การพัฒนาศักยภาพการจัดการทุนชุมชนบ้านซาง ตำบลขี้เหล็ก อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • วิภาดา ญาณสาร คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา https://orcid.org/0000-0003-1759-7942
  • ศักดิ์สายันต์ ใยสามเสน คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา https://orcid.org/0000-0003-0912-538X

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2022.52

คำสำคัญ:

การพัฒนาศักยภาพ; , การจัดการ; , ทุนชุมชน

บทคัดย่อ

ทิศทางการพัฒนาประเทศในระยะแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติเกือบทุกฉบับจึงเน้นการสร้างภูมิคุ้มกันในมิติต่างๆ เพื่อให้การพัฒนาประเทศสู่ความสมดุลและยั่งยืนโดยนำทุนของประเทศที่มีศักยภาพมาใช้ประโยชน์อย่างบูรณาการและเกื้อกูลกันพร้อมทั้งเสริมสร้างให้แข็งแกร่งเพื่อเป็นรากฐานการพัฒนาประเทศ ดังนั้นงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสำรวจและจัดทำข้อมูลแผนที่ทุนชุมชนบ้านซาง 2) เพื่อศึกษาศักยภาพการจัดการทุนชุมชนบ้านซาง รูปแบบวิจัยเป็นแบบผสานวิธี พื้นที่วิจัย คือ บ้านซาง ตำบลขี้เหล็ก อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้นำชุมชน ประชาชน เจ้าหน้าที่รัฐ จำนวน 98 คน ใช้การคัดเลือกแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 4 ชนิด ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสังเกตแบบมีส่วนร่วม แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าร้อยละ และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1) ชุมชนบ้านซางมีทุนชุมชน 6 ด้านได้แก่ ทุนมนุษย์ ทุนสังคม ทุนเงิน ทุนกายภาพ ทุนธรรมชาติและทุนทางปัญญาและวัฒนธรรม ซึ่งทุนชุมชนเหล่านั้น ยังไม่ได้มีการเก็บข้อมูลและจัดทำแผนที่ทุนชุมชนไว้อย่างชัดเจน ซึ่งสุ่มเสี่ยงต่อการสูญหายและหลงลืมไปได้ในอนาคต 2) ชุมชนมีศักยภาพในการจัดการทุนชุมชนและทำให้คนในชุมชนเห็นคุณค่าและสร้างมูลค่าให้กับทุนชุมชนเหล่านั้นได้ องค์ความรู้จากงานวิจัยนี้ คือ แนวทางการพัฒนาศักยภาพการจัดการทุนชุมชนแบบมีส่วนร่วม 3 ระยะ คือ 1) ระยะการวางแผนและวินิจฉัย การเตรียมชุมชน การวิเคราะห์สถานการณ์และกำหนดปัญหา 2) ระยะดำเนินกิจกรรม การพัฒนาศักยภาพแกนนำ การกำหนดกิจกรรม 3) ระยะสรุปและประเมินผล การประเมินสถานการณ์ การสะท้อนคิดและนำเสนอข้อมูล การสร้างเครือข่ายสุขภาพเพื่อการพึ่งตนเอง การหาความตรงและสะท้อนคิด

References

กมลวรรณ วรรณธนัง. (2557). ทุนทางสังคมที่มีผลต่อการแบ่งปันความรู้ของบุคลากรสายสนับสนุนมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา, วารสารการจัดการสมัยใหม่, 12(2), 79-90

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). การจัดการเครือข่าย: กลยุทธ์สำคัญสู่ความสำเร็จของการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.

จามรี พระสุนิล. (2563). การจัดการความรู้ทุนชุมชนเพื่อการส่งเสริมการจัดการที่ยั่งยืนของตำบลแม่เปา อำเภอพญาเม็งราย จังหวัดเชียงราย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 37(1), 60-79.

สุทิตย์ อาภากโร. (2547). เครือข่าย: ธรรมชาติ ความรู้และการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: โครงการเสริมสร้างความรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข.

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา. (2564). วิสัยทัศน์ พันธกิจ เป้าหมาย. [Online] สืบค้นจาก https://www.rmutl.ac.th/page/vision [24 สิงหาคม 2564].

เลหล้า ตรีเอกานุกูล. (2561). ศักยภาพทุนชุมชนเพื่อการเป็นพื้นที่พิเศษด้านการท่องเที่ยว เทศบาลตำบลเวียงเชียงแสน จังหวัดเชียงราย. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 10(2), 146-158.

สุภาวิณี ทรงพรวาณิชย์. (2546). กระบวนทัศน์วิจัยท้องถิ่นจุดเปลี่ยนการพัฒนา. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

เสรี พงศ์พิศ. (2548). เครือข่าย: ยุทธวิธีเพื่อประชาคมเข้มแข็ง ชุมชนเข้มแข็ง. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน.

Polit, D.F. and Beck, C.T. (2012). Nursing Research: Generating and Assessing Evidence for Nursing Practice. 9th Edition, Lippincott, Williams & Wilkins, Philadelphia.

Taro Yamane(1973 ). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd Edition. New York. Harper and Row.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-07-26

How to Cite

ญาณสาร ว. ., & ใยสามเสน ศ. . (2022). การพัฒนาศักยภาพการจัดการทุนชุมชนบ้านซาง ตำบลขี้เหล็ก อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 2(4), 191–204. https://doi.org/10.14456/iarj.2022.52