การศึกษาความคาดหวังและการรับรู้จริงต่อคุณภาพอาจารย์ที่ปรึกษาจากนักศึกษาสาขานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
คำสำคัญ:
ความคาดหวัง, การรับรู้จริง, อาจารย์ที่ปรึกษา, มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีบทคัดย่อ
การศึกษาความคาดหวังและการรับรู้จริงต่อคุณภาพอาจารย์ที่ปรึกษาของนักศึกษาสาขานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ประจำปีการศึกษา 2560 จำนวน 480 คน เพื่อนำไปวางแผนปรับปรุงคุณภาพ การให้คำปรึกษาให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น โดยการสำรวจข้อมูลด้านเพศ ชั้นปี ความถี่ในการเข้าพบ ประเภทของปัญหา ระดับความคาดหวังและระดับคุณภาพการให้คำปรึกษาด้านวิชาการ ด้านพฤติกรรมและ การปรับตัว ด้านการจัดกิจกรรม ด้านการบริหารจัดการระบบอาจารย์ที่ปรึกษาและคุณลักษณะที่ดีของการเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษาพบว่านักศึกษามีระดับความคาดหวังมากที่สุดในด้านคุณลักษณะที่ดีของการเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา รองลงมาเป็นคุณภาพการให้คำปรึกษาด้านวิชาการ และด้านการบริหารจัดการระบบอาจารย์ที่ปรึกษา ตามลำดับ ในส่วนของระดับการรับรู้จริง คุณภาพต่ำที่สุดด้านการให้คำปรึกษา ด้านพฤติกรรมและการปรับตัว รองลงมาเป็นคุณภาพการบริหารจัดการระบบอาจารย์ที่ปรึกษา และคุณภาพการให้คำปรึกษาด้านการจัดกิจกรรม ตามลำดับ ผลการเปรียบเทียบระดับการรับรู้จริงกับระดับความคาดหวังต่อคุณภาพอาจารย์ที่ปรึกษาพบว่ามีค่าติดลบทุกประเด็น แปลว่า นักศึกษาไม่พึงพอใจต่อคุณภาพอาจารย์ที่ปรึกษา ซึ่งส่วนใหญ่จะไม่พึงพอใจ ในประเด็นเกี่ยวกับการให้คำปรึกษาที่จะสามารถช่วยเหลือนักศึกษาเกี่ยวกับเทคนิคการเรียน การจดบันทึก การอ่าน การเขียนตอบข้อสอบ ตลอดจนการจัดทำรายงานในรายวิชาต่าง ๆ ประเด็นที่เกี่ยวกับตารางเวลา นัดหมายการให้คำปรึกษาแต่ปรากฏว่าอาจารย์ที่ปรึกษาไม่ได้อยู่รอพบ รองลงมาคือประเด็นการเก็บประวัติการให้คำปรึกษาและรายงานอย่างเป็นระบบ ถัดไปคือประเด็นเกี่ยวกับการสนับสนุนการเรียนของนักศึกษาที่มีความสามารถพิเศษให้ประสบผลสำเร็จสูงสุด และประเด็นที่เกี่ยวกับการให้คำปรึกษาปัญหาส่วนตัวของนักศึกษา ตามลำดับ ดังนั้น จึงเสนอแนะว่าให้ใช้เทคโนโลยีเพื่อการสื่อสารทุกช่องทางการติดต่อเพื่อให้นักศึกษาเลือกตามความสะดวก จัดกลุ่มที่อาจารย์ปรึกษาไว้ 3 กลุ่มหลัก คือ ด้านวิชาการ ด้านพฤติกรรมและการปรับตัว และด้านกิจกรรม รวมถึงการจัดทำคู่มือการขอรับคำปรึกษาสำหรับนักศึกษาและคู่มือการให้คำปรึกษาสำหรับอาจารย์ที่ปรึกษา
References
กองบริการวิชาการ. (2556). คู่มืออาจารย์ที่ปรึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ฉบับปรับปรุงแก้ไขพุทธศักราช 2556. กรุงเทพฯ: มหิวทยาลัยเกษตรศาสตร์.
กองพัฒนานักศึกษา. (2552). คู่มืออาจารย์ที่ปรึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. สำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
กันยา สุวรรณแสง. (2544). จิตวิทยาทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อักษรวิทยา.
ทรงกรด พิมพิศาล. (2554). คู่มือระบบการให้คำปรึกษาวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์. กาฬสินธุ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์.
ทิพาพร สุจารี. (2550). การวิเคราะห์องค์ประกอบคุณลักษณะอาจารย์ที่ปรึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. วารสารช่อพะยอม. 12, 104-109.
ธงชัย วงศ์เสนา. (2552). บทบาทอาจารย์ที่ปรึกษา. วารสารสำนักวิทยบริการและ เทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. 4, 4.
นภดล เดชวาทกุล. (2539). สภาพและปัญหาในการปฏิบัติงานของอาจารย์ที่ปรึกษาในวิทยาลัยเทคนิค สังกัดกรมอาชีวศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
นันทา เกียรติกำจร. (2544). สภาพปัญหาและความต้องการในการปฏิบัติหน้าที่อาจารย์ที่ปรึกษาตามความคิดเห็นของอาจารย์และนักศึกษา มหาวิทยาลัยอาชีวศึกษาในภาคตะวันออก. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
บันเทิง สุพจน์. (2542). คุณลักษณะของอาจารย์ที่ปรึกษากิจกรรมนิสิตในทัศนะของอาจารย์ที่ปรึกษากิจกรรมนิสิตและนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (การอุดมศึกษา) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มหาวิทยาลัยทักษิณ. (2548). ข้อบังคับมหาวิทยาลัยทักษิณว่าด้วยการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา พ.ศ.2548. สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ.
มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (2553). ข้อบังคับมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีว่าด้วยการศึกษาระดับปริญญาตรี พ.ศ. 2553. อุบลราชธานี : มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2525). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525. กรุงเทพฯ : อักษรเจริญทัศน์.
รุ่งโรจน์ อาริยะ. (2552). บทบาทของอาจารย์ที่ปรึกษาในการลดปัญหาการออกกลางคันของนักเรียนวิทยาลัยการอาชีพเชียงคำ จังหวัดพะเยา. เชียงราย : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
วรินธร สีเสียดงาม. (2560). ความคิดเห็นของนิสิต และอาจารย์ที่ปรึกษาที่มีต่อบทบาทหน้าที่ของอาจารย์ที่ปรึกษาในสาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. วารสารดนตรีรังสิต. 13(1), 15-26.
วัฒนา พัชราวนิช. (2539). หลักการแนะแนว. กรุงเทพฯ : ฝ่ายพัฒนาตำราและเอกสารวิชาการ หน่วยศึกษานิเทศก์ กรมฝึกหัดครู.
วิจิตร บุญยธโรกุล. (2541) บทบาทอาจารย์ที่ปรึกษาด้านวิชาการของสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 8(1), 22-29.
สลักใจ ศณีธราดล. (2557). บทบาทอาจารย์ที่ปรึกษาที่คาดหวัง ที่ปฏิบัติจริง และปัญหาเกี่ยวกับระบบอาจารย์ที่ปรึกษา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่. รายงานวิจัย, สงขลา : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สามารถ อัยกร. (2559). บทบาทของอาจารย์ที่ปรึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 10(2), 423-434.
สำนักงานสภาสถาบันราชภัฏ. (2539). คู่มืออาจารย์ที่ปรึกษาสถาบันราชภัฏ ฉบับปรับปรุง 2539. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์สถาบันราชภัฏ.
สำเนาว์ ขจรศิลป์. (2534). ระบบอาจารย์ที่ปรึกษาวิชาการ ระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธิโชค วรานุสันติกูล. (2529). การจัดการพฤติกรรมมนุษย์. มหาวิทยาลัยศิลปากรวิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์.
สุจริต เพียรชอบ. (2523). หลักสูตรและแนวโน้มการพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ : ภาควิชามัธยมศึกษาคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสน่ห์ ระหว่างบ้าน และคณะ. (2551). ความพึงพอใจของนักศึกษาต่อที่ปรึกษาหมู่เรียน มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง. รายงานการวิจัย, ราชบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
อุบลวรรณา ภวกานันท์ และคณะ. (2554). จิตวิทยาทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 7). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Getzels V.;et al.. (1974). ทฤษฎีและแนวคิดเกี่ยวกับความคาดหวัง. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม 2561 จาก https://www.novabizz.com/NovaAce/Behavior/Expectancy_Theory.htm
Oxford. (2000). Oxford Advanced Learner’s Dictionary. England: Oxford University Press.
Parasuraman, A., Zeithaml, V.A. and Berry, L.L. (1985). A Conceptual Model of Service Quality and Its Implications for Future Research. Journal of Marketing, 49(4), 41-50.
Schiffman, L. G., & Kanuk, L. L. (2000). ConsumerBbehavior (7th ed.). Upper Saddle River, N.J Prentice Hall.
Vroom, H Victor. (1964). Work and Motivation. Now York : Wiley and Sons Inc.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
