การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2023.101คำสำคัญ:
การบริหารทรัพยากรมนุษย์; , ความผูกพันของบุคลากรบทคัดย่อ
ปัจจัยสำคัญที่หลากหลายองค์กรต่างเห็นพ้องต้องกันว่ามีความสำคัญยิ่งคือทรัพยากรมนุษย์ภายในองค์กร เพราะนอกจากจะเป็นหนึ่งในปัจจัยการผลิตแล้ว ยังเป็นจักรกลสำคัญที่จะทำให้องค์กรสามารถขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้อย่างมั่นคง ทั้งนี้เพราะมนุษย์เป็นทรัพยากรเพียงอย่างเดียวที่ใช้แล้วไม่หมด หรือหายไปไหน แต่กลับทวีความชำนาญ ความเชี่ยวชาญ และมีแนวคิดใหม่ ๆ เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ด้านการสรรหาคัดเลือกที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด (2) เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ด้านการฝึกอบรมและพัฒนาที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด (3) เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ด้านการจ่ายค่าจ้าง ค่าตอบแทนและผลประโยชน์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด และ (4) เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรมนุษย์ด้านแรงงานสัมพันธ์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด ประชากรที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ บุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด จำนวน 1,369 คน ที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ในสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด 72 จังหวัด ซึ่งได้ตัวอย่าง จำนวน 332 คน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณ ผลการการวิจัย พบว่า (1) ความคิดเห็นเกี่ยวกับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ ด้านสรรหาและคัดเลือก อยู่ในระดับมาก ด้านการฝึกอบรมและพัฒนา อยู่ในระดับมาก ด้านการจ่ายค่าจ้าง ค่าตอบแทนและผลประโยชน์ อยู่ในระดับมาก และด้านแรงงานสัมพันธ์ อยู่ในระดับมาก (2) ความคิดเห็นเกี่ยวกับความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (3) ตัวแปรที่มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ ด้านแรงงานสัมพันธ์ ด้านการฝึกอบรมและพัฒนา ด้านการสรรหาคัดเลือก และด้านการจ่ายค่าจ้าง ค่าตอบแทนและผลประโยชน์ เป็นปัจจัยที่กำหนดความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด
เอกสารอ้างอิง
เขมจิรา บุตรธิยากลัด และพนิดา นิลอรุณ. (2560). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพัน ในองค์การของพนักงาน: กรณีศึกษา บริษัท โตโยด้า โกเซ (ประเทศไทย) จำกัด. วารสารนวัตกรรมและการจัดการ, 2, 67-78.
เจษฎา นกน้อย. (2558). การสื่อสารภายในองค์การ : แนวคิด ทฤษฎี และการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธิติพันธ์ ศรีภมร และราเชนทร์ นพณัฐวงศกร. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติงานของบุคลากร สำนักวิชาการและแผนงาน สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตกรรรม. Dhammathas Academic Journal, 20 (2), 47-56.
นนท์ธิญา ไกรวารี. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างแนวปฏิบัติการบริหารทรัพยากรมนุษย์กับความผูกพัน ต่อองค์กรของพนักงานสัญญาจ้างรายเดือน บริษัท ท้อปโกลฟ เทคโนโลยี (ประเทศไทย) จำกัด. สารนิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นัฐกานต์ ทองสุขมาก และจันจิราภรณ์ ปานยินดี. (2563). การจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่สงผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานบริษัทผลิตเครื่องจักรกลแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี. งานประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 12. (หน้า 1298-1306). นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ประไพศรี ธรรมวิริยะวงศ์. (2564). แนวทางการสร้างนวัตกรรมในงานบริหารทรัพยากรมนุษย์. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 15 (1), 516-528.
ปิยาพร ห้องแซง. (2555). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันในองค์กรของพนักงานสาขาธนาคารออมสินในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ,
ปุรินทร์ ศรีศศลักษณ์, จิรพรรณ โพธิ์ทอง และสุนิสา จันทร์แสง. (2561). คุณภาพชีวิตของคนพิการจังหวัดสุพรรณบุรี. The Journal of Boromarjonani College of Nursing Suphanburi, 1 (1), 73-84.
สมจัย นามวงษา, นภาวรรณ เนตรประดิษฐ์ และเนตร์พัณณา ยาวิราช. (2563). อิทธิพลของภาวะผู้นำการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ และความผูกพันของพนักงานที่ส่งผลต่อ วามตั้งใจทำงานของพนักงานกลุ่มอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์. Journal of Humanities and Social Sciences Thonburi University, 14 (2), 131-143.
สาริศา แสงวัฒนรัตน์. (2562). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรในระดับมหาวิทยาลัย. Retrieved from: https://mmm.ru.ac.th/MMM/IS/sat17/6214060031.pdf
สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม. (2565). เว็บไซต์จังหวัด. เข้าถึงได้จากhttps://alro.go.th/th/alro
อนุรักษ์ วัฒนะถาวรวงศ์. (2561). ความผูกพันองค์การ (Organizational Commitment). Retrieved from: https://anuruckwatanathawornwong.blogspot.com/2018/01/organizational-commitment.html
เอมอร จันทบูลย์. (2560). ภาวะผู้นําและการบริหารทรัพยากรมนุษย์ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรกรณีศึกษา ไดเซล กรุ๊ป (ประเทศไทย). กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น,
Becker, H.S. (1960). Notes on the Concept of Commitment. American Journal of Sociology, 66, 32-42. http://dx.doi.org/10.1086/222820.
Blau, P. M. (1964). Exchange and Power in Social Life. New York: Wiley.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Mondy, R.W., & Noe, M.R. (2004). Human Resource Management. 9th edition. Upper Saddle River. New Jersey: Prentice-Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 อัจจิมา เสนานิวาส, ธมยันตี ประยูรพันธ์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ





