ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อ การซื้อผลิตภัณฑ์จากเศษวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรในจังหวัดเชียงใหม่และลำพูน
คำสำคัญ:
ส่วนประสมทางการตลาด , การซื้อ , ผลิตภัณฑ์, วัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรบทคัดย่อ
การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อการซื้อผลิตภัณฑ์จากเศษวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรในจังหวัดเชียงใหม่และลำพูนตามทฤษฎีส่วนประสมทางการตลาดภายใต้แบบจำลองโลจิตหลายทางเลือก ดำเนินการสุ่มตัวอย่างกลุ่มลูกค้าผู้ซื้อผลิตภัณฑ์จากเศษวัสดุเหลือทิ้งฯ โดยตารางทาโร ยามาเน่ และแบบเฉพาะเจาะจง ในร้านค้าจำหน่ายปัจจัยการผลิตทางการเกษตรและแหล่งผลิต จำนวน 408 ตัวอย่าง ผลการศึกษาพบว่าคุณภาพของผลิตภัณฑ์เพิ่มโอกาสการซื้อปุ๋ยอินทรีย์และวัสดุปลูก ณ ระดับนัยสำคัญ 0.10 และ 0.05 ตามลำดับ ทำนองเดียวกับการแสดงรายละเอียดผลิตภัณฑ์และตรารับรองบนบรรจุภัณฑ์อย่างครบถ้วน และระยะทางในการเดินทางไปยังสถานที่จำหน่ายเพิ่มโอกาสการซื้อวัสดุปลูก ณ ระดับนัยสำคัญ 0.10 และ 0.05 ตามลำดับ ในส่วนของการลดโอกาสการซื้อสำหรับผลิตภัณฑ์พกพาได้สะดวกของปุ๋ยอินทรีย์ ณ ระดับนัยสำคัญ 0.01 เช่นเดียวกับการลด แลก แจก แถม ทดลอง ผลิตภัณฑ์ และการให้ข่าวและการประชาสัมพันธ์ของหน่วยงานภาครัฐลดโอกาสการซื้อปุ๋ยอินทรีย์ ณ ระดับนัยสำคัญ 0.10 และ 0.05 ตามลำดับ ขณะเดียวกันความดึงดูดของบรรจุภัณฑ์และความสะดวกในการเดินทางไปซื้อลดโอกาสการซื้อวัสดุปลูก ณ ระดับนัยสำคัญ 0.10 และ 0.05 ตามลำดับ ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดเหล่านี้ควรถูกพิจารณาอย่างระมัดระวังและรอบคอบ เมื่อผู้ผลิตต้องดำเนินการ แสดงให้เห็นว่าปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดมีอิทธิพลต่อโอกาสการซื้อแตกต่างกัน ดังนั้นปัจจัยที่เพิ่มโอกาสการซื้อควรรักษาไว้และปรับปรุงหรือหลีกเลี่ยงปัจจัยที่ลดโอกาสการซื้อเพื่อเพิ่มความได้เปรียบการแข่งขันทางการตลาด
References
กรมการปกครอง. (2562). สถิติจำนวนประชากร. สืบค้น 5 พฤษภาคม 2563, จาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMONTH/statmonth/#/displayData.
กรมควบคุมมลพิษ. (2563). สถานการณ์และการจัดการปัญหามลพิษทางอากาศและเสียงของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บริษัท ฮีซ์ จำกัด.
กรมควบคุมมลพิษ. (2562). แผนปฏิบัติการขับเคลื่อนวาระแห่งชาติ “การแก้ไขปัญหามลพิษด้านฝุ่นละออง”. สืบค้น 17 มีนาคม 2563, จาก http://air4thai.pcd.go.th/webV2/download.php.
เกศรา จันทร์จรัสสุข. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการซื้อสินค้าและบริการในห้างเทสโก้โลตัสของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จำเนียร บุญมาก และ จุรีภรณ์ อุทธิ. (2556). การพัฒนาบรรจุภัณฑ์ข้าวกล้องอินทรีย์ของสหกรณ์เกษตรอินทรีย์เชียงใหม่ จำกัด. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร, 1(2556), 38-47.
จิตราภรณ์ วันใจ. (2548). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจจัดจำหน่ายยาสมุนไพรไทยของผู้ประกอบการร้านขายยา จังหวัดเชียงราย. (การศึกษาอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ชัชวาลย์ เรืองประพันธ์. (2543). สถิติพื้นฐานพร้อมตัวอย่างการวิเคราะห์ด้วยโปรแกรม Minitab SPSS และ SAS. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นัทธ์หทัย ศิริวิริยะสมบูรณ์ ธำรง เมฆโหรา และทิพวรรณ ลิมังกูร. (2555). ปัจจัยที่มีผลต่อการยอมรับการปลูกผักปลอดภัยจากสารพิษของเกษตรกรในอำเภอบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี. วารสารเกษตรพระจอมเกล้า, 30(2), 59-67.
นารีรัตน์ ฟักเฟื่องบุญ. (2554). ปัจจัยทางการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าของผู้บริโภคในศูนย์จำหน่าย เอส.บี. ดีไซด์สแควร์ในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เยาวรัตน์ ศรีวรานันท์. (2554). ความเต็มใจจ่ายของผู้บริโภคในจังหวัดขอนแก่นที่มีต่อเนื้อสุกรอินทรีย์. วารสารเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ, 7(7), 1-24.
ศรีเวียง ทิพกานนท์, รัชนี เจริญ, วรรณทิชา เศวตบวร และวิ บูลย์ เหรียญสง่าวงศ์. (2561). การสร้างแนวคิดผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มจมูกข้าวสำหรับผู้สูงอายุในจังหวัดปราจีนบุรีโดยใช้วิธีการวิเคราะห์องค์ประกอบร่วม. Kasetsart Journal of Social Sciences, 39(1), 674-683.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
สณัฐวีย์ น้อยโสภา. (2558). เกษตรอินทรีย์ โอกาสการส่งออกของเกษตรกรไทยในตลาดโลก. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 9(18), 83-91.
สัมฤทธิ์ กางเพ็ง, สรายุทธ กันหลง และ ดุษฎีวัฒน์ แก้วอินทร์. (2559). การวิจัยแบบผสมวิธี: กระบวนทัศน์การวิจัยในศตวรรษที่ 21. มหาสารคาม: ห้างหุ้นส่วนจำกัด อภิชาติการพิมพ์.
สามารถ ใจเตี้ย. (2563). การใช้ประโยชน์วัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรของเกษตรกรในเทศบาลตำบลขี้เหล็ก อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร, 38(2), 79-88.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2564). สถิติการเกษตรของประเทศไทย ปี 2564. สืบค้น 20 ธันวาคม 2565, จาก https://www.oae.go.th/assets/portals/1/files/jounal/2565/yearbook2564.pdf.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). (ร่าง) แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 13. สืบค้น 10 ธันวาคม 2565, จาก https://www.nesdc.go.th/download/document/Yearend/2021/plan13.pdf.
สุธีระ บุญญาพิทักษ์. (2564). ปัจจัยการจัดการวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรของเกษตรกรเพื่อลดการเผา กรณีศึกษา อำเภอบ้านไผ่ จังหวัดขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุรชัย จันทร์จรัส พงศธร ชัยสวัสดิ์ และ อโณทัย หาระสาร. (2559). อุปสงค์การกลับมาเที่ยวซ้ำและการเลือกที่พักของการท่องเที่ยวจังหวัดน่าน. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปกร, 36(1), 25-48.
เสาวภา พิณเขียว และนภวรรณ ตันติเวชกุล. (2560). การสื่อสารความเป็นตราสินค้าระดับโลกของตราสินค้าระดับโลกและตราสินค้าท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 12(2), 93-109.
หนังสือพิมพ์เนชั่น. (2552). เพิ่มมูลค่าด้วยบรรจุภัณฑ์. สืบค้น 2 กรกฎาคม 2563, จาก http://oknation.nationtv.tv/blog/packaging/2009/10/17/entry-1.
อารี วิบูลย์พงศ์. (2547). เศรษฐมิติประยุกต์สำหรับการตลาดเกษตร. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Akgün, A. E., Keskin, H., & Ayar, H. (2014). Standardization and Adaptation of International Marketing Mix Activities: A Case Study. Social and Behavioral Sciences, 150(2014), 609–618.
Huang, R. & Sarigöllü, E. (2012). How brand awareness relates to market outcome, brand equity, and the marketing mix. Journal of Business Research, 65(1), 92–99.
Kamsuwan, O. (2015). How Promotion at 7-Eleven Influences to Customer Purchasing. (Thesis of Master of Business Administration), Bangkok: Bangkok University.
Kotler, P. & Armstrong, G. (2001). Principles of Marketing (9th Ed.). New Jersey: Prentice Hall Incorporate.
López-Ospina, H., Agudelo-Bernal, A., Reyes-Muñoz, L., Zambrano-Rey, G., & Pérez, J. (2021). Design of a location and transportation optimization model including quality of service using constrained multinomial logit. Applied Mathematical Modelling, 89(2021), 428–453.
Mahapatra, K. & Kant, S. (2005). Tropical deforestation: a multinomial logistic model and some country-specific policy prescriptions. Forest Policy and Economics, 7(2005), 1–24.
Michella, P., Lyncha, J., & Alabdalib, O. (1998). New perspectives on marketing mix programme standardization. International Business Review, 7(6), 617-634.
Obi, F.O., Ugwuishiwu, B.O., & Nwakaire. J. N. (2016). Agricultural wastes concept, generation, utilization and management. Nigerian Journal of Technology, 35(4), 957-964.
Sheau-Ting, L., Mohammed, A. H., & Weng-Wai, C. (2013). What is the optimum social marketing mix to market energy conservation behavior: An empirical study. Journal of Environmental Management, 131(2013), 196–205.
Torres, M., Hervas, C., & Garcia, C. (2009). Multinomial logistic regression and product unit neural network models: application of a new hybrid methodology for solving a classification problem in the livestock sector. Expert Systems with Application, 36(2009), 12225–12235.
Wasi, N. (2017). Economist and choice behavior forecast. Retrieved August 16, 2021, From https://www.pier.or.th/?abridged.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 มหาวิทยาลัยพะเยา
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
