การเสริมสร้างความรู้ ความเข้าใจในการนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2023.89คำสำคัญ:
การเสริมสร้างความรู้ความเข้าใจ; , หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง; , มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์บทคัดย่อ
สถานศึกษา เป็นหน่วยงานที่มีหน้าที่สำคัญที่จะต้องพัฒนาให้นักเรียนนักศึกษามีความรู้ความเข้าใจหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกให้เกิดการเรียนรู้ในวิถีที่ถูกต้องและสามารถดำรงตนอยู่ในสังคมได้อย่างปกติสุข ดำเนินชีวิตด้วยความอดทน มีความเพียร มีสติปัญญา และความรอบคอบเพื่อให้เกิดสมดุลและพร้อมรองรับต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจากสังคมโลกได้เป็นอย่างดี ดังนั้นการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาบทบาทมหาวิทยาลัยในการสร้างเสริมการประยุกต์ใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ และ2) ศึกษาแนวทางในการพัฒนาและเสริมสร้างความรู้ ความเข้าใจในการนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ในทุกสถานการณ์ การวิจัยครั้งนี้เป็นแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพะบรมราชูปถัมภ์ จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ รองผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์เกษตรเฉลิมพระเกียรติ ผู้อำนวยการศูนย์ภูมิรักษ์ธรรมชาติ ปราชญ์ชุมชน และอาจารย์ผู้สอน ใช้วิธีการเลือกแบบจำเพาะเจาะจง จำนวน 4 คน ผลการวิจัย พบว่า1) ศึกษาบทบาทมหาวิทยาลัยในการสร้างเสริมการประยุกต์ใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ผลการวิจัย พบว่า ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.41 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านสังคม ด้านสิ่งแวดล้อมและด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ อยู่ในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.46 รองลงมา คือ ด้านวัฒนธรรม อยู่ในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยรวมเท่ากับ 4.40 และค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ ด้านเศรษฐกิจ อยู่ในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.28 2) ศึกษาแนวทางในการพัฒนาและเสริมสร้างความรู้ ความเข้าใจในการนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ในทุกสถานการณ์ ผลการศึกษาพบว่า ด้านเศรษฐกิจ ควรเสริมสร้างความรู้ความเข้าใจ การพึ่งตนเองได้โดยผลิตหรือสร้างรายได้ ด้านสังคม ช่วยเหลือสังคมชุมชน สร้างจิตสาธารณะ ด้านวัฒนธรรม ปลูกฝักจิตสำนึกความรักชาติ ด้านสิ่งแวดล้อม อนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศนำเทคโนโลยีมาให้อย่างเหมาะสม
เอกสารอ้างอิง
จตุรงค์ อินทรรุ่ง และนภาเดช บุญเชิดชู. (2564). การปฏิบัติตนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย. 12 (1), 110-128.
ธวัชชัย เพ็งพินิจ และคณะ. (2554). การพัฒนาตัวชี้วัดความสำเร็จต้นแบบเกษตรพึ่งตนเองและ พึ่งพากันเองตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
วารี คลังศิริ. (2558). การรับรู้เพื่อพัฒนาตนเองตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
สมนึก ชูปานกลีบ. (2560). การส่งเสริมให้นักศึกษาปฏิบัติตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง.วารสารวิชาการ Veridian E –Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทยสาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ. 10 (3), 2631-2640.
สรชัย กมลลิ้มสกุล และ ธรา อั่งสกุล. (2557). บทสัมภาษณ์ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล เรื่อง บทบาทของสถาบันอุดมศึกษากับพระราชปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. Suranaree Journal of Social Science, 3(2), 169–175. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/sjss/article/view/23941
อลิสา ประมวลเจริญกิจ จันทวรรณ สำราญสำรวจกิจ และวาสนา ดอนจัทร์ทอง. (2553). การใช้ชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. วารสารจันทรเกษมสาร. 16 (31), 41-46.
Best, John W. (1981). Research in Education. 4th edition. New Jersey: Prentice–Hall Inc.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. 5th edition. New York: Harper & Row.
Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd edition. New York: Harper and Row Publications.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 กานต์มณี ไวยครุฑ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ





