การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด

ผู้แต่ง

  • อัจจิมา เสนานิวาส หลักสูตรการจัดการมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ https://orcid.org/0000-0002-5833-9985
  • ธมยันตี ประยูรพันธ์ หลักสูตรการจัดการมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ https://orcid.org/0000-0002-9700-7262

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.101

คำสำคัญ:

การบริหารทรัพยากรมนุษย์; , ความผูกพันของบุคลากร

บทคัดย่อ

ปัจจัยสำคัญที่หลากหลายองค์กรต่างเห็นพ้องต้องกันว่ามีความสำคัญยิ่งคือทรัพยากรมนุษย์ภายในองค์กร เพราะนอกจากจะเป็นหนึ่งในปัจจัยการผลิตแล้ว ยังเป็นจักรกลสำคัญที่จะทำให้องค์กรสามารถขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้อย่างมั่นคง ทั้งนี้เพราะมนุษย์เป็นทรัพยากรเพียงอย่างเดียวที่ใช้แล้วไม่หมด หรือหายไปไหน แต่กลับทวีความชำนาญ ความเชี่ยวชาญ และมีแนวคิดใหม่ ๆ เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ด้านการสรรหาคัดเลือกที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด (2) เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ด้านการฝึกอบรมและพัฒนาที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด (3) เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ด้านการจ่ายค่าจ้าง ค่าตอบแทนและผลประโยชน์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด และ (4) เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ด้านแรงงานสัมพันธ์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ บุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด จำนวน 1,369 คน ที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ในสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด 72 จังหวัด ซึ่งได้ตัวอย่าง จำนวน 332 คน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณ ผลการการวิจัย พบว่า (1) ความคิดเห็นเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ด้านสรรหาและคัดเลือก อยู่ในระดับมาก ด้านการฝึกอบรมและพัฒนา อยู่ในระดับมาก ด้านการจ่ายค่าจ้าง ค่าตอบแทนและผลประโยชน์ อยู่ในระดับมาก และด้านแรงงานสัมพันธ์ อยู่ในระดับมาก (2) ความคิดเห็นเกี่ยวกับความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (3) ตัวแปรที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ ด้านแรงงานสัมพันธ์ ด้านการฝึกอบรมและพัฒนา ด้านการสรรหาคัดเลือก และด้านการจ่ายค่าจ้าง ค่าตอบแทนและผลประโยชน์ เป็นปัจจัยที่กำหนดความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด

เอกสารอ้างอิง

เขมจิรา บุตรธิยากลัด และพนิดา นิลอรุณ. (2560). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพัน ในองค์การของพนักงาน: กรณีศึกษา บริษัท โตโยด้า โกเซ (ประเทศไทย) จำกัด. วารสารนวัตกรรมและการจัดการ, 2, 67-78.

เจษฎา นกน้อย. (2558). การสื่อสารภายในองค์การ : แนวคิด ทฤษฎี และการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธิติพันธ์ ศรีภมร และราเชนทร์ นพณัฐวงศกร. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติงานของบุคลากร สำนักวิชาการและแผนงาน สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตกรรรม. Dhammathas Academic Journal, 20 (2), 47-56.

นนท์ธิญา ไกรวารี. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างแนวปฏิบัติการบริหารทรัพยากรมนุษย์กับความผูกพัน ต่อองค์กรของพนักงานสัญญาจ้างรายเดือน บริษัท ท้อปโกลฟ เทคโนโลยี (ประเทศไทย) จำกัด. สารนิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

นัฐกานต์ ทองสุขมาก และจันจิราภรณ์ ปานยินดี. (2563). การจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่สงผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานบริษัทผลิตเครื่องจักรกลแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี. งานประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 12. (หน้า 1298-1306). นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

ประไพศรี ธรรมวิริยะวงศ์. (2564). แนวทางการสร้างนวัตกรรมในงานบริหารทรัพยากรมนุษย์. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 15 (1), 516-528.

ปิยาพร ห้องแซง. (2555). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์กรของพนักงานสาขาธนาคารออมสินในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ,

ปุรินทร์ ศรีศศลักษณ์, จิรพรรณ โพธิ์ทอง และสุนิสา จันทร์แสง. (2561). คุณภาพชีวิตของคนพิการจังหวัดสุพรรณบุรี. The Journal of Boromarjonani College of Nursing Suphanburi, 1 (1), 73-84.

สมจัย นามวงษา, นภาวรรณ เนตรประดิษฐ์ และเนตร์พัณณา ยาวิราช. (2563). อิทธิพลของภาวะผู้นำการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ และความผูกพันของพนักงานที่ส่งผลต่อ วามตั้งใจทำงานของพนักงานกลุ่มอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์. Journal of Humanities and Social Sciences Thonburi University, 14 (2), 131-143.

สาริศา แสงวัฒนรัตน์. (2562). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรในระดับมหาวิทยาลัย. Retrieved from: https://mmm.ru.ac.th/MMM/IS/sat17/6214060031.pdf

สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม. (2565). เว็บไซต์จังหวัด. เข้าถึงได้จากhttps://alro.go.th/th/alro

อนุรักษ์ วัฒนะถาวรวงศ์. (2561). ความผูกพันองค์การ (Organizational Commitment). Retrieved from: https://anuruckwatanathawornwong.blogspot.com/2018/01/organizational-commitment.html

เอมอร จันทบูลย์. (2560). ภาวะผู้นําและการบริหารทรัพยากรมนุษย์ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรกรณีศึกษา ไดเซล กรุ๊ป (ประเทศไทย). กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น,

Becker, H.S. (1960). Notes on the Concept of Commitment. American Journal of Sociology, 66, 32-42. http://dx.doi.org/10.1086/222820.

Blau, P. M. (1964). Exchange and Power in Social Life. New York: Wiley.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.

Mondy, R.W., & Noe, M.R. (2004). Human Resource Management. 9th edition. Upper Saddle River. New Jersey: Prentice-Hall.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-04-16

รูปแบบการอ้างอิง

เสนานิวาส อ., & ประยูรพันธ์ ธ. (2023). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 3(2), 723–738. https://doi.org/10.14456/iarj.2023.101

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ