ผลของโปรแกรมการฝึกหนักสลับช่วงพักที่มีต่อสมรรถภาพแอนแอโรบิกในนักกีฬาบาสเกตบอลหญิงรุ่น U18 โรงเรียนจอมสุรางค์อุปถัมภ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกหนักสลับช่วงพักที่มีต่อสมรรถภาพแอนแอโรบิกในนักกีฬาบาสเกตบอลหญิง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลหญิงโรงเรีนนเรียนจอมสุรางค์อุปถัมภ์ รุ่นอายุ 18 ปี จำนวน 12 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ 1) โปรแกรมการฝึกหนักสลับช่วงพักที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือด้านความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาโดยวิธีหาดัชนีความสอดคล้องของ Rovinelli และ Hambleton จากผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 คน ได้ค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง 0.85-1.00 2) แบบทดสอบสมรรถภาพแอนแอโรบิก คือ แบบทดสอบ Running-based Anaerobic Sprint (RAST) กลุ่มตัวอย่างต้องเข้ารับการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกหนักสลับช่วงพักเป็นเวลาทั้งหมด 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน คือวันจันทร์ วันพุธ และวันศุกร์ เวลา 16.00-17.00 น. ทำการทดสอบสมรรถภาพแอนแอโรบิกก่อนการฝึก และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 นำข้อมูลมาวิเคราะห์โดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและใช้สถิติ T-test dependent โดยกำหนดความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ผลการวิจัยพบว่า หลังเข้าร่วมโปรแกรมการฝึกหนักสลับช่วงพักค่าเฉลี่ยของเวลาในการวิ่งดีกว่าก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมการฝึกหนักสลับเบาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สรุปได้ว่า โปรแกรมการฝึกหนักสลับช่วงพักที่มีต่อสมรรถภาพแอนแอโรบิกในนักกีฬาบาสเกตบอลหญิง โรงเรียนจอมสุรางค์อุปถัมภ์ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นนี้ สามารถพัฒนาสมรรถภาพแอนแอโรบิกได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
เจริญ กระบวนรัตน์. (2561). วิทยาศาสตร์การฝึกสอนกีฬา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สินธนาก๊อปปี๊ เซ็นเตอร์ จำกัด.
ณภัสวรรณ ธนาพงษ์อนันท์ และสมชาติ บุญธรรม. (2561). ผลของโปรแกรมการฝึกแบบสถานีที่มีต่อสมรรถภาพทางแอนแอโรบิก และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตบอล. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 38(1), 60.
ทศพล ชวนบุญ. (2558). ผลของการฝึกวิ่งแบบหนักสลับเบาที่ความหนักระดับสูงที่มีต่อสมรรถภาพแอโรบิกและแอนแอโรบิกในนักกีฬาฟุตบอล. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย.มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. กรุงเทพฯ.
ปิยะวัตร วัฒนากร. (2558). การสร้างแบบทดสอบความสามารถด้านแอนแอโรบิคสำหรับนักกีฬาบาสเกตบอล.
(วิทยานิพนธ์. วท.ม. (วิทยาศาสตร์การกีฬา), บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
มาโนช บุตรเมือง. (2564). โปรแกรมการฝึกหนักสลับเบาสำหรับนักกีฬา (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: บริสุทธิ์การพิมพ์.
ปิติรัฐ คงทองคำ. (2564). การพัฒนารูปแบบการทดสอบความเร็วสูงสุดแบบซ้ำเชิงแอนแอโรบิคสำหรับกีฬาฟุตซอล. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 47(2), 197-206.
อภิรมย์ จามพฤกษ์. (2560). ผลของการฝึกอินเทอร์วาลแบบแอนแอโรบิก แบบแอโรบิก และแบบผสมผสานที่มีต่อตัวแปรเชิงแอนแอโรบิก แอโรบิก และความสามารถในการวิ่งระยะทาง 400 เมตร. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและกีฬา, มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
Draper, N., & Whyte, G. (1997). Here's a new running based test of anaerobic performance for which you need only a stopwatch and a calculator. Peak Performance, 97, 3-5.
FIBA Central Board. (2020, March 27). Official basketball rules 2020. Retrieved from https://assets.websitefiles.com/5d24fc966ad064837947a33b/5fbf0802c279828240ffa81f_CBOC%20-%20FIBAOfficialBasketballRules2020_v1.0.pdf
