กระบวนการขับเคลื่อน ผี พราหมณ์ พุทธ ในการพัฒนาคุณธรรมบนต้นทุนศรัทธาเดิมที่เหมาะสมของชุมชนบ้านยอดแกง ตำบลยอดแกง อำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2021.9คำสำคัญ:
กระบวนการขับเคลื่อน, การพัฒนาคุณธรรม, ต้นทุนศรัทธาเดิมบทคัดย่อ
การสร้างภูมิคุ้มกันให้กับสังคมไทยในทุกระดับนั้นมีความสำคัญยิ่ง ซึ่งในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 ได้ระบุไว้ว่า การยึดหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตบนหลักการพื้นฐานสำคัญที่คนไทยต้องมีความรู้ ใฝ่เรียนรู้ ตัดสินใจด้วยความระมัดระวัง มีสำนึกในศีลธรรมและจริยธรรม การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการขับเคลื่อน ผี พราหมณ์ พุทธ ในการพัฒนาคุณธรรมบนต้นทุนศรัทธาเดิมที่เหมาะสมของชุมชนบ้านยอดแกง ตำบลยอดแกง อำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์ กลุ่มเป้าหมาย: พระสงฆ์ ผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน ครู ตัวแทนชาวบ้าน จำนวน 98 รูป/คน ในชุมชนบ้านยอดแกง ตำบลยอดแกง อำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์ การวิจัยครั้งนี้เป็นการการวิจัยเชิงปฏิบัติการ(Action Research) ซึ่งมุ่งเน้นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม(Participatory Action Research : PAR)โดยกระบวนการจัดกิจกรรม และกระบวนการสังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วม (Observation) ผลการวิจัยพบว่า
1. การศึกษากระบวนการชุมชนคารวะตะธรรมที่เหมาะสมในการขับเคลื่อนชุมชนบ้านยอดแกง ตำบลยอดแกงอำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์ จากการสนทนาและการสนทนากลุ่มย่อยกลุ่มเป้าหมายได้วิเคราะห์ร่วมกันเห็นว่ากระบวนการชุมชนคารวะตะธรรมที่เหมาะสมในการขับเคลื่อนชุมชนบ้านยอดแกง มีอยู่ 5 ขั้นตอนคือ การสร้างกลุ่มคน การสถาปนากลุ่ม การออกแบบกิจกรรมกลุ่ม การขับเคลื่อนกิจกรรมกลุ่ม การเสริมสร้างพลังเพื่อการเรียนรู่ร่วมกันกับกลุ่ม
2.จากการศึกษากระบวนการชุมชนคารวะตะธรรมที่เหมาะสมในการขับเคลื่อนชุมชนบ้านยอดแกง ตำบลยอดแกง อำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์พบว่า (1) หลังสร้างการรับรู้แก่กลุ่มป้าหมายถึงฐานคิดและคุณลักษณะ 8 ประการของชุมชนคารวะตะธรรมแล้ว กลุ่มเป้าหมายมีท่าทีที่ตอบรับ จนแสดงความเป็นเจ้าของชุมชนคารวะตะธรรมจึงได้สถาปนากลุ่มชุมชนคารวะตะธรรมขึ้น (2) หลังสถาปนากลุ่มจึงออกแบบ กำหนดกิจกรรมขับเคลื่อนเพื่อสร้างจิตสำนึก ความตระหนักในความเป็นชุมชนคารวะตะธรรม (3) การสร้างพลังความเป็นชุมชนคารวะตะธรรมให้กับกลุ่ม เติมเสริมพลังให้แกร่งขึ้นด้วยการสร้างกลุ่มยาวชนคารวะตะธรรมขึ้นมา
เอกสารอ้างอิง
ปัญญา เทพสิงห์ และเก็ตถวา บุญปราการ. (2559). ภูมิปัญญาท้องถิ่นในวัฒนธรรมชายแดนไทย-มาเลเซีย : กรณีศึกษาชุมชนโล๊ะจูด จังหวัดนราธิวาส. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. 11(1),19-38.
ปิยะ กิจถาวร. (2547). วิจัยชาวบ้านในบริบทของความหลากหลายทางวัฒนธรรมและชุมชนชายแดนปัตตานี : หน่วยวิจัยเพื่อท้องถิ่นภาคใต้ตอนล่าง. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
พะเยา นุเสน. (2562). การเสริมสร้างภูมิคุ้มกันของชุมชนด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนเพื่อการพัฒนาระเบียบชุมชนในเขตพื้นที่แขวงนครพิงค์ จังหวัดเชียงใหม่. พิฆเนศวร์สาร, 15 (2),141-148.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). “แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม แห่งชาติ ฉบับที่ 12”. กรุงเทพฯ :สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
เสรี พงศ์พิช. (2547). ร้อยคําาที่ควรรู้. กรุงเทพฯ : พลังปัญญา
อัจฉรา ชลายนนาวิน (2560). บทบาทภูมิปัญญาท้องถิ่นต่อการพัฒนาชุมชนของตนเองหลังภัยพิบัติเพื่อความพร้อมในการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน: กรณีศึกษา อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย. วารสารสถาบันวิชาการป้องกันประเทศ. 8 (3), 31-41.
เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2546). ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการจัดการความรู้. กรุงเทพฯ : อมรินทร์
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ ISSN 2774-0373 (Online)

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ในบทความใดๆ ใน Interdisciplinary Academic and Research Journal ยังคงเป็นของผู้เขียนภายใต้ ภายใต้ Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้ใดๆ เพื่ออ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือลิงก์ไปยังบทความฉบับเต็ม รวบรวมข้อมูลเพื่อจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือด้วยเจตนาที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจใดๆ





