การสร้างสรรค์ชุมชนสังคมแห่งความสุขแบบองค์รวมภายหลังวิกฤติโควิด 19 (COVID 19) โดยการบูรณาการการมีส่วนร่วมของชุมชนเต็มรูปแบบในพื้นที่บ้านเสี้ยวน้อย ตำบลบ้านเล่า จังหวัดชัยภูมิ
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2022.46คำสำคัญ:
การสร้างสรรค์ชุมชน; , ความสุขแบบองค์รวม; , การมีส่วนร่วมของชุมชนเต็มรูปแบบบทคัดย่อ
การอาศัยอยู่ร่วมกันในพื้นที่แออัดเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่เป็นความเสี่ยงทำให้เกิดการแพร่กระจายของเชื้อได้เร็วยิ่งขึ้นซึ่งรัฐบาลทั่วโลกได้มีมาตรการในการปฏิบัติสำหรับผู้ที่อาศัยอยู่ในชุมชน การดูแลสุขภาพของคนในชุมชนนั้นคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติได้ให้ความหมายของการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมว่าคือ สุขภาวะภาวะที่มีความสมบูรณ์ ทั้งทางกาย จิต สังคม และจิตวิญญาณ หรือปัญญาเชื่อมโยงกันเป็นองค์รวมและสุขภาพจะมีความเกี่ยวข้องกับปัจจัยกำหนดสุขภาพ ดังนั้นการวิจัยครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาบริบทของสังคมชุมชนที่ได้รับผลกระทบภายหลังวิกฤตการณ์โควิด (COVID 19) (2) เพื่อศึกษาแนวทางในการสร้างสรรค์ชุมชนสังคมแห่งความสุขแบบองค์รวม โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน และ (3) เพื่อนำความรู้ที่ได้จากการวิจัยถ่ายทอดเป็นแนวทางในการพัฒนาชุมชน สังคมแห่งความสุขแบบองค์รวมคืนให้แก่ชุมชน เป็นการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม จากการสัมภาษณ์ผู้ให้ขอมูลสำคัญ คือ กลุ่มผู้นำชุมชนในพื้นที่บ้านเสี้ยวน้อย ตำบลบ้านเล่า จังหวัดชัยภูมิ ได้แก่ ผู้ใหญ่บ้าน ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน อาสาสมัครสาธารณสุข (อ.ส.ม.) เป็นต้น จำนวน 30 คน ผลการศึกษาพบว่า บริบทของสังคมชุมชนที่ได้รับผลกระทบภายหลังวิกฤตการณ์โควิด (COVID 19) ในจังหวัดชัยภูมินั้น เกิดขึ้นจากปัญหาภายนอกและปัญหาภายในประเทศ ซึ่งปัญหาดังกล่าวนั้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นและสืบทอดต่อกันจาบรรพบุรุษนั้นเอง ปัญหาที่พบว่าเป็นปัจจัยที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งทางสังคม ได้แก่ ด้านยาเสพติด ด้านคนต่างด้าวหลบหนีเข้าเมือง ด้านการก่อการร้ายและอาชญากรรมข้ามชาติ ด้านป่าไม้และการทำลายทรัพยากรธรรมชาติสภาพภูมิประเทศโดยทั่วไปของจังหวัดชัยภูมิและภัยคุกคามอื่น ๆ ในสถานการณ์ปัจจุบันจังหวัดชัยภูมินั้นประกอบด้วยบุคคลหลากหลายศาสนาส่งผลต่อความขัดแย้งในชุมชนและสังคมเพิ่มมากขึ้น การจัดการกับปัญหาความขัดแย้งของประชาชนในพื้นที่จังหวัดชัยภูมิจะเป็นไปตามพื้นที่แต่ละพื้นที่ดังกล่าว โดยการปฏิบัติตนของประชาชนก็ขึ้นอยู่กับความสามารถและการบริหารจัดการทั้งสถานครอบครัวและสภาพสังคม โดยมีเป้าหมายร่วมกันคือการพัฒนาและส่งเสริมความสุขให้เกิดขึ้นภายในครัวเรือนและสังคมอย่างยั่งยืน โดยกระบวนการแก้ไขปัญหาภายในสังคมควรได้รับความร่วมมือจากคนในสังคมที่ช่วยกันสร้างสิ่งที่ดีให้แก่ชุมชนของตนเอง
References
กุลธีรา ทองใหญ่, (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของผู้สูงอายุในเขตชุมชนเก้าเส้ง อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร. 16 (1), 154-179.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น.พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาสน์
ประเวศ วะสี, (2549). การพัฒนาระบบสุขภาพชุมชน สุขภาวะชุมชนเป็นรากฐานของสุขภาวะทั้งมวล. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพฯ : สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ.
ประเวศ วะสี, (2555). ยุทธศาสตร์ชุมชนท้องถิ่น ยุทธศาสตร์ชาติเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพฯ: สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ.
ประภาพร สิงห์ทอง และทัตษภร ศรีสุข, (2564). การศึกษาปัจจัยการให้บริการเพื่อพัฒนาคุณภาพสู่ความเป็นเลิศกรณีศึกษา สำนักงานแรงงานจังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 23 (1), 159- 172.
วาสนา จึงตระกูล. (2562). การประเมินความสุขของบุคลากรโรงพยาบาลสงขลา ประจำปี 2562. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา. 2 (2), 105-132.
วิชัย โชควิวัฒน์, (2552). การศึกษาว่าด้วยมิติทั้ง 4 ของสุขภาพ. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 3 (3), 323-335.
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน) (2564). กลุ่มชาติพันธุ์ : ไทยโคราช. [Online] สืบค้นจากhttps://www.sac.or.th/databases/ethnic-groups/ethnicGroups/75
สมศรี เรืองแก้ว, ประกอบ ใจมั่น และจิราพร วัฒนศรีสิน, (2563). การพัฒนารูปแบบการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมสำหรับนักเรียนมัธยมศึกษา. วารสารสมาคมนักวิจัย, 25 (1), 26-41.
สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (สช.), (2563). ‘สู้ภัยโควิด19’ เปลี่ยนวิกฤตเป็น ‘ความยั่งยืนของชุมชน’. [Online] สืบค้นจาก https://www.nationalhealth.or.th/en/node/2234
สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (สช.), (2563). “ธรรมนูญสุขภาพตำบล” มาตรการสังคม ช่วยชุมชนสู้ภัยโควิด19. [Online] สืบค้นจาก https://www.nationalhealth.or.th/en/node/1375
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2565). โครงการสำรวจข้อมูลในเขตพื้นที่สำนักงานสถิติจังหวัดชัยภูมิ. [Online] http://surveybkk.nso.go.th/preview.php?area=00&id_cwt=36#
อมร ลีลารัศมี. (2563). เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับโรคติดเชื้อ COVID-19 จากเชื้อไวรัส SARS-CoV-2. [Online] สืบค้นจาก https://tmc.or.th/covid19/download/pdf/tmc-covid19-19.pdf
Best, John W. (1977). Research in Education. 3rd Edition, New Jersey: Prentice-Hall.
Cronbach. Lee J. (1970). Essentials of Psychological Testing. 3rd Edition, New York: Harper & Row.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 Jeeraporn Chankian

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ