การบริหารราชการในยุคการมีส่วนร่วม
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2022.90คำสำคัญ:
การบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม; , ยุคการมีส่วนร่วมของประชาชนบทคัดย่อ
แนวคิดในการเปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็นในการบริหารราชการของภาครัฐ เพื่อใช้ประกอบการตัดสินใจได้กำเนิดขึ้นตั้งแต่กรีกโบราณและศตวรรษที่ 18-20 ซึ่งได้เผยแพร่ในโลกตะวันตกอีกครั้งใน ค.ศ. 1960 การบริหารราชการแบบการมีส่วนร่วมเป็นการเปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการบริหารข้อมูลและความคิดเห็นเพื่อแสวงหาทางเลือกอื่นและตัดสินใจเกี่ยวกับการบริหารราชการแผ่นดินที่เหมาะสมร่วมกับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องและทำให้ปฏิบัติได้ง่ายขึ้น ดังนั้นบทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวคิดการบริหารราชการแบบการมีส่วนร่วม (2) รูปแบบและขั้นตอนของการบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม (3) เงื่อนไขของการบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม และ (4) ประโยชน์ของการบริหารราชการแบบการมีส่วนร่วม การบริหารราชการแบบการมีส่วนร่วมกำเนิดขึ้นตั้งแต่กรีกโบราณแต่สำหรับประเทศไทยเริ่มมีความชัดเจนในการประยุกต์ใช้กับระบบราชการไทยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2546 เป็นต้นมา โดยกำหนดสิทธิของประชาชนในหลายมาตราของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยในหลายๆ ฉบับ ให้ประชาชนมีสิทธิเข้าร่วมในการดำเนินการของรัฐบาลที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนและการพัฒนาประเทศใน เงื่อนไขของ นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มขึ้นของการรับรู้ของประชาชนเกี่ยวกับสิทธิในการตระหนักและสิทธิในการเข้าร่วมซึ่งมักจะเรียกว่ายุคของการมีส่วนร่วมและมีแนวโน้มมากขึ้น ในอนาคตจึงต้องปรับตัวภาครัฐให้เป็นระบบราชการที่ยอมให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการบริหารราชการอย่างเป็นรูปธรรมมากขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เอกสารอ้างอิง
ถวิลวดี บุรีกุล และคณะ. (2551). คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชน: การตัดสินใจที่ดีกว่าโดยให้ชุมชนมีส่วนร่วม. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
ถวิลวดี บุรีกุล และเมธิศา พงษ์ศักดิ์ศรี. (2548). การสนทนากล่มุ: เทคโนโลยีเพื่อการมีส่วนร่วมและ การเก็บข้อมูลเพื่อการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์
ถวิลวดี บุรีกุล. (2548). การมีส่วนร่วม แนวคิด ทฤษฎีและกระบวนการ. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2551). การมีส่วนร่วม แนวคิด ทฤษฎีและกระบวนการ. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
ทานตะวัน อินทร์จันทร์. (2546). การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการชุมชนในการพัฒนาชุมชนย่อยในเขต เทศบาลเมืองลำพูน. การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธีระชัย รัตนโรจน์มงคล. (2553). วศ.กับการมีส่วนร่วมของประชาชน. วารสารกรมวิทยาศาสตร์บริการ, 58 (184),21-31.
นงนภัส คู่วรัญญู เที่ยงกมล. (2551). สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤดม ทิมประเสริฐ. (2554). กระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของสิทธิชุมชนในการ จัดทำข้อบัญญัติท้องถิ่นทางทะเล:กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, คณะรัฐประศาสนศาสตร์สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ปาริชาติ วลัยเสถียร. (2542). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน สาขาพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พงษ์ธร จันทร์สวัสดิ์. (2540). การมีส่วนร่วมของประชาชนในระดับท้องถิ่น ศึกษาเปรียบเทียบกระบวนการ จัดตั้งธนาคารหมู่บ้าน จังหวัดพิษณุโลกและจังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, สาขารัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2557). คํานิยามศัพท์ที่ใช้เกี่ยวกับการบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม. [Online] http://www.opdc.go.th/special.php?spc_id=2&content_id=2549 [13 พฤศจิกายน 2557]
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2560). การบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม: เทคนิควิธีและการนำไปสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อและสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอม มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2561). การมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สิริพัฒน์ ลาภจิตร.(2550). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจมีส่วนร่วมของประชาชนในการสนับสนุนการบริหารงานองค์การบริหารส่วนตำบล อำเภอวารินชําราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์ หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรทัย ก๊กผล และฉัตรระวี ปริสุทธิญาณ. (2553). บันทึกเรื่องเด่นรางวัลพระปกเกล้า ด้านความโปร่งใสและส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
อรทัย ก๊กผล. (2552). คู่คิด คู่มือ การมีส่วนร่วมของประชาชนสำหรับผู้บริหารท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: ส.เจริญการพิมพ์
Andrew P., and Stiefel M. (1979). Inquiry in participation a Research Approach in UNRISD Participation Programme. Geneva
Gonzalez de Asis, Maria., and Acuna-Alfaro, Jairo. (2001). Civic Participation in Local Governance. [Online] http://www.worldbank.org/wbi/governance/pdf /fy02brief/civic-local-annex.pdf
Bertcher, H. J. (1994). Group participation: Techniques for leaders and members (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Cohen, J.M., & Uphoff, N.T. (1981). Rural Development Participation: Concept and Measure for Project Design Implementation and Evaluation: Rural Development Committee Center for International Studies. New York: Cornell University Press.
Cohen, M. J. & Norman, T. U. (1980). Participations Place in Rural Development: Seeking Clarity Through Specificity. New York: World Development.
Farmer-Centred Agricultural Resources Management Programme (FARM). 1998. Participatory Assessment and Planning. Bangkok: FAO-UNDP.
Lisk, Franklyn. (1985). Popular participation in planning for basic needs: concepts, methods, and practices. Hants, Gower p. 15.
Srinivasan, L. (1990). Tools for Community Participation: A Manual for Training Trainers in Participatory Techniques. United Nations Development Program. Promotion of the Role of Women in Water and Environmental Sanitation Services, Program, New York, NY
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 ยุภาพร ยุภาศ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ





