การพัฒนาผลสัมฤทธิ์การพูดภาษาอังกฤษ เรื่องการบอกทิศทางโดยใช้เทคนิคการสอนแบบ CLT สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6

Wararat Suttanon; Tidarat  Samanpan

doi:10.60027/iarj.2025.286712

Authors

Wararat Suttanon Nakhonratchasima College, Thailand https://orcid.org/0009-0003-6719-8461
Tidarat Samanpan Faculty of Education, Nakhonratchasima College, Thailand https://orcid.org/0009-0003-8846-6293

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.286712

Keywords:

Speaking Skills, Learning Achievement, Communicative Language Teaching (CLT) Technique

Abstract

Background and Aims: The current English teaching in Thailand still relies on rote memorization of vocabulary and focuses more on grammar instruction than on developing speaking skills for communication. Although the English curriculum has been adjusted to align with the Basic Education Core Curriculum B.E. 2551 (2017 Revision), the English scores of primary 6 students remain the lowest compared to other subjects. Importantly, students are unable to give directions, confuse left and right, and cannot use English in daily life. From above, the researcher believes that the Communicative Language Teaching (CLT) approach, which emphasizes language use for communication, is the most appropriate method for developing English language skills, including both structure and grammar. Therefore, this research objective is to compare the achievement in English Speaking: Giving Directions before and after using the Communicative Language Teaching (CLT) technique for primary 6 students.

Methodology: Research instruments the study utilized lesson plans using the CLT (Communicative Language Teaching) teaching technique, and an achievement on the English speaking test, which consists of 20 questions, the questions have 4 choices, with a maximum score of 20 points.

Results: The results of speaking English: giving directional instruction using the CLT (communicative language teaching) technique had an average pre-school score of 10.20 and an average post-school score of 17.65. When comparing the pre-test and post-test scores, it was found that the students' post-test scores were statistically significantly higher than the pre-test at the level of .05 and according to the established assumptions.

Conclusion: The summarizes on the development of English speaking achievement on giving directions by using the CLT (communicative language teaching) teaching technique for Grade 6 students, there is a conclusion and discussion, that is, the development of English speaking achievement on giving directions by using the CLT (communicative language teaching) teaching technique for Grade 6 students after post-test is higher than pre-test with statistical significance at the .05 level.

References

กรมวิชาการ. (2563). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กระทรวงศึกษาธิการ, 1-2.

กฤตยา สุขประเสริฐ (2561).ผลของการใช้รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารเพื่อส่งเสริมความสามารถในการฟัง-พูด ของนักเรียนนายสิบตำรวจ ศูนย์ฝึกอบรมตำรวจภูธรภาค 7. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (ปร.ด.): มหาวิทยาลัยศิลปากร.

เจเรมี่ ฮาเมอร์ (Harmer, Jeremy). (2546). วิธีสอนภาษาอังกฤษ. (แปลและเรียบเรียง โดยเสาวภา ฉายะบุระกุล). กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ทิลเลสตัน, ดอนนา วอล์คเกอร์. (2546). คู่มือปฏิบัติการเรียนการสอนยุคใหม่. แปลโดย อรจรีย์ ณ ตะกั่วทุ่ง. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

เนตรชนก โฉมทอง และ ชนสิทธิ์ สิทธิ์สูงเนิน. (2561). การพัฒนากิจกรรมพัฒนาผู้เรียนโดยใช้วิธีสอนบทบาทสมมติ ร่วมกับกลวิธีการสื่อสาร เพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการพูดสื่อสารภาษาอังกฤษ ส าหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 12 (4),500-519.

บัญชา อึ้งสกุล. (2545). การพัฒนากระบวนการเรียนรู ภาษาอังกฤษหลักการทักษะและหลักการปฏิบัติการ. วารสารวิชาการ. 5(7), 52-57.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10), กรุงเทพ: สุวีริยาสาส์น.

ปณิตา ทำมิภักดิ์. (2558). การเปรียบเทียบความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษ ความมั่นใจในการใช้ภาษาอังกฤษ และความคงทนในการเรียนรู้ด้วยกิจกรรมการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร ประกอบสื่อวีดิทัศน์. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ปราณี กุลละวณิชย์. (2551). การสอนภาษาต่างประเทศและการเรียนรู้. โครงการในแผนพัฒนาวิชาการ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วราภรณ์ วราธิพร. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเพื่อส่งเสริมความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์จังหวัดปทุมธานี.

สิรินาถ ศรีอนันต์. (2559). การใช้การเรียนรู้ภาษาแบบประสบการณ์เพื่อพัฒนาความสามารถในการฟังพูด ภาษาอังกฤษและความมั่นใจในตนเองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อรุณี วิริยะจิตรา และคณะ. (2555). การเรียนการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

อาทิตย์ อินต๊ะแก้ว, องอาจ นัยพัฒน์ และ อัญชลี จันทร์เสม. (2560). การศึกษารูปแบบการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของนักศึกษามหาวิทยาลัยไทย: การวิจัยแบบผสมผสานวิธีการ. วิทยาการวิจัยและวิทยาการปัญญา. 15 (1), 36-53.

Canale, M., & Swain, M. (1980). Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing. Applied Linguistics, 1(1), 1–47.

Canale, M., & Swain, M. (1980). Theoretical Bases of Communicative Approaches to Second Language Teaching and Testing. Applied Linguistics, 1, 1-47. http://dx.doi.org/10.1093/applin/I.1.1

Charaudom, P. (2007). An Investigation of Thai students’ English Language Problems and Their Learning Strategies in the International Program at Mahidol university. Master Thesis, Department of Languages graduate College, King Mongkut’s Institute of Technology North Bangkok.

Krashen, S. (1983). Principles and Practice in Second Language Acquisition. Pergamon Press.

Richards, J. C. (2006). Communicative language teaching today. Cambridge University Press.

Richards, J.C., & Rodgers, T.S. (2001). Approaches and Methods in Language Teaching. Cambridge University Press.

Savignon, S. J. (1983). Communicative competence: Theory and classroom practice. Addison-Wesley.

Widdowson, H. G. (1978). Teaching Language as Communication. Oxford: Oxford University Press.