ผลการจัดการเรียนรู้รายวิชาแบดมินตันเพื่อสุขภาพตามแนวคิดศาสตร์พระราชาที่มีผลต่อทักษะพื้นฐานและสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ ของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบทักษะพื้นฐานกีฬาแบดมินตันและสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ ของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ระหว่างก่อนกับหลังการจัดการเรียนรู้
ตามแนวคิดศาสตร์พระราชา และการจัดการเรียนรู้ตามปกติ 2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะพื้นฐานกีฬาแบดมินตันและสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ ของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน หลังการทดลอง ระหว่างการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดศาสตร์พระราชา กับการจัดการเรียนรู้ตามปกติ 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้รายวิชาแบดมินตันเพื่อสุขภาพตามแนวคิดศาสตร์พระราชา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย เป็นนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ที่ลงทะเบียนรายวิชา 01175112 แบดมินตันเพื่อสุขภาพ ในภาคปลาย ปีการศึกษา 2564 จำนวน 80 คน ทำการสุ่มหมู่เรียนเป็นกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย (Simple Random Samples) แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 40 คน โดยการจับสลาก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้รายวิชาแบดมินตันเพื่อสุขภาพ ตามแนวคิดศาสตร์พระราชา จำนวน 8 แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบทดสอบทักษะพื้นฐานกีฬาแบดมินตัน 3) แบบทดสอบและเกณฑ์สมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ และ 4) แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีต่อการจัดการเรียนรู้รายวิชาแบดมินตันเพื่อสุขภาพ ตามแนวคิดศาสตร์พระราชา สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตราฐาน ทดสอบเปรียบเทียบโดยใช้ค่า “ที”
ผลการวิจัยพบว่า 1) ทักษะพื้นฐานกีฬาแบดมินตัน และสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ หลังการจัดการเรียนรู้รายวิชาพลศึกษาตามแนวคิดศาสตร์พระราชา และการจัดการเรียนรู้รายตามปกติ สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ทักษะพื้นฐานกีฬาแบดมินตัน และสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ หลังการจัดการเรียนรู้รายวิชาพลศึกษาตามแนวคิดศาสตร์พระราชา สูงกว่าการจัดการเรียนรู้รายตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ยกเว้นรายการดัชนีมวลกาย ไม่แตกต่างกัน 3) ความพึงพอใจของนิสิตที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ รายวิชาแบดมินตันเพื่อสุขภาพ อยู่ในระดับมาก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการบริหารหมวดวิชาศึกษาทั่วไป. (2564). คู่มือหมวดวิชาศึกษาทั่วไป ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2564. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
จรรยา สมิงวรรณ. (2550). ผลของการฝึกโยคะในน้ำและการฝึกโยคะบนบกที่มีต่อสมรรถภาพทางกายและจิตในสตรี อายุ 50-59 ปี. ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิตสาขา วิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2548). การฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ. กรุงเทพมหานคร:มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ต่อศักดิ์ แก้วจรัสวิไล และคณะ. (2565). แบบทดสอบและเกณฑ์สมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ สำหรับนิสิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน. นครปฐม: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน.
ถาวร กมุทศรี. (2560). การเสริมสร้างสมรรถภาพทางกาย Physical Fitness Conditioning. กรุงเทพฯ. หจก. มีเดีย เพรส.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
บีบีซี นิวไทย. (2561). พระราชดำรัสของรัชกาลที่ 10. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2565, สืบค้นจากwww.bbc.com/thai/thailand.
ปวรวรรณ แพนเกาะ. (2565). ผลของการออกกําลังกายแบบสถานีในรูปแบบห้องเรียนออนไลน์ ที่มีต่อสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพของนักเรียนชายวัยรุ่นอายุ 13 –15 ปี. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ. 48(2).
ภูษิต บัวสวัสดิ์. (2560). การพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษาเรื่อง การเล่นสะบ้าล้อของจังหวัดจันทบุรีชันประถมศึกษาปีที5 โรงเรียนสฤษดิเดชสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรีเขต 1. วิทยานิพนธ์ค.ม. (หลักสูตรและการสอน). จันทบุรี: มหาวทิยาลยัราชภัฏรําไพพรรณี.
มนตรี อารีย์. (2562). การศึกษาสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพของผู้เรียนที่เข้าร่วมกิจกรรมการออกกำลังกายโดยใช้เกมและเกมนำเพื่อพัฒนาสมรรถภาพทางกาย. 3(2).
ยุทธนา สังขวรรณ (2555). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับดัชนีมวลกายของผู้นำหมู่บ้านที่ร่วมโครงการ “คนแม่อายไร้พุง เทิดไท้องค์ราชัน” อำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่. หลักสูตรปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยพะเยา.
ศศิธร เวียงวะลัย. (2556). การจัดการเรียนรู้(Learning Management). กรุงเทพฯ โอเดียนสโตร์.
ศิรินภา เภาโพนงาม. (2557). สภาพการจัดการเรียนการสอนพลศึกษาในโรงเรียนประถมศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างของประเทศไทย. กรุงเทพ ฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. (2550). หนังสือตามรอยเบื้องพระยุคลบาท ด้วยทศพิธราชธรรม และหลักการทำงาน สืบค้นเมื่อ 16 กันยายน 2565, สืบค้นจาก https://www.alro.go.th.
สุวิทย์ ทาศรีภู. (2541). การสร้างแบบทดสอบทักษะกีฬาแบดมินตันสำหรับนักศึกษาวิทยาลัยพลศึกษา. (วิทยานิพนธ์ศึกษามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุดาวรรณ วุฒิชาติ. (2565). ผลของการฝึกแบบหนักสลับเบาด้วยรูปแบบการวิ่งหลายทิศทางที่มีต่อสมรรถภาพการใช้ออกซิเจนและสมรรถภาพแบบไม่ใช้ออกซิเจน ในนักกีฬาแบดมินตันรุ่นเยาวชน. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ. 48(1).
