การบริหารจัดการโรงแรมบูติค ในเขตกรุงเทพมหานคร สาขาการจัดการการท่องเที่ยว วิทยาลัยการจัดการกรุงเทพฯ มหาวิทยาลัยพะเยา

ผู้แต่ง

  • ภูมิพัฒน์ ทองคำ สาขาการจัดการการท่องเที่ยว วิทยาลัยการจัดการกรุงเทพฯ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • ชวลีย์ ณ ถลาง สาขาการจัดการการท่องเที่ยว วิทยาลัยการจัดการกรุงเทพฯ มหาวิทยาลัยพะเยา

คำสำคัญ:

บริหารจัดการ, โรงแรมบูติค, กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

งานวิจัยชิ้นนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารจัดการโรงแรมบูติคในเขตกรุงเทพมหานคร โดยผู้วิจัยได้ใช้ศึกษาการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative method) ผ่านการศึกษาแนวคิดทฤษฎี สร้างเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยออกมาเป็นแบบสอบสัมภาษณ์เชิงลึก(In-depth interview) สำหรับในการเก็บข้อมูลจากเจ้าของธุรกิจโรงแรมบูติค หรือผู้บริหารระดับสูงของโรงแรมบูติค ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 10 แห่ง พบว่า ด้านแนวคิดเกี่ยวกับการบริหารจัดการโรงแรมบูติค ในเขตกรุงเทพมหานคร ด้านการวางแผน (Planning) พบว่า โรงแรมบูติคส่วนใหญ่มีการจัดดำเนินการประชุมการประชุมเป็นรายวัน โดยมากจะนิยมใน 2 รูปแบบ คือ ช่วงเช้า หรือ ช่วงเย็น  ด้านการแบ่งโครงสร้างการดำเนินงาน (Organization) พบว่า  โรงแรมบูติคส่วนใหญ่มีการแบ่งโครงสร้างการดำเนินงานตามจำนวนห้องพักที่เปิดให้บริการ ซึ่งหากเป็นโรงแรมขนาดเล็กจะมีการแบ่งแผนกใหญ่ ออกเป็น 2-3 แผนก อาทิ แผนกบริการส่วนหน้า แผนกแม่บ้าน และแผนกบริการอาหารและเครื่องดื่ม สำหรับด้านการคัดเลือกพนักงาน (Staffing) พบว่า โรงแรมบูติคใช้การวัดทัศนคติในงานบริการ ความรู้เกี่ยวกับตำแหน่งงานและความสามารถทางภาษาอังกฤษหรือภาษาต่างประเทศอื่น ๆ เช่น ภาษาจีน ในการสื่อสารเป็นหลัก   

 อย่างไรก็ตาม ในด้านการประสานงาน (Coordinating) พบว่า  ปัจจุบันเทคโนโลยีได้เข้ามามีบทบาทสำคัญสำคัญในการทำงานมากขึ้น ทำการส่งต่อข้อมูล ข่าวสารตลอดจนปัญหาต่าง ๆ และวิธีการแก้ไข การสั่งการ (Directing) พบว่า  โรงแรมบูติคส่วนใหญ่มีการออกแบบการสั่งงานโดยตรงระหว่างเจ้าของและพนักงานซึ่งลดขั้นตอนการตัดสินใจได้ทันท่วงทีด้านการจัดทำรายงาน (Reporting) พบว่า  โรงแรมบูติคส่วนใหญ่มีระบบการรายงานการปฏิบัติงานในแต่ละวันในรูปแบบของ Logbook ด้านการทำงบประมาณ (Budgeting) พบว่า โรงแรมบูติคส่วนใหญ่นั้นมีการควบคุมการทำงบประมานผ่านการใช้ระบบ PNL ในการดำเนินคำนวน ซึ่งเป็นหน้าที่ของฝ่ายบัญชีเพื่อเปรียบเทียบงบประมาณกับยอดขาย กำไร แต่ละเดือน

References

จารุรัศมิ์ ธนูสิงห์. (2554). แนวทางการบริหารจัดการโรงแรมบูติค กรณีโรงแรมระรินจินดา เวลเนส สปา รีสอร์ท จังหวัดเชียงใหม่. (ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการโรงแรมและการท่องเที่ยว คณะวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์). พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.

พิมลจรรย์ นามวัฒน์. (2544). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: เท็กซ์ แอนด์ เจอร์นัลบริษัทแลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ จำกัด มหาชน.

ดํารง วัฒนา. (2545). การจัดการเชิงกลยุทธโดยอาศัยลิขิตสมดุล. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 42(2), 81-106.

ราณี อิสิชัยกุล. (2551). การจัดการธุรกิจบริการและการเงิน. เอกสารการสอนชุดวิชาประสบการณ์วิชาชีพในธุรกิจโรงแรม. กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สมคิด บางโม. (2551). การจัดการองค์การ. กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.

สุจินต์ สุขะพงษ์. (2552). แนวทางการจัดการตลาดบริการสำหรับโรงแรมบูติคในเขตกรุงเทพมหานคร: กรณีศึกษากลุ่มหนุ่มเจ้าสำอาง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

สุภางค์ จันทวานิช. (2549). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อภิรมย์ พรหมจรรยา และคณะ. (2547). โครงการศึกษาพัฒนาศักยภาพอาหารและเครื่องดื่มท้องถิ่นเพื่อการท่องเที่ยว จังหวัดกระบี่ พังงาและภูเก็ต (รายงานการวิจัย). การพัฒนาและการจัดการท่องเที่ยวเชิงพื้นที่อย่างยั่งยืน, สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

Gulick, Luther and Lyndall Urwick. (1973). The Science of Administration. New York: Columbia University.

Henri Fayol. (1916). General and industrial management. London: Sir Issac Pitman & Sons Ltd.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-03-28

How to Cite

ทองคำ ภ., & ณ ถลาง ช. (2022). การบริหารจัดการโรงแรมบูติค ในเขตกรุงเทพมหานคร สาขาการจัดการการท่องเที่ยว วิทยาลัยการจัดการกรุงเทพฯ มหาวิทยาลัยพะเยา. Trends of Humanities and Social Sciences Research, 10(1), 226–238. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/Humanties-up/article/view/255657