กิจกรรมส่งเสริมสุขภาพเพื่อพัฒนาสมรรถภาพทางกาย ของนักศึกษามหาวิทยาลัยนครพนม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพเพื่อพัฒนาสมรรถภาพทางกายของนักศึกษามหาวิทยาลัยนครพนม รูปแบบการศึกษาเป็นการวิจัยเชิงทดลองแบบหนึ่งกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษา มหาวิทยาลัยนครพนม จำนวน 25 คน ซึ่งได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย กิจกรรมเสริมสร้างสุขภาพและแบบทดสอบสมรรถภาพทางกาย การเก็บรวบรวมข้อมูลดำเนินการปฏิบัติกิจกรรมเสริมสร้างสุขภาพเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ ๆ ละ 5 วัน ๆ ละ 120 นาที สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของอายุ น้ำหนัก และส่วนสูง และเปรียบเทียบผลการทดสอบสมรรถภาพทางกายด้วยสถิติ Independent samples t – test ทดสอบความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัยพบว่า หลังการร่วมปฏิบัติกิจกรรมตามโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ สมรรถภาพทางกายด้านความแข็งแรงกล้ามเนื้อแขนและขาของอาสาสมัครเพิ่มขึ้นเมื่อเปรียบกับก่อนเข้ารับโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 เมื่อจำแนกตามรายการทดสอบ พบว่า น้ำหนัก ดัชนีมวลกาย ความอ่อนตัว และสมรรถภาพารการใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้น ส่วนปริมาณไขมันใต้ผิวหนังและชีพจรขณะพักมีค่าลดลงแต่ไม่แตกต่างกัน เมื่อทำการเปรียบเทียบระดับสมรรถภาพทางกายของอาสาสมัครกับเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายในกลุ่มอายุเดียวกัน พบว่า ปริมาณไขมันใต้ผิวหนังของนักศึกษาเพศหญิงอยู่ระดับปานกลาง (=27.60)  เพศชายอยู่ในระดับต่ำมาก (=19.50) สมรรถภาพทางกายด้านความอ่อนตัวของเพศหญิงอยู่ในระดับต่ำ (=9.54) เพศชายอยู่ในระดับปานกลาง (=11.26) ด้านความแข็งแรงกล้ามเนื้อแขนของเพศหญิงและเพศชายอยู่ในระดับต่ำ (=.46 และ .55 ตามลำดับ) ด้านความแข็งแรงกล้ามเนื้อขาของเพศหญิงอยู่ในระดับดีมาก (=1.24) เพศชายอยู่ในระดับปานกลาง (=1.51) ส่วนด้านความสามารถใช้ออกซิเจนของเพศหญิงและเพศชายอยู่ในระดับต่ำมาก (=23.33 และ 26.52 ตามลำดับ)