การศึกษาวิธีการทำไร่กระชายขาวเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนของเกษตรกร อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี

ผู้แต่ง

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2022.109

คำสำคัญ:

กระชายขาว; , เศรษฐกิจชุมชน; , การทำไร่; , เกษตรกร

บทคัดย่อ

การทำไร่ปลูกกระชายขาว เป็นวิถีการผลิตดั้งเดิมผูกพันกับประเพณีเก่าแก่ของชุมชนเกษตรกรรมมาเนิ่นนานในอดีตที่เคยมีวิถีการผลิตแบบไร่ดั้งเดิม ก่อนที่จะปรับเปลี่ยนเป็นระบบการผลิตแบบใหม่โดยคำนึงถึงความสอดคล้องต่อวัฒนธรรมและการจัดการทรัพยากร เมื่อมีการส่งเสริมการปลูกพืชเพื่อทำการค้าเกิดขึ้นจุดมุ่งหมายทางเศรษฐกิจได้ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่  ดังนั้นงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัญหาของการปลูกกระชายขาว เพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนของเกษตรกร ศึกษาวิธีการปลูกกระชายขาวเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจกิจชุมชนของเกษตรกร และนำเสนอแนวทางการปลูกกระชายขาวเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนของเกษตรกร ใช้ระเบียบวิธีวิจัยใช้ระเบียบวิจัยเชิงคุณภาพทางวัฒนธรรม  กลุ่มตัวอย่างแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ (1) ผู้ให้ผู้รู้ (2) กลุ่มผู้ปฏิบัติ โดยเลือกแบบเจาะจงทำการเก็บรวบรวมข้อมูล ด้วยวิธีการสังเกต การสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่ม นำเสนอผลการวิจัยโดยการพรรณนาวิเคราะห์ ผลการวิจัย พบว่าสภาพปัญหาของการปลูกกระชายขาวควรอยู่ในพื้นที่ที่ไม่มีน้ำท่วมขัง เพื่อป้องกันกระชายเน่า การเตรียมดินของกระชายต้องกำจัดวัชพืชให้หมด โรคหัวเน่าของกระชายให้นำไปเผาทำลายนอกแปลง และปัญหาเรื่องของราคาตลาดในขณะเก็บเกี่ยวเป็นปัญหาสำคัญของเกษตรกร วิธีการปลูกกระชายขาวเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนของเกษตรกร พบว่า ดินที่เหมาะสมกับการปลูกควรเป็นดินร่วนปนทราย พื้นที่มีแสงรำไร ใช้เหง้ากระชายในการปลูก โดยมีอายุ 7-10 เดือน ทำแปลงโดยการยกร่องสูง รองก้นด้วยปุ๋ย และคลุมฟางข้าวให้หนาประมาณ 2 นิ้วเพื่อให้ดินชุ่มชื้น การเก็บเกี่ยวสามารถเก็บได้ตั้งแต่อายุ 6 เดือนขึ้นไป และแนวทางการปลูกระชายขาวเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจ คือการสร้างความเชื่อมั่นให้กับเกษตรกรในการค้าขายกระชายขาว ฟื้นฟูและอนุรักษ์ทรัพยากรการเกษตรให้สมดุลและยั่งยืน การลดต้นทุนการผลิต ลดค่าปุ๋ย โดยการทำปุ๋ยหมักขึ้นใช้เอง ใช้สมุนไพรในการกำจัดศัตรูพืช การทำให้ผลผลิตได้คุณภาพและมีมาตรฐาน ข้อเสนอแนะในการปลูกให้ติดตามพยากรณ์อากาศจากภาครัฐ ติดตามการตลาดของกระชายขาว ที่ช่วยให้เกษตรกรได้จำหน่ายสินค้าเป็นวงกว้างทั้งในไทยและต่างประเทศ

เอกสารอ้างอิง

ทรงคุณ จันทจร. (2563). การวิจัยเชิงคุณภาพทางวัฒนธรรม (ภาคปฏิบัติ) . คณะมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

ไทยรัฐออนไลน์. (2565). สถานการณ์การระบาดโควิด-19. วันที่ 30 มีนาคม 2565

ประชาชาติธุรกิจออนไลน์. (2564). กระชายขาว-ฟ้าทะลายโจรระส่ำพ่อค้าเหมาเกลี้ยงยกไร่ให้ราคาเพิ่มสามเท่า. 21 กรกฎาคม 2564

มหาวิทยาลัยมหิดล. (2564). แถลงการณ์มหาวิทยาลัยมหิดล เรื่องการอ้างถึงผลงานวิจัยของมหาวิทยาลัยมหิดลเพื่อประกอบการโฆษณาผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับสรรพคุณของสารสกัดกระชายขาวในการต้านโรคโควิด-19. ศูนย์ความเป็นเลิศด้านชีววิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

เสริมสุข พจนการุณ. (2549). ความเป็นไปได้ในการผลิตกระชายดำเชิงพาณิชย์. วารสารวิชาการเกษตร. 24 (3), 263-287.

เสริมสุข พจนาการุณ. (2559). ศึกษาวิเคราะห์ความเป็นไปได้สำหรับการผลิตกระชายเชิงพาณิชย์. วารสารวิชาการเกษตร. 24 (3), 267-269.

Cartledge, Danicl M. (1995). Taming the Mountain: Haman Ecology, Indigenous knowledge, and sustainable resource management in the Doko Gamo society of Ethiopia. Ph.D. Dissertation Florida: University of Florida.

Janpanit, Surasin. (1996). Indigenous Knowledge in Natural Resource Management : the case of Two Villages in Thailand. Master Thesis, Khanate: Khanate University.

Terry, Rambo A. and Percy, E. Sajise. (1984). An Introduction to Human Ecology Research on Agricultural Systems in Southeast Asia. College, Laguna, Philippines: University of Philippines at Los Banos; Honolulu, HI: East – West Center.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-09-30

รูปแบบการอ้างอิง

วัฒนพนพันธ์ ส. ., สายรักษา แ. ., & สิงหเลิศ ร. . (2022). การศึกษาวิธีการทำไร่กระชายขาวเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนของเกษตรกร อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 2(5), 499–512. https://doi.org/10.14456/iarj.2022.109

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ