การประเมินโครงการส่งเสริมวินัยนักเรียนด้านความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลา โรงเรียนอนุบาลดอนไผ่ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 1

พรเทพ  รัตนติสร้อย

doi:10.14456/iarj.2022.73

ผู้แต่ง

พรเทพ รัตนติสร้อย โรงเรียนอนุบาลดอนไผ่ https://orcid.org/0000-0002-6156-3056

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2022.73

คำสำคัญ:

การประเมินโครงการ; , รูปแบบการประเมินซิปป์; , วินัยนักเรียน

บทคัดย่อ

การประเมินโครงการเป็นกระบวนการดำเนินงานเก็บรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ข้อมูล เพื่อให้ได้สารสนเทศสำหรับนำไปใช้ประกอบการพิจารณาตัดสินใจดำเนินการโครงการต่อไป หรือจะยุติโครงการ หรืออาจจะปรับปรุงแก้ไขเพื่อให้การดำเนินงานมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อประเมินโครงการส่งเสริมวินัยนักเรียนด้านความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลา 2) เพื่อสอบถามความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อโครงการส่งเสริมวินัยนักเรียนด้านความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลา 3) เพื่อสอบถามความคิดเห็นของผู้ปกครองนักเรียนที่มีต่อโครงการส่งเสริมวินัยนักเรียนด้านความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลา และ 4) เพื่อสอบถามความพึงพอใจของนักเรียนต่อผลการดำเนินการโครงการส่งเสริมวินัยนักเรียนด้านความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลา การศึกษาครั้งนี้ศึกษาที่โรงเรียนอนุบาลดอนไผ่ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคายเขต 1 กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูผู้สอน จำนวน 10 คน คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 8 คน นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 119 คน และผู้ปกครองนักเรียน จำนวน 119 คน รวมทั้งสิ้น 256 คน ของโรงเรียนอนุบาลดอนไผ่ ต.โพนทอง อ.โพธิ์ตาก จ.หนองคาย ระยะเวลาที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ระหว่างวันที่ 15 พฤษภาคม 2562 - 31 มีนาคม 2563 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าร้อยละ ผลการประเมินโครงการส่งเสริมวินัยนักเรียนด้านความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลาในภาพรวมมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.51 อยู่ในระดับมากที่สุด จำแนกเป็นรายด้านพบว่า การประเมินระหว่างดำเนินการมีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาได้แก่ การประเมินเมื่อสิ้นสุดโครงการ การประเมินปัจจัยนำเข้าโครงการ ความพึงพอใจของนักเรียนต่อผลการดำเนินงาน การประเมินบริบทโครงการ ความคิดเห็นของผู้ปกครองนักเรียนต่อโครงการ และความคิดเห็นของนักเรียนต่อโครงการ ตามลำดับ

เอกสารอ้างอิง

ขจิตตา นพโสภณ. (2562). ความมีวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนบ้านหนองขาหยั่ง สำกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต :มหาวิทยาลัยบูรพา.

ณัฏฐ์ณพัชร์ อ่อนตาม. (2562). เทคนิคการบริหารงานแบบ PDCA (Deming Cycle. วารสารสมาคมพัฒนาการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย. 1(3), 39-46.

ณัฐนียา ห้องกระจก. (2562). แนวทางการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนตามวงจรคุณภาพ PDCA ของถานศึกษาในสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

บุญเพียง แทบสี และคณะ. (2552). การเสริมสร้างวินัยนักเรียนด้านความรับผิดชอบ สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่3 กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านกอกวิทยาคม อำเภอสมเด็จ จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 3(2), 173-184.

บุญมี พันธุ์ไทย. (2554). การประเมินโครงการ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เบญญาภา หลวงราช. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มณีวรรณ สมพงษ์. (2560). การประเมินโครงการปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม เด็กปฐมวินัยด้านวินัยและความซื่อสัตย์ โรงเรียนอนุบาลบ้านยูงทอง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. [Online] http://www.khuntalae.go.th/files/com_networknews/2018-12_05d2b6a3e350da5.pdf [20กรกฎาคม 2565]

มนิดา เจริญภูมิ. (2559). การประเมินโครงการพัฒนาคุณธรรม จริยธรรมของนักเรียน โรงเรียนแวงน้อยศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 25 โดยประยุกต์ใช้รูปแบบ CIPPIEST.วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาราชภัฏมหาสารคาม.

ยุพิน รอดประพันธ์. (2561). การประเมินโครงการโรงเรียนคุณธรรมโดยประยุกต์ใช้รูปแบบการประเมินซิป(CIPP model) โรงเรียนวัดห้วยธารทหาร สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสรรค์เขต 3. [Online] http://www.ska2.go.th/reis/data/research/25640617_155221_0130.pdf [20กรกฎาคม 2565]

ยุวดี คำเงิน. (2561). การประเมินโครงการพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

รัตนะ บัวสนธ์. (2556). รูปแบบการประเมิน CIPP และ CIPIEST มโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนและถูกต้องในการใช้. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 5 (2), 7-24.

เศกสรรค์ ปัญญาแก้ว. (2562). รายงานการวิจัยเชิงประเมินโครงการเสริมสร้างวินัยในด้านการตรงต่อเวลาของนักเรียน โรงเรียนบ้านหนองห่าน (ประชาสามัคคี) สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4. [Online] http://www.khuntalae.go.th/files/com_networknews/2018-12_05d2b6a3e350da5.pdf [20กรกฎาคม 2565]

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). การวิจัยและพัฒนารูปแบบ กลไกเสริมสร้างวินัยในสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน ด้านความรับผิดชอและการตรงต่อเวลา. กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค.

สิริกร สินสม. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียน ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดนนทบุรี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

อมรรัตน์ วงศ์ศรียา. (2562). การพัฒนาคุณธรรม จริยธรรมนักเรียนในโรงเรียนคุณธรรม สพฐ.: กรณีโรงเรียนบ้านนาแมด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

Mil, S. (2017). The effectiveness of the implementation of character education (An evaluation research in state kindergarden, south Jakarta). In Adriany, V., and others (Eds.), Advances in social science, education and humanities research (ASSEHR), Vol. 58. 3rd International conference on early childhood education (ICECE-16) (pp.409). New York. United Nations: Atlantis press. DOI: 10.2991/icece-16.2017.72.

Patil, Y. & Kalekar, S. (2015). CIPP model for school evaluation. Scholarly, Research Journal for Humanity Science & English Language. 2 (10), 2615-2619.

Stufflebeam, D. L. (2003). The CIPP model for evaluation. In Kellaghan, T., Stufflebeam, D. L., Wingate, L. A. (Ed.), International handbook of educational evaluation pp (31-62). The Netherland: Kluwer academic publishers.