศไทย. วารสารคณะพลศึกษา, 17(1), 163-175.

Firmansyah, A., Tomi, A., Kurniawan, R., & Winarno, M. E. (2022). Comparison of Interest in Sepak Takraw by Class VII and VIII Students at SMPN 12 Malang City and SMPN 1 Donomulyo Malang Regency. Proceedings of the International Conference on Sports Science and Health (ICSSH 2022), 383–392. https://doi.org/10.2991/978-94-6463-072-5_39.