Boutique Hotel Management in Bangkok Tourism Management, College of Management Bangkok, University of Phayao
Keywords:
Boutique hotel, Management, BangkokAbstract
The objective of this study were: to study boutique hotel management in Bangkok. The researcher used qualitative method through concept and theory study for research equipment created to in-depth questionnaire. For collected information from ten people who are boutique hotel owner or executive director. The study showed planning that shown almost of boutique hotel have daily meeting in the morning and evening. In Organizing the result shown The majority of boutique hotel have organized the department follow room amount and in the small boutique hotel separated department with two to three units for instance, front office, housekeeping and food and beverage service. In staffing the boutique hotel used an attitude, knowledge in position and English or other languages for example, Chinese. Otherwise, the Coordinating that showed the technology in present has a lot of effective for working, sending information and news including problem case in daily and how to solving. Over more, almost of boutique hotel have commanding between owner to employees with directly that reduced the job procedure certainly. Furthermore, the hotels already have reporting system such as a logbook. Finally, in budgeting the hotels have budget controlling by profit and lost system for calculation.
References
จารุรัศมิ์ ธนูสิงห์. (2554). แนวทางการบริหารจัดการโรงแรมบูติค กรณีโรงแรมระรินจินดา เวลเนส สปา รีสอร์ท จังหวัดเชียงใหม่. (ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการโรงแรมและการท่องเที่ยว คณะวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์). พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.
พิมลจรรย์ นามวัฒน์. (2544). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: เท็กซ์ แอนด์ เจอร์นัลบริษัทแลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ จำกัด มหาชน.
ดํารง วัฒนา. (2545). การจัดการเชิงกลยุทธโดยอาศัยลิขิตสมดุล. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 42(2), 81-106.
ราณี อิสิชัยกุล. (2551). การจัดการธุรกิจบริการและการเงิน. เอกสารการสอนชุดวิชาประสบการณ์วิชาชีพในธุรกิจโรงแรม. กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมคิด บางโม. (2551). การจัดการองค์การ. กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
สุจินต์ สุขะพงษ์. (2552). แนวทางการจัดการตลาดบริการสำหรับโรงแรมบูติคในเขตกรุงเทพมหานคร: กรณีศึกษากลุ่มหนุ่มเจ้าสำอาง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
สุภางค์ จันทวานิช. (2549). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิรมย์ พรหมจรรยา และคณะ. (2547). โครงการศึกษาพัฒนาศักยภาพอาหารและเครื่องดื่มท้องถิ่นเพื่อการท่องเที่ยว จังหวัดกระบี่ พังงาและภูเก็ต (รายงานการวิจัย). การพัฒนาและการจัดการท่องเที่ยวเชิงพื้นที่อย่างยั่งยืน, สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
Gulick, Luther and Lyndall Urwick. (1973). The Science of Administration. New York: Columbia University.
Henri Fayol. (1916). General and industrial management. London: Sir Issac Pitman & Sons Ltd.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Phayao University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.