ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวเชิงกีฬาจังหวัดบุรีรัมย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งมีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาระดับตัวแปรและเปรียบเทียบความสัมพันธ์ตัวแปรของปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวเชิงกีฬาจังหวัดบุรีรัมย์ เป็นการศึกษาวิจัยเชิงสำรวจได้ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว ผู้นำชุมชน และผู้ประกอบการและประชาชนที่อาศัยในจังหวัด รวมถึงนักท่องเที่ยวที่มาในรายการการแข่งขันรถจักรยานยนต์ทางเรียบชิงแชมป์โลก หรือ“โมโตจีพี” (MotoGP) ระหว่างวันที่ 29 กันยายน 2565 ถึง วันที่ 3 ตุลาคม 2565 รวมทั้งสิ้น 566 คน ได้รับกลับคืนมา 478 คน ร้อยละ 84.45 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามที่สร้างขึ้นโดยผ่านการตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิที่ค่าความสอดคล้องอยู่ที่ 0.86 และตรวจสอบความเชื่อมั่นอยู่ที่ 0.89 จากนั้นนำข้อมูลที่ได้กลับมาตรวจสอบความสมบูรณ์ และนำมาวิเคราะห์ข้อมูลด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์ ซึ่งสถิติที่ใช้ครั้งนี้ ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของตัวแปรต่าง ๆ และผลงานวิจัยพบว่า ระดับค่าเฉลี่ยของปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวเชิงกีฬาจังหวัดบุรีรัมย์ ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายปัจจัย พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด 4 ปัจจัย ดังนี้ คือ ด้านผลิตภัณฑ์/บริการของแหล่งท่องเที่ยวเชิงกีฬา ด้านสถานที่ตั้งของแหล่งท่องเที่ยวเชิงกีฬา ด้านกระบวนการให้บริการด้านสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ และอยู่ในระดับมาก 3 ปัจจัย คือ ด้านราคา/ค่าใช้จ่ายในการท่องเที่ยวเชิงกีฬา ด้านการสื่อสารการตลาด และด้านบุคลากร และระดับค่าเฉลี่ยผลสัมฤทธิ์ทางการท่องเที่ยวเชิงกีฬาจังหวัดบุรีรัมย์ ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ทั้ง 6 ด้าน การบอกต่อ ทัศนคติเชิงบวก การรับรู้คุณค่า การรับรู้คุณภาพ ความพึงพอใจ และการกลับมาเที่ยวซ้ำจัดอยู่ในระดับมาก และการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรของส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวเชิงกีฬาจังหวัดบุรีรัมย์พบว่า มีความสัมพันธ์กันระหว่างตัวแปรทางบวก ระดับสูงมาก และอยู่ในทิศทางเดียวกัน อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.01
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
การกีฬาแห่งประเทศไทย. (2562). รายงานสรุปผลการศึกษา (Final Report). โครงการติดตามผลการดำเนินงานและวิเคราะห์มูลค่าทางเศรษฐกิจและสังคมของจังหวัดที่ได้รับการประกาศเป็นเมืองกีฬา ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาแนวทางการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงกีฬา. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). โครงการพัฒนารูปแบบทางธุรกิจของการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของไทย. กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). โครงการพัฒนารูปแบบทางธุรกิจของการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของประเทศไทย (SportsTourism) ประจำปี 2560. รายงานฉบับสมบูรณ์. สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2551). วิเคราะห์ศักยภาพของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กองวิชาการ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
กมลมาลย์ พลโยธา. (2565). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการจัดการท่องเที่ยวเชิงกีฬาในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 48(2). 250-260.
กิตติพงศ์กลุ โศภิน. (2555). กลยุทธ์การตลาดตราสินค้าสำหรับกีฬาฟุตบอลในการแข่งขันฟุตบอลอาชีพไทยพรีเมียร์ลีก. ปริญญาบริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด, มหาวิทยาลัยสยาม.
ชัยสมพล ชาวประเสริฐ. (2546). การตลาดบริการ. กรุงเทพฯ : ส.เอเชีย เพรส.
ชวิศา เกษมสุข. (2560). ปัจจัยการตลาดและความสำเร็จของสโมสรบุรีรัมย์ยูไนเด็ดในมุมมองของผู้ชม. หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการตลาด, คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เดลินิวส์.(2561). “6 จังหวัดปลื้มรับมอบป้ายเมืองกีฬา. สืบค้นเมื่อ 25 กรกฎาคม 2565, สืบค้นจาก https://d.dailynews.co.th/sports/655745
ทิตยา สุวรรณะชฎ. (2520, ตุลาคม).“ความสัมพันธ์ ระหว่างทัศนคติกับพฤติกรรม”. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 4(10). 596.
นลวัชร์ ขุนลา. (2561). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของเกาะสมุยจังหวัดสุราษฎร์ธานี. หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นัฐพล จากาจร. (2558). อิทธิพลของส่วนประสมทางการตลาดบริการ คุณภาพการบริการ และภาพลักษณ์ของแบรนด์ต่อการ ตัดสินใจเลือกร้านอาหารบุฟเฟต์ญี่ปุ่นในกรงุเทพมหานคร. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญาบริการธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวทยาลัยกรุงเทพ.
ปราณปริยา นพคุณ. (256). ปัจจัยทางการตลาดท่องเที่ยว (7Ps) ที่มีผลต่อการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยวด้านน้ำลึกในประเทศไทยของนักดำน้ำชาวต่างชาติ. ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิตสาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ประภัสสร มีน้อย. (2562). รูปแบบและกลยุทธ์การจัดการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของภูมิภาคตะวันตกในบริบทประเทศไทย 4.0. Dusit Thani College Journal, 13(2).
แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 6 (พ.ศ.2560-2564). สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬาสำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
ฝนริน ชนะกำโชคเจริญ.(2563).ปัจจัยผลลัพธ์ของตลาดเชิงประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มาเยือนมิวเซียมสยาม. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 17(1).
ภัทรพร ทิมแดง และวินัย ปัญจขจรศักดิ์. (2554). โมเดลการตลาดเชิงประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. วารสารสมาคมนักวิจัย, 16(3). 89-101.
ภูษณพาส สมนิล โฆษิตพิพัฒน์ และคณะ. (2563). ส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของกิจกรรมงานวิ่งเทรล. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ, 21(2). 295-310.
มิรา เสงี่ยมงาม. (2562). ส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการท่องเที่ยวเชิงส่งเสริมสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุชาวไทย. สถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น.
วิทยา อินทร์พงษ์พันธุ์. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการท่องเที่ยวเชิงกีฬาของประเทศไทย. วารสารการจัดการธุรกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา, 8(1). 43-61.
วรพรรณ แดงพุธทางกูร และสิฏฐิรัฏฐ์ ใจแก้ว. (2564). การศึกษาพฤติกรรมและแนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงกีฬาของนักท่องเที่ยวชาวไทย กรณีศึกษา แหล่งท่องเที่ยวเชิงกีฬา อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์. การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 14 (pp. 297-307). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
โศรยา หอมชื่น. (2555). แนวโน้มการท่องเที่ยวโลกจากการวิเคราะห์ของ IPK International. จุลสารวิชาการอิเล็กทรอนิกส์การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ.
สุรสิทธิ์ อุดมธนวงศ์ (2562). อิทธิพลของแรงจูงใจที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์การท่องเที่ยวเชิงกีฬาจังหวัดภูเก็ตกรณีศึกษาอีเวนต์มาราธอน. สุทธิปริทัศน์, 33(106). 236-250.
อุมารินทร์ ราตรี. (2563). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การตลาดในการสร้างมูลค่าเพิ่มสำหรับตลาดการท่องเที่ยวเชิงกีฬา : กรณีศึกษากิจกรรมการวิ่ง เพื่อสุขภาพในจังหวัดอุบลราชธานี.วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 14(1). 139-161.
เอมมิกา ปานอุทัย และกัมปนาท สิริโยธา. (2563). การรับรู้คุณค่าของผู้บริโภคและคุณภาพการบริการที่มีต่อความมีชื่อเสียงของตราสินค้า กรณีศึกษาร้านอาหารญี่ปุ่นระดับพรีเมียมในเขตเทศบาลเมืองขอนแก่นจังหวัดขอนแก่น. คณะบริหารธุรกิจและการบัญชี สาขาการตลาด, หาวิทยาลัยขอนแก่น.
Ahmed, I., Shaukat, M. Z., Nawaz, M. M., Ahmed, N., & Usman, A. (2011).Determinants of the Satisfaction and Repurchase Intentions of Users of Short Messenger Services (SMAS): A Study in the Telecom Sector of Pakistan. International Journal of Management, 28(1). 763-773.
Cronin, J. Joseph., Michael K. Jr., & G. Tomas M. Hult. (2000, Spring). Assessing the Effects of Quality, Value and Customer Satisfaction on Consumer Behavioral Intentions in Service Environments. Journal of Retailing, 6(2). 193-218.
Cronin, J. Joseph., et al. (1997). A Cross-sectional Test of the Effect and onceptualization of Service Value. The Journal of Services Marketing, (11). 375-391.
Kolter, Phillip. (2003). Marketing Management. (11th ed.). Upper Saddle River, NJ : Prentice-Hall.
Kotler, Philip., & Gary, Armstrong. (2001). Principles of Marketing. 9th ed. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
Oliver, R. L. (1997). Satisfaction: A behavioral perspective on the consumer. New York : McGraw- Hill.
Pongburut, Singhachai. (2014). The Preparation of the Strategic Framework for the Development of the Local Residents in the Province of Buriram. Buriram: Administration Buriram Press.
Reimer, T., & Benkenstein, M. (2016). When good WOM hurts and bad WOM gains: The effect of untrustworthy online reviews. Journal of Business Research, 69(12). 5993-6001.
Silapacharu, Thanin. (2007). Research and Data Analysis with SPSS. 7 th ed. Bangkok: We Inter Prints.
Yoo, J., & Park, M. (2016). The effects of e-mass customization on consumer perceived value, satisfaction, and loyalty toward luxury brands. Journal of Business Research, 69(12). 5775-5784.
