นวัตกรรมทางสังคมของจังหวัดชัยภูมิ

สุนันท์  สีพาย; นิลรัตน์  โคตะ; สกาวเดือน  ไชยสา

doi:10.14456/iarj.2023.6

ผู้แต่ง

สุนันท์ สีพาย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ https://orcid.org/0000-0002-6847-1103
นิลรัตน์ โคตะ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ https://orcid.org/0000-0002-8118-5064
สกาวเดือน ไชยสา ครูชำนาญการพิเศษโรงเรียนบ้านคำบง https://orcid.org/0000-0001-8151-6831

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.6

คำสำคัญ:

นวัตกรรมทางสังคม; , จังหวัดชัยภูมิ

บทคัดย่อ

นวัตกรรมทางสังคมเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตเป็นการสร้างสังคมแห่งความรู้และปัญญาตามแนวทางสำคัญของแผนการศึกแห่งชาติเป็นกระบวนการของการสร้างสรรค์ร่วมกันระหว่างสมาชิกของหน่วยสังคมที่อยู่ร่วมกัน เพื่อทำให้เกิดการเรียนรู้ ประดิษฐ์ และกำหนดข้อปฏิบัติในทางสังคมขึ้น การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษานวัตกรรมทางสังคมเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของจังหวัดชัยภูมิ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ชุมชนในตำบลห้วยต้อน ตำนาฝาย ตำบลบ้านเล้า ตำบลนาเสียว ตำบลหนองนาแซง ตำบลในเมือง ตำบลห้วยบง ตำบลโพนทอง ตำบลลาดใหญ่ ตำบลท่าหินโงม จังหวัดชัยภูมิ ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง ชุมชนละ 3 คน ซึ่งเป็นตัวแทนของคนแต่ละช่วงวัยคือ วัยเด็ก วัยรุ่น และผู้สูงอายุ 10 ชุมชน จำนวนกลุ่มตัวอย่าง 30 คน และผู้เชี่ยวชาญทางด้านการจัดการศึกษา จำนวน 3 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับนวัตกรรมทางสังคมเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของชุมชน เก็บรวมรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ ผลการศึกษาพบว่า ชุมชนที่เป็นกลุ่มเป้าหมาย จะมีศูนย์การเรียนรู้ วิสาหกิจชุมชนและมีปราชญ์ชาวบ้านที่เป็นแหล่งเรียนรู้ของคนในชุมชนและนวัตกรรมทางสังคมเกี่ยวกับการเรียนรู้ตลอดชีวิต จะมีความสอดคล้องการวิถีการดำเนินชีวิตของชุมชน หรือการประกอบอาชีพของชุมชน และทรัพยากรที่มีอยู่ในชุมชน นวัตกรรมทางสังคมเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของจังหวัดชัยภูมิ คือ การสร้างกลุ่มเพื่อการเรียนรู้ การรวมกลุ่มเพื่อการพัฒนาทักษะอาชีพ เช่น กลุ่มผลิตผ้าไหม กลุ่มจักสาร กลุ่มจักสารผู้พิการ กลุ่มตีมีด การแปรรูปอาหาร (ข้าวผงชงดื่ม, ข้าวฮางงอก) กลุ่มปลูกผักปลอดสารพิษ กลุ่มผลิตภัณฑ์จากสมุนไพร

เอกสารอ้างอิง

ไกรยส ภัทราวาท. (2559). เดินหน้าการศึกษาไทยอย่างไรให้ตอบโจทย์ Thailand Economy 4.0. Retrieved from: http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9590000069668

กลุ่มยุทธศาสตร์กำลังคนในระบบการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2563). รายงานการศึกษา การส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต (Lifelong learning) เพื่อรองรับการพลิกแบบฉับพลันและวิกฤตการณ์โลก. สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ.

กัลยา ติงศภัทิย์. (2557). “เส้นทางสู่ศตวรรษที่ 2” การสัมมนาทางวิชาการ เรื่อง ขอบแดนใหม่แห่งการเรียนรู้การศึกษาระบบ 4.0 (New Frontier of Learning : Education 4.0). ศูนย์นวัตกรรมการเรียนรู้จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จันทร์ศรี สิมสินธุ์. (2558). นวัตกรรมชุมชนเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิต. ปริญญานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขานวัตกรรมเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

ชานนท์ โกมลมาลย์. (2561). นวัตกรรมทางสังคมเพื่อขับเคลื่อนสุขภาวะโดยการมีส่วนร่วมของเด็กและเยาวชน. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 26 (1), 120-145.

ธีรวัฒน์ เหล่าสมบัติ. (2560). นวัตกรรมเพื่อสังคม (Social Innovation). Retrieved from: https://social.nia.or.th/2019/article0001/

ธีรศักดิ์ อุ่นอารมณ์เลิศ และคณะ. (2558). การพัฒนารูปแบบการสร้างนวัตกรรมภูมิปัญญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อเสริมสร้างศักยภาพในการแข่งขันอย่างยั่งยืนของวิสาหกิจชมชนกลุ่มแปรรูปผลิตภัณฑ์ กลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 7 (2), 79-92.

ปาน กิมปี. (2557). “การประกันคุณภาพการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย.การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต”. ใน สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล (บก.). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต (หน้า 121 - 143). กรุงเทพฯ : ศูนย์ส่งเสริมการพัฒนานวัตกรรมตำราและเอกสารทางวิชาการ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปิยากร หวังมหาพร. (2552).นวัตกรรมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของสหภาพยุโรป. ศูนย์ยุโรปศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิณสุดา สิริธรังศรี. (2553). ภาพการศึกษาไทยในอนาคต 10 -20 ปี. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ :พิมพ์ดีการพิมพ์.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสดศรี – สฤษดิ์วงศ์.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2549). การศึกษาเปรียบเทียบการพัฒนาการศึกษาไทยกับนานาชาติ : นวัตกรรมด้านการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อยกระดับการศึกษาของแรงงานไทย. กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค.

อาชัญญา รัตนอุบล. (2554). แนวคิดการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองสู่การเรียนรู้ตลอดชีวิต. ใน ณัฏฐลักษณ์ ศรีมีชัย (บก.). ความเป็นผู้นำทางการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Clayton, W., & Elasy, T. A. (2009). A review of the pathophysiology, classification and treatment of foot ulcers in diabetic patients. Feature Article, 27 (2), 52-58

Howaldt, J., & Schwarz, M. (2010). Social Innovation: Concepts, Research Fields and International Trends. Dortmund: International Monitoring. Retrieved from: http://www.sfs.tudortmund.de/cms/Medienpool/small_publications/Doc_1289_IMO_Trendstudie_Howaldt_Schwarz_englische_Version.pdf

Mulgan, G., Tucker, S., Ali, R., & Sanders, B. (2007). Social Innovation: What It Is, Why It Matters and How It Can be Accelerated. Retrieved from: https://youngfoundation.org/wp-content/uploads/2012/10/Social-Innovation-what-it-is-why-it-matters-how-it-can-be-accelerated-March-2007.p

Murray, R., Caulier-Grice, J., & Mulgan, G. (2008). Generating Social Innovation: Setting an Agenda, Shaping Methods and Growing the Field. Retrieved from: https://youngfoundation.org/wp- content/uploads/2012/10/The-Open-Book-of- Social- Innovationg.pdf

Phills, D. M. (2008). Rediscovering Social Innovation. Stanford Social Innovation Review. 6 (4), 34-43. Retrieved from: https://www.researchgate.net/publication/242511521_Rediscovering_Social_Innovation