ผลของโปรแกรมส่งเสริมการออกกำลังกายโดยใช้สถานการณ์จำลองและการออกกำลังกายแบบพลัยโอเมตริกที่มีต่อสมรรถภาพทางกายและความสามารถในการพายเรือของนักเรียนมัธยมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยสมรรถภาพทางกาย ความสามารถในการพายเรือ ความรู้เกี่ยวกับการออกกำลังกาย และทัศนคติในการออกกำลังกาย ก่อนและหลังการทดลองของกลุ่มทดลอง 2) เปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยสมรรถภาพทางกาย ความสามารถในการพายเรือ ความรู้เกี่ยวกับการออกกำลังกาย และทัศนคติในการออกกำลังกาย หลังการทดลองระหว่างกลุ่มควบคุมกับกลุ่มทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนมัธยมศึกษา ชายและหญิง ปีการศึกษา 2564 อายุระหว่าง 15–18 ปี โรงเรียนมัธยมศึกษา ที่มีค่าดัชนีมวลกายในเกณฑ์สมส่วน จำนวน 24 คน ดำเนินการทดลองระยะเวลา 6 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน (จันทร์ พุธ และศุกร์) วันละ 60 นาที วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบผลการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าที
ผลการวิจัยพบว่า
1) สมรรถภาพทางกาย ความสามารถในการพายเรือ ความรู้เกี่ยวกับการออกกำลังกาย และทัศนคติในการออกกำลังกาย หลังการทดลองของกลุ่มทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
2) สมรรถภาพทางกาย และความรู้เกี่ยวกับการออกกำลังกาย หลังการทดลองระหว่างกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ยกเว้น ความสามารถในการพายเรือ และทัศนคติในการออกกำลังกาย หลังการทดลองระหว่างกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
สรุปได้ว่า โปรแกรมส่งเสริมการออกกำลังกายโดยใช้สถานการณ์จำลองและการออกกำลังกาย
แบบพลัยโอเมตริก ส่งผลให้มีการพัฒนาทางด้านสมรรถภาพทางกาย และความรู้เกี่ยวกับการออกกำลังกาย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
References
กุลธิดา เหมาเพชร และคณะ. (2555). พฤติกรรมการออกกำลังกายของบุคลากรในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน. สถาบันวิจัยและพัฒนาแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
โกศล ศรีบัวทอง. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ ทัศนคติทางพศึกษากับพฤติกรรมการออกในสู่ชีวิตวิถีใหม่ ด้วยงานวิจัยทางสุขภาพและบริการ. ในสู่ชีวิตวิถีใหม่ ด้วยงานวิจัยทางสุขภาพและบริการ, (หน้า การ ประชุมวิชาการระดับชาติ). วิทยาลัยนครราชสีมา.
ขวัญจิต เพ็งแป้น: (2561). การศึกษาความรู้ เจตคติเกี่ยวกับการออกกำลังกายและพฤติกรรมการออก. วารสาร ราชธานีนวัตกรรม, 2(2), 12-24.
จรัสศรี ศรีโภคา และคณะ. (2563). ความรู้และทัศนคติเกี่ยวกับการออกกำลังกายเพื่อภาพของนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 45(1), 97-105.
จักรกฤษณ์ นุบาล. (2560). ความรู้ เจตคติ พฤติกรรมการออกกำลังกายและสมรรถภาพทางกายของ. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 17(2), 75-85.
จักรกฤษณ์ พิเดช. (2563). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อความแข็งแรงและพลังของกล้ามเนื้อ. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 46(2), 35-45.
จิรพนธ์ วงศ์พนม. (2563). การพัฒนาความสามารถในการเล่นกีฬาฟุตบอลโดยใช้สถานการณ์จำลองสำหรับนักเรียนที่เป็นนักเรียนระดับมัธยมปลาย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. https://grad.dpu.ac.th/upload/content/files/Year8-3/8339.pdf
เจริญ กระบวนรัตน์. (2561). วิทยาศาสตร์การฝึกสอนกีฬา : Science of Coaching (พิมพ์ครั้งที่ 2). บริษัทสินธนาก๊อปปี้เซ็นเตอร์ จำกัด.
ณัฐกุล แบ่งทิศ. (2560). การฝึกแบบแรงต้านเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแขน และลำตัวต่อความเร็วในการพายเรือคยัค [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. CMU Intellectual Repository (CMUIR). https://cmudc.library.cmu.ac.th/frontend/Info/item/dc:125420
ณัฐวรรธน สมอคำ. (2559). ผลของการออกกำลังกายแกนกลางลำตัวแบบเคลื่อนไหวต่อสมรรถนะ. วารสารเทคนิคการแพทย์เชียงใหม่, 49(1), 146-154.
ดวงกมล หน่อแก้ว. (2558). การเรียนรู้โดยสถานการณ์เสมือนจริงทางพยาบาลศาสตร์ศึกษา SIMULATION BASED LEARNING FOR NURSING EDUCATION. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 31(3), 112-122.
ทิศนา แขมมณี. (2551). 14 วิธีสอนสำหรับครูมืออาชีพ (พิมพ์ครั้งที่ 8). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บัณฑูร สุวรรณเนตร. (2564). ความสัมพันธ์ของลักษณะสัดส่วนของร่างกายต่อความสามารถในการ. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]: Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/254022
ไพรัช คงกิจมั่น. (2562). ผลของโปรแกรมการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อพลังกล้ามเนื้อและทักษะกีฬา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(2), 135-154.
ไพรัช ทศคำไชย. (2562). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกด้วยเทคนิค Jump Over Barrier ที่มีต่อพลังกล้ามเนื้อขาของผู้เรียนวิชายิมนาสติก. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(1).
วรเชษฐ์ จันติยะ. (2563). ผลของการฝึกระหว่างพลัยโอเมตริกแนวพื้นลาดเอียง แนวพื้นราบ และแบบผสมผสานที่มีต่อตัวแปรเชิงแอนแอโรบิก การเร่งความเร็ว และความสามารถในการกระโดด. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 46(2), 235-250.
วรศักดิ์ เพียรชอบ. (2561). รวมบทความเกี่ยวกับ ปรัชญา หลักการ วิธีการสอนและการวัดประเมินผลทางการศึกษา. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชรินทร์ วงษาหล้า และ มโนไท วงษาหล้า. (2563). การสริมสร้างความแข็งแรงของกระดูก : แนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและลดความเสี่ยงการเกิดโรคกระดูกพรุน. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 14(35), 410-424.
วิชนนท์ พูลศรี. (2560). ผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษาโดยใช้สถานการณ์จำลองที่มีต่อทักษะกีฬาฟุตบอลเพื่อความปลอดภัยของนักเรียนประถมศึกษาตอนปลาย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/59873
สนธยา สีละมาด. (2557). กิจกรรมทางกายเพื่อสุขภาวะ. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิทย์ มูลคำ และ อรทัย มูลคำ. (2546). 19 วิธีจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความรู้และทักษะ. ภาพพิมพ์.
เสาวณีย์ คำแสง. (2561). ผลการฝึกพลัยโอเมตริกด้วยเมดิซินบอลและการฝึกเวทเทรนนิ่งต่อความเร็วในการพายเรือมังกร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ บัณฑิตวิทยาลัย. https://shorturl.asia/paU3K
โสภณ อาภรณ์ศิริโรจน์. (2562). การศึกษาพฤติกรรมการออกกำลังกายของนักเรียนโรงเรียนสาธิต “พิบูลบำเพ็ญ” มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(1).
เอกพันธ์ ภู่เงิน. (2561.). ผลของการฝึกแบบพลัยโอเมตริกและแบบเอกเซนตริกต่อความแข็งแกร่งของ. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต: Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). doi:http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/63146
Andersen, L. B., Riddoch, C., Kriemler, S., & Hills, A. (2011). Physical activity and cardiovascular risk factors in children. British Journal of Sports Medicine, 45(11), 1063-1063.
Birdwood, G. F. B. (1996). Understanding osteoporosis and its treatment: a guide for physicians and their patients. Parthenon Publishing.
Carey, R. M., Wright Jr, J. T., Taler, S. J., & Whelton, P. K. (2021). Guideline-Driven Management of Hypertension. AHA Journals, 128(7), 827-846. https://doi.org/10.1161/CIRCRESAHA.121.318083Circulation Research
Caspersen, C. J., Powell, K. E., & Christenson, G. M. (1985). Physical activity, exercise, and physical fitness: definitions and distinctions for health-related research. Public Health Reports, 100(2), 126–131.
Chu, D. A. (1998). Jumping into Plyometrics (2nd ed.). Human Kinetics.
Chu, D. A., & Myer, G. (2013). Plyometrics. Human Kinetics.
Cohen, B., Millett, P. J., Mist, B., Laskey, M. A., & Rushton, N. (1995). Effect of exercise training programme on bone mineral density in novice college rowers. British Journal of Sports Medicine, 29(2), 85-88.
Corbin, C. B. & Masurier, G. L. (2014). Fitness for Life (6th ed.). Human Kinetics.
Davies, G., Riemann, B. L., & Manske, R. (2015). Current concepts of plyometric exercise. International journal of sports physical therapy, 10(6), 760-786.
Egan-Shuttler, J. D. (2017). The Effect of Concurrent Plyometric Training Versus Submaximal Aerobic Cycling on Rowing Economy, Peak Power, and Performance in Male High School Rowers. Sports Medicine - Open, 3(7), 1-10.
Gill, J. M. R., & Cooper, A. R. (2008). Physical Activity and Prevention of Type 2 Diabetes Mellitus. Sports Medicine, 38, 807–824.
Hinton, P. S., Nigh, P., & Thyfault, J. (2015). Effectiveness of resistance training or jumping-exercise to increase bone mineral density in men with low bone mass: A 12-month randomized, clinical trial. Bone, 79, 203–212. https://doi.org/10.1016/j.bone.2015.06.008
Lee, M. -R., Jung, S. M., Bang, H., Kim, H. S., & Kim, Y. B. (2018). Association between muscle strength and type 2 diabetes mellitus in adults in Korea. Medicine (Baltimore), 97(23), https://doi.org/10.1097/MD.0000000000010984
Marieb, E., & Hoehn, K. (2019). Human Anatomy & Physiology (11th ed.). Pearson.
Potach, D. H., & Chu, D. A. (2015). Program Design and Technique for Plyometric Training. In G. G. Haff & N. T. Triplett (Eds.), Essentials of Strength Training and Conditioning (pp. 471–520). Human Kinetics.
Ramirez-Campillo, R., Alvarez, C., Sanchez-Sanchez, J., Slimani, M., Gentil, P., Chelly, M. S., & Shephard, R. J. (2019). Effects of plyometric jump training on the physical fitness of young male soccer players: Modulation of response by inter-set recovery interval and maturation status. Journal of Sports Sciences, 37(23), 2645–2652. https://doi.org/10.1080/02640414.2019.1626049
Ruth, W. (2020, June 1). Plyometrics for Rowers: The Complete Guide. ROWINGSTRONGER. https://rowingstronger.com/2020/06/01/plyometrics-for-rowers/
Sharkey, B. J., & Gaskill, S. E. (2006). Sport Physiology for Coaches. Human Kinetics.
Shaw, B. S. & Shaw, I. (2005). Effect of resistance training on cardiorespiratory endurance and coronary artery disease risk : cardiovascular topics. Cardiovascular Journal of South Africa, 16(5).
Simmonds, M., Llewellyn, A., Owen, C. G., & Woolacott, N. (2016). Predicting adult obesity from childhood obesity: a systematic review and meta-analysis. OBESITY Reviews, 17(20).
World Health Organization. (2020, November 26). Physical activity. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/physical-activity