การบริหารจัดการพรรคการเมืองไทยเพื่อพัฒนาประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2022.76คำสำคัญ:
การบริหารจัดการ; , พรรคการเมืองไทย; , ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมบทคัดย่อ
พรรคการเมืองเป็นสถาบันทางการเมืองที่มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการปกครองระบอบประชาธิปไตย ทั้งนี้เพราะพรรคการเมืองเป็นเสมือนสะพานเชื่อมระหว่างภาคประชาชนกับภาครัฐบาลที่ทำหน้าที่บริหารปกครอง พรรคการเมืองเป็นสถาบันทางการเมืองที่มีความชอบธรรมในการเลือกตัวแทนในรูปแบบการเลือกตั้ง เพื่อให้ได้บุคคล หรือกลุ่มบุคคลเข้าไปทำหน้าที่ในการจัดสรรทรัพยากรและผลประโยชน์ของสังคม บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน ปัญหา และอุปสรรคของการเมืองไทยในระบอบประชาธิปไตยในปัจจุบัน และเสนอแนะการบริหารจัดการพรรคการเมืองไทยสู่ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม โดยจากการศึกษาพบว่า (1) พัฒนาการทางการเมืองไทยในอดีตขาดความต่อเนื่องและการปฏิวัติรัฐประหารเป็นผลทำให้พรรคการเมืองไม่สามารถพัฒนาสู่ความเป็นประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม การบริหารจัดการพรรคการเมืองไทยในปัจจุบัน ขึ้นอยู่กับสถานการณ์และการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง และผู้นำทางการเมือง โดยพรรคการเมืองนำนโยบายประชานิยมมาใช้เพื่อสร้างคะแนนนิยมให้กับพรรคการเมือง (2) ปัญหาและอุปสรรคของการพัฒนาประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมของประเทศไทยเกิดจาก (ก) ปัจจัยภายในพรรคการเมือง ได้แก่ อุดมการณ์ทางการเมือง การมีส่วนร่วมทางการเมือง นโยบายของพรรคการเมือง โครงสร้างและการบริหารจัดการ ปัญหาเกี่ยวกับคุณลักษณะส่วนบุคคลของสมาชิกพรรคการเมือง ในด้านพฤติกรรม คุณธรรมและจริยธรรมของนักการเมือง (ข) ปัจจัยภายนอกได้แก่ ความไม่ต่อเนื่องของการดำเนินงานของพรรคการเมือง กฎหมายพรรคการเมือง และความผูกพันระหว่างประชาชนกับพรรคการเมือง
เอกสารอ้างอิง
จงพิศ สิทธิพงษ์. (2556). นโยบายพรรคการเมืองที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร. กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จักษ์ พันธ์ชูเพชร. (2549). การเมืองการปกครองไทย: จากยุคสุโขทัยสู่สมัยทักษิณ. ปทุมธานี: พิมพ์ลักษณ์.
จุมพล หนิมพานิช. (2552). กลุ่มผลประโยชน์กับการเมืองไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ชาญชัย จิตรเหล่าอาพร. (2559). พรรคการเมือง กลุ่มผลประโยชน์ และการเลือกตั้ง. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต
ณัชชาภัทร อุ่นตรงจิตร. (2552). รัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: บริษัทธรรมดาเพรส.
ลิขิต ธีรเวคิน. (2553). การเมืองการปกครองไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
วิทยา ขินบุตร. (2559). ความนิยมทางการเมืองของพรรคชาติไทยพัฒนาในจังหวัดสุพรรณบุรี. รัฐสภาสาร, 64 (7), 96-122.
วิทยา นภาศิริกุลกิจ และสุรพล ราชภัณฑารักษ์. (2539). พรรคการเมืองและกลุ่มผลประโยชน์ Political . กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วิศิษฐ์ ทวีเศรษฐ และสุขุม นวลสกุล. (2543). การเมืองการปกครองไทย Thai Government and Politics PS 110. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เสนีย์ คำสุข. (2552). 77 ปี เปลี่ยนแปลงการเมืองการปกครอง พ.ศ. 2475. รัฐสภาสาร. 57 (7), 7-27.
John W. Epperson . (1986). The Changing Legal Status of Political Parties in the United States. New York : Garland Publishing.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 Wiboon Wiwithkhunakorn
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ
