รูปแบบการพัฒนาการนิเทศภายในของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม

Mingkawn  Nongkunsan; Kritkanok  Duangchatom; Pongphop  Phoojomjit

doi:10.60027/iarj.2025.286478

Authors

Mingkawn Nongkunsan Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0009-0003-2639-5506
Kritkanok Duangchatom Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0009-0007-3540-0783
Pongphop Phoojomjit Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0009-0006-2791-0057

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.286478

Keywords:

Model of Development, Internal Supervision, School Administrators

Abstract

Background and Aims: The development of internal supervision for school administrators is crucial for elevating the quality of education. It is a process that empowers administrators to effectively promote and enhance the capabilities of school personnel, leading to continuous improvements in student learning. Therefore, this research aims to: 1) Study the components and indicators of internal supervision for school administrators. 2) Study the current state, desired state, and needs assessment of internal supervision for school administrators. 3) Develop a model for the internal supervision development for school administrators. 4) Analyze the results of implementing the internal supervision development model for school administrators.

Methodology: The research was divided into four phases: Phase 1: Study the components and indicators of internal supervision for school administrators. The key informant group, consisting of 9 individuals, was selected through purposive sampling from experts in educational supervision, education, and educational management. Phase 2: Study the current state, desired state, and necessary needs for internal supervision for school administrators. The sample group consists of 354 school administrators and teachers, selected using stratified random sampling. The research instrument is a questionnaire with a reliability coefficient of 0.87. Data analysis includes calculating the mean and standard deviation. Phase 3: Develop a model for improving internal supervision for school administrators. The key informants are 5 experts, including education administrators, school administrators, and educational supervisors with best practices in educational supervision, to study best practices in internal supervision by school administrators. Additionally, 9 experts, selected purposively from academics, policy-makers, and practitioners involved in internal supervision, will verify the model through an expert seminar. Phase 4: Study the outcomes of implementing the model for improving internal supervision for school administrators. The target group consists of 11 school administrators from the Secondary Educational Service Area Office, MahaSarakham, who voluntarily participate in the development according to the model.

Results: 1. The components and indicators of internal supervision of school administrators consisted of 4 components, including Planning for Supervision (7 indicators), Implementation of Supervision (5 indicators), Coordination and Monitoring of Supervision (3 indicators), and Evaluation of Supervision (8 indicators). 2. The overall current condition is at a high average level. The overall desirable condition was at the highest mean level. The needs assessment was ranked from highest to lowest as follows: 1) good citizenship, 2) justice, 3) responsibility 4) respect. 1) Planning for Supervision 2) Coordination and Monitoring of Supervision 3) Implementation of Supervision 4) Evaluation of Supervision 3. A development model typically consists of the following components: Principles, Objectives, Content, Development Process, Media, Materials, Learning Resources, and Evaluation. The development consists of four modules: Module 1: Planning for Supervision, Module 2: Implementation of Supervision, Module 3: Coordination and Monitoring of Supervision, and Module 4: Evaluation of Supervision. The overall evaluation of the model's suitability, feasibility, and usefulness has been rated as highest.

Conclusion: Internal supervision by school administrators consists of four main components: planning, implementation of supervision, coordination and monitoring, and evaluation. It uses 23 indicators to assess performance in each area. The needs assessment revealed that while administrators perform well overall, there are areas that still require development. The highest priority for improvement is in planning for supervision and coordination, and monitoring. The model for developing internal supervision by school administrators should include principles, objectives, content, development processes, learning materials, and evaluation. The content is divided into four modules based on the main components of supervision. The results of implementing the development model show that participating administrators improved their supervisory skills from a low to a high level, and expressed the highest level of satisfaction with the model.

References

จริยาภรณ์ เรืองเสน. (2561). แนวทางพัฒนากระบวนการนิเทศภายในสถานศึกษาของโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร, 3(6), 1–15.

ชาญชัย อาจินสมาจาร. (2554). การเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาองค์การ. สงขลา: ชาญเมืองการพิมพ์.

ณัฐชนา สหุนิล. (2559). การพัฒนาแนวทางการนิเทศภายในแบบพี่เลี้ยงสำหรับโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ณัฐวุฒิ แก้วศรี. (2566). การประเมินผลการนิเทศภายในโรงเรียนเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน. วารสารศึกษาศาสตร์, 22(1), 112–127.

ธีระ รุญเจริญ. (2550). การบริหารโรงเรียนยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส.

เพิ่มพูล ร่มศรี. (2558). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในที่มีประสิทธิผลสำหรับโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 1 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

รัศมี ภูกันดาน. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในโดยใช้ทีมเป็นฐานในโรงเรียนมัธยมศึกษา (วิทยานิพนธ์ปริญญาเอก). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ศิริพร ศรีพฤทธิ์. (2566). การนิเทศการสอนในโรงเรียนยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 15(3), 112–130.

สมาน อัศวภูมิ. (2550). การใช้วิจัยพัฒนารูปแบบในวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอก. ใน เอกสารประกอบการสอนวิชาสัมมนาการศึกษาระดับปริญญาเอก (หน้า 50–53). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

สำนักคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). แนวทางการนิเทศภายในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). คู่มือประกอบการอบรมการขับเคลื่อนกระบวนการ PLC (Professional Learning Community) ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่สถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาครูและบุคลากรการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม. (2565). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ 2565. มหาสารคาม: กลุ่มนโยบายและแผน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). มาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

สิริกร ไชยราช. (2562). การพัฒนารูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 11 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

สิริมา ภิญโญอนันตพงษ์. (2553). การวัดและประเมินผลแนวใหม่ : เด็กปฐมวัย (ปรับปรุงแก้ไข). กรุงเทพฯ: ดอกหญ้าวิชาการ.

สุทธินันท์ จันทรมณี. (2565). การวางแผนการนิเทศเพื่อพัฒนาคุณภาพครูในสถานศึกษา. วารสารบริหารการศึกษา, 30(2), 85-101.

สุนทรชัย สถาวร. (2564). รูปแบบการนิเทศเพื่อพัฒนาครูในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการครุศาสตร์, 10(2), 75–89.

สุวิมล ว่องวานิช. (2558). การวิเคราะห์ความต้องการจำเป็น (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Aderson, L. W. (1997). Instructional supervision: A development approach. New York: Routledge.

Akkaya, A. (2022). The importance of effective supervision in school leadership. Journal of Educational Leadership, 9(2), 45–59.

Darling-Hammond, L. (2023). The right to learn: A blueprint for creating schools that work (Updated ed.). Jossey-Bass.

Eisner, E. W. (1976). Educational connoisseurship and educational criticism: Their form and functions in educational evaluation. Journal of Aesthetic Education, 10(3), 135–150.

Glickman, C. D., Gordon, S. P., & Ross-Gordon, J. M. (2022). SuperVision and instructional leadership: A developmental approach (10th ed.). Pearson.

Harris, B. M. (1985). Supervisory behavior in education (3rd ed.). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

Joyce, B., Weil, M., & Calhoun, E. (2011). Models of teaching (8th ed.). Pearson Education.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.

Robinson, V., & Timperley, H. (2021). The role of follow-up in instructional supervision. International Journal of Educational Management, 32(5), 1023-1039.

Sergiovanni, T. J. (2023). The principalship: A reflective practice perspective (8th ed.). Pearson.

Smith, J., & Evans, D. (2021). The role of planning in instructional supervision. International Journal of Educational Management, 34(6), 897-915.