ประสิทธิผลของโปรแกรมการส่งเสริมพฤติกรรมป้องกันภาวะซึมเศร้า โดยบูรณาการทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเอง ต่อพฤติกรรมป้องกันภาวะซึมเศร้า ในผู้สูงอายุ ตำบลบางแก้ว อำเภอเมืองสมุทรสงคราม จังหวัดสมุทรสงคราม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่ม วัดผลก่อนและหลังการทดลอง วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการส่งเสริมการป้องกันภาวะซึมเศร้า โดยบูรณาการทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองในผู้สูงอายุ ต่อพฤติกรรมป้องกันภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ ศึกษากับกลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป จำนวน 60 คน โดยสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิจากประชากร จำแนกตามสัดส่วนผู้สูงอายุในหมู่บ้านแล้วสุ่มเข้ากลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมฯ ติดต่อกัน 8 สัปดาห์ ได้แก่กิจกรรมรู้จักฉันรู้จักเธอ (การปฐมนิเทศ และสร้างความคุ้นเคย) กิจกรรมรู้จักอารมณ์รู้จักตัวเอง กิจกรรมเรานั้นเก่งที่สุด กิจกรรมเราทำได้ เราทำได้ เราทำได้ และกิจกรรมฉัน เธอ เขา เราเข้าใจกัน ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติของพื้นที่ เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามเกี่ยวกับสถานภาพทั่วไป 2) แบบสอบถามเกี่ยวกับการรับรู้ความสามารถของตนเอง และความคาดหวังในผลลัพธ์ที่ดีในการปฏิบัติ 3) แบบสอบถามเกี่ยวกับพฤติกรรมการป้องกันภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และทดสอบ paired sample t-test และindependent sample t-test

            ผลการวิจัย หลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนการรับรู้ความสามารถของตนเอง และความคาดหวังในผลลัพธ์ที่ดีในการปฏิบัติ สูงกว่าก่อนทดลองเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
ที่ระดับ .05 และค่าเฉลี่ยของคะแนนพฤติกรรมการป้องกันภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ สูงกว่าระยะก่อนทดลอง
เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

            ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า โปรแกรมฯ สามารถเพิ่มพฤติกรรมการป้องกันภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุได้ บุคลากรด้านสาธารณสุขจึงควรประยุกต์กิจกรรมของโปรแกรมฯ ไปใช้เป็นแนวทางเพื่อให้สามารถป้องกันการเกิดภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ