ผลของโปรแกรมการฝึกด้วยยางยืดแบบไอโซโทนิคที่มีต่อความแข็งแรงและ ความอดทนของกล้ามเนื้อส่วนบนของร่างกายของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดกุ่ม (เรือนพูนพิทยา)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบค่าความแตกต่างของความแข็งแรงและความอดทนของกล้ามเนื้อส่วนบนก่อนและหลังเข้ารับการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกด้วยยางยืดแบบไอโซโทนิคของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดกุ่ม (เรือนพูนพิทยา) โดยใช้การวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-experimental research) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดกุ่ม (เรือนพูนพิทยา) ทั้งหมด 40 คน แบ่งเป็นเพศชาย 20 คนและเพศหญิง 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรมการฝึกด้วยยางยืดแบบไอโซโทนิคที่มีผลต่อความแข็งแรงและความอดทนของกล้ามเนื้อส่วนบนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 หาความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา (Content validity) โดยผ่านผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 ท่าน พิจารณาความเหมาะสม ความสอดคล้องของโปรแกรมการฝึกกับวัตถุประสงค์ของการวิจัยด้วยวิธีการของ Rovinelli and Hambleton ได้ค่าดัชนีความสอดคล้อง (Index of item objective congruence: IOC) ตั้งแต่ 0.50-1.00 มีระยะในการฝึกทั้งหมด 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน ได้แก่ วันจันทร์ วันพุธ และวันศุกร์ วันละ 1 ชั่วโมง (ระหว่างเวลา 15.30-16.30) 2) แบบทดสอบสมรรถภาพทางกายสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา (อายุ 7-12 ปี) รายการดันพื้นประยุกต์ 30 วินาที (ครั้ง) (30 Seconds Modified Push Ups) ของกรมพลศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยโดยการใช้ t-test dependent
ผลของการวิจัยพบว่า ความแข็งแรงและความอดทนของกล้ามเนื้อส่วนบนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 หลังจากเข้ารับการฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกด้วยยางยืดแบบไอโซโทนิคภายหลัง 8 สัปดาห์ มีค่าเฉลี่ยจำนวนครั้งในการปฏิบัติสูงขึ้นก่อนเข้ารับการฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2549). ยาง...ยืดชีวิต พิชิตโรค. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริม สุขภาพ (สสส.).
เจริญ กระบวนรัตน์. (2557). วิทยาศาสตร์การฝึกสอนกีฬา (Science of Coaching). กรุงเทพฯ: สินธนาก๊อปปี้ เซ็นเตอร์ จำกัด.
รัชตานนท์ พิมพ์สอน. (2566). ผลของโปรแกรมการฝึกด้วยยางยืดแบบวงจรที่มีต่อความอดทนของระบบไหลเวียนเลือดและระบบหายใจและความอดทนของกล้ามเนื้อของนักกีฬาเทเบิลเทนนิส. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 49(1), 25-36.
วีรพงษ์ ไชยเพศ. (2566). ผลของปริมาณการฝึกที่มีต่อการเปลี่ยนแปลงของกล้ามเนื้อ. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 49(1), 61-73.
สานิตย์ ณะพริ้ม. (2554). ผลของการฝึกแรงต้านด้วยยางยืดแบบวงจรที่มีระยะเวลาพักฟื้นของการฝึกต่างกันที่ มีต่อความอดทนของกล้ามเนื้อในผู้หญิงวัยทำงาน กลุ่มตัวอย่างจากพนักงานของหน่วยงานในโรงพยาบาลรามาธิบดี เพศหญิง อายุระหว่าง 30-49 ปี. (ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักวิทยาศาสตรการกีฬา กรมพลศึกษา. (2562). แบบทดสอบเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายของเด็กเยาวชน และประชาชนไทย. กรุงเทพฯ: เวิลด์ เอ็กซ์เพิร์ท.
Naryana Mascarin, C. A. B. d. L., Rodrigo Vancini, Alberto Castro Pochini]. (2016). Strength Training Using Elastic Band Improves Muscle Power and Throwing Performance in Young Female Handball Players. Journal of Sport Rehabilitation, 26(3), 245–252.
