Students’ Expectations and Perception Toward Academic Advisors, Case Study of Law Students, Faculty of Law, Ubon Ratchathani University
Keywords:
Expectations, Perception Academic Advisors, Ubon Ratchathani UniversityAbstract
This study aimed to find out students’ expectation and perception to academic advisor. The results would be applied to student consultation development. Participants were 480 Law students in Academic Year 2017. Questionnaire was used for the study. The questionnaire consisted of general information (Sex, Year), frequency of consultation, students’ problems, students’ expectation level, and suggestion quality; academic, behavior and adjusting, activity, advisor administration system and characteristic of good advisor. Evaluation score consisted of five levels. Static analyzed consisted of frequency, percentage, average and standard deviation.
Finding indicated that characteristic of good advisor, academic suggestion, and advisor administration system were the students’ expectation the most. For the perception, behavior and adjusting suggestions were lowest. The advisor administration system and activity suggestion were also low. For the comparison between expectation and perception, the finding revealed that the students’ satisfactions were negative; the students did not satisfy of the advisors. Most students did not satisfy the suggestion for study, taking note, reading, writing technique in exam, including to report writing. The students suggested that students and advisor meeting time was also the problem. Moreover, some students who had special skills were not supported appropriately. Finally, the students’ personal problem suggestions were also low. It is therefore suggested that the use of technology to every communication channel for students to choose based on convenience. The faculty advisory group on three main groups: academic, behavior and adaptation. And activities Including the preparation of the manual and consult the manual for students and counseling for advisors.
References
กองบริการวิชาการ. (2556). คู่มืออาจารย์ที่ปรึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ฉบับปรับปรุงแก้ไขพุทธศักราช 2556. กรุงเทพฯ: มหิวทยาลัยเกษตรศาสตร์.
กองพัฒนานักศึกษา. (2552). คู่มืออาจารย์ที่ปรึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. สำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
กันยา สุวรรณแสง. (2544). จิตวิทยาทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อักษรวิทยา.
ทรงกรด พิมพิศาล. (2554). คู่มือระบบการให้คำปรึกษาวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์. กาฬสินธุ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์.
ทิพาพร สุจารี. (2550). การวิเคราะห์องค์ประกอบคุณลักษณะอาจารย์ที่ปรึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. วารสารช่อพะยอม. 12, 104-109.
ธงชัย วงศ์เสนา. (2552). บทบาทอาจารย์ที่ปรึกษา. วารสารสำนักวิทยบริการและ เทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. 4, 4.
นภดล เดชวาทกุล. (2539). สภาพและปัญหาในการปฏิบัติงานของอาจารย์ที่ปรึกษาในวิทยาลัยเทคนิค สังกัดกรมอาชีวศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
นันทา เกียรติกำจร. (2544). สภาพปัญหาและความต้องการในการปฏิบัติหน้าที่อาจารย์ที่ปรึกษาตามความคิดเห็นของอาจารย์และนักศึกษา มหาวิทยาลัยอาชีวศึกษาในภาคตะวันออก. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
บันเทิง สุพจน์. (2542). คุณลักษณะของอาจารย์ที่ปรึกษากิจกรรมนิสิตในทัศนะของอาจารย์ที่ปรึกษากิจกรรมนิสิตและนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (การอุดมศึกษา) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มหาวิทยาลัยทักษิณ. (2548). ข้อบังคับมหาวิทยาลัยทักษิณว่าด้วยการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา พ.ศ.2548. สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ.
มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (2553). ข้อบังคับมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีว่าด้วยการศึกษาระดับปริญญาตรี พ.ศ. 2553. อุบลราชธานี : มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2525). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525. กรุงเทพฯ : อักษรเจริญทัศน์.
รุ่งโรจน์ อาริยะ. (2552). บทบาทของอาจารย์ที่ปรึกษาในการลดปัญหาการออกกลางคันของนักเรียนวิทยาลัยการอาชีพเชียงคำ จังหวัดพะเยา. เชียงราย : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
วรินธร สีเสียดงาม. (2560). ความคิดเห็นของนิสิต และอาจารย์ที่ปรึกษาที่มีต่อบทบาทหน้าที่ของอาจารย์ที่ปรึกษาในสาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. วารสารดนตรีรังสิต. 13(1), 15-26.
วัฒนา พัชราวนิช. (2539). หลักการแนะแนว. กรุงเทพฯ : ฝ่ายพัฒนาตำราและเอกสารวิชาการ หน่วยศึกษานิเทศก์ กรมฝึกหัดครู.
วิจิตร บุญยธโรกุล. (2541) บทบาทอาจารย์ที่ปรึกษาด้านวิชาการของสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 8(1), 22-29.
สลักใจ ศณีธราดล. (2557). บทบาทอาจารย์ที่ปรึกษาที่คาดหวัง ที่ปฏิบัติจริง และปัญหาเกี่ยวกับระบบอาจารย์ที่ปรึกษา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่. รายงานวิจัย, สงขลา : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สามารถ อัยกร. (2559). บทบาทของอาจารย์ที่ปรึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 10(2), 423-434.
สำนักงานสภาสถาบันราชภัฏ. (2539). คู่มืออาจารย์ที่ปรึกษาสถาบันราชภัฏ ฉบับปรับปรุง 2539. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์สถาบันราชภัฏ.
สำเนาว์ ขจรศิลป์. (2534). ระบบอาจารย์ที่ปรึกษาวิชาการ ระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธิโชค วรานุสันติกูล. (2529). การจัดการพฤติกรรมมนุษย์. มหาวิทยาลัยศิลปากรวิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์.
สุจริต เพียรชอบ. (2523). หลักสูตรและแนวโน้มการพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ : ภาควิชามัธยมศึกษาคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสน่ห์ ระหว่างบ้าน และคณะ. (2551). ความพึงพอใจของนักศึกษาต่อที่ปรึกษาหมู่เรียน มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง. รายงานการวิจัย, ราชบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
อุบลวรรณา ภวกานันท์ และคณะ. (2554). จิตวิทยาทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 7). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Getzels V.;et al.. (1974). ทฤษฎีและแนวคิดเกี่ยวกับความคาดหวัง. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม 2561 จาก https://www.novabizz.com/NovaAce/Behavior/Expectancy_Theory.htm
Oxford. (2000). Oxford Advanced Learner’s Dictionary. England: Oxford University Press.
Parasuraman, A., Zeithaml, V.A. and Berry, L.L. (1985). A Conceptual Model of Service Quality and Its Implications for Future Research. Journal of Marketing, 49(4), 41-50.
Schiffman, L. G., & Kanuk, L. L. (2000). ConsumerBbehavior (7th ed.). Upper Saddle River, N.J Prentice Hall.
Vroom, H Victor. (1964). Work and Motivation. Now York : Wiley and Sons Inc.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.