ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางดิจิทัลของผู้บริหารกับประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานคร

Phattharaphong   Phonkhan; Wisut  Wichitputchraporn

doi:10.60027/iarj.2025.285220

Authors

Phattharaphong Phonkhan Ramkhamhaeng University, Thailand https://orcid.org/0009-0007-1811-0557
Wisut Wichitputchraporn Ramkhamhaeng University, Thailand https://orcid.org/0009-0001-1785-0023

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.285220

Keywords:

Digital Leadership, Effectiveness of School, Administrators

Abstract

Background and Aims: Digital leadership is crucial for promoting innovation, adapting to rapidly evolving technologies, and supporting businesses during their digital transformation if they want to remain competitive in the digital era. It enables groups to make effective use of technology, which fosters adaptability, growth, and resilience. The objectives of this research were: 1) to study the level of digital leadership of school administrators under the jurisdiction of Bangkok, 2) to study the level of school effectiveness under the jurisdiction of Bangkok, and 3) to study the relationship between digital leadership of school administrators and school effectiveness under the jurisdiction of Bangkok.

Methodology: The sample group consisted of 370 teachers under the jurisdiction of Bangkok, selected through stratified random sampling. The instrument used was a 5-point Likert scale questionnaire. Statistical methods used for data analysis included percentage, mean, standard deviation, and Pearson's correlation coefficient. The research findings were as follows.

Results: The results of the research revealed that: 1) the digital leadership of school administrators under the jurisdiction of Bangkok, both overall and by aspect, was at a high level, 2) the school effectiveness under the jurisdiction of Bangkok, both overall and by aspect, was at a high level, and 3) there was a high positive correlation between the digital leadership of administrators and school effectiveness, with statistical significance at the .05 level.

Conclusion: Results of the study of the relationship between administrators' digital leadership and educational institution effectiveness. The results of the study can be summarized in 4 points as follows: 1) Status of respondents who work in schools. It was found that Most of the inquiries were female. Most educational qualifications are at the bachelor's level. Most of them have less than 5 years of work experience and are in large educational institutions. 2) Overall level of opinions on digital leadership among school administratorsand separated into individual areas at a high level When considering each aspect, it was found that the aspect of having a digital vision had the highest average, followed by the aspect of creating a digital culture, and it was found that the aspect of teamwork has the lowest average. 3) Effectiveness level of the educational institution. Overall and separated into each aspect, it was found that at a high level, when considering each aspect, it is found that the aspect of developing students' academic achievement had the highest average, followed by the aspect of solving problems within the school. And found that the ability to change and develop educational institutions has the lowest average. 4) The relationship between executives' digital leadership and facility effectiveness.

The study found that the digital leadership of school administrators has a positive relationship with the effectiveness of educational institutions. Overall, it is at a high level. which is an indicator of leadership. The digital aspect of educational institution administrators that has the greatest relationship with the effectiveness of educational institutions is the aspect of creating a digital culture. Teamwork and having a digital vision, respectively.

References

ขวัญฤทัย ภู่สาระ (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

ณัฐวัชร จันทโรธรณ์และพงษ์ศักดิ์ พัวพรพงษ์ (2563). ประสิทธิผลขององค์การ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัย นอร์ทกรุงเทพ. 9(2), 1-9.

บุญชม ศรีสะอาด (2553). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.

ปุณณิฐฐา มาเชค (2565). การบริหารองค์กรทางการศึกษาในยุคดิจิทัล. Retrieved on 1 October 2024 from https://ed-adm.buu.ac.th/document/frontend/index

พรเทพ เหมรานนท์ (2564). การบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1 และเขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

โรจนศักดิ์ อินทนน (2566). ภาวะผู้นำของผู้บริหารในยุคดิจิทัลที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ลลิตา สมใจ (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 1. การศึกษาค้นค้าด้วยตัวเองปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยพะเยา.

วรรณภา ไทยประยูร (2564). ภาวะผู้นำของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

วราภรณ์ พวงสำเภาและชนมณี ศิลานุกิจ (2566). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา โรงเรียนในกลุ่มกรุงเทพตะวันออก สังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการและการจัดการร่วมสมัย. 2(1), 1-14

วัญญา วิศาลาภรณ์ (2540). การวิจัยทางการศึกษา หลักการและแนวทางการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : คอมแพ็คพริ้นท์.

สำนักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. (2564). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐานกรุงเทพมหานคร ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2564-2569. กรุงเทพมหานคร: ส่วนนโยบายและแผนการศึกษา สำนักงานยุทธศาสตร์การศึกษา. สำนักการศึกษากรุงเทพมหานคร.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580): การ พัฒนาคุณภาพการศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.