การจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบ GPAS เพื่อสร้างเสริมความเชื่อมั่น ในความสามารถของตนเองในการส่งเสริมพฤติกรรมการออกกำลังกาย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบ GPAS เพื่อสร้างเสริมความเชื่อมั่นในความสามารถของตนเอง เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการออกกำลังกายของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ปีการศึกษา 2562 จำนวน 61 คน ทำการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 31 คน และกลุ่มเปรียบเทียบจำนวน 30 คน กลุ่มทดลองเรียนด้วยการจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีการสอนแบบ GPAS ซึ่งประกอบด้วยกิจกรรมฟังการบรรยายจากบุคคลต้นแบบทางการออกกำลังกาย จากภาพและวีดีโอ นักเรียนนำเสนอท่าทางกิจกรรมที่ได้รับมอบหมาย ทำให้นักเรียนได้เก็บรวบรวมข้อมูล มีการเลือกข้อมูลที่สำคัญและจัดเก็บตามหมวดหมู่ ได้ลงมือปฏิบัติจริง แก้ไขปัญหาจากสถานการณ์ต่าง ๆ รวมถึงเกิดองค์ความรู้ที่ตกผลึกด้วยตนเอง เป็นเวลา 4 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 55 นาที ส่วนกลุ่มเปรียบเทียบเรียนด้วยการเรียนการสอนสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษาตามหลักสูตรปกติของโรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสถิติที (Paired – samples t – test และ Independent – samples t – test) ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการทดลองกลุ่มทดลองมีความเชื่อมั่นในความสามารถของตนเองและพฤติกรรมการออกกำลังกาย สูงกว่าก่อนการทดลองและสูงกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2544). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชนสิทธิ์ สิทธิ์สูงเนิน. (2562). GPAS 5 Steps สู่ห้องเรียนในศตวรรษที่ 21. สืบค้นจาก: http://www.educathai.com/events/13 16 ตุลาคม 2562.
ชุติมา ศิริกุลชยานนท์. (2556). การออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ. สืบค้นจาก http://www.dekthaidoodee.com/articles/บทความ-การออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ
ณันทนี ลิปภานันท์. (2559). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการออกกำลังกาย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนอนุราชประสิทธิ์ จังหวัดนนทบุรี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธนิตา ทองมี. (2558). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการออกกำลังกายของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
พวงน้อย แสงแก้ว. (2557). การสร้างเสริมสุขภาพนักศึกษาด้วยการออกกำลังกาย แอโรบิก. ลำปาง : มหาวิทยาลัยราชภัฎลำปาง
พูลสมบัติ เยาวพงษ์. (2554). ผลการฝึกโปรแกรมการออกกำลังกายแบบแอโรบิกที่มีต่อภาวะน้ำหนักเกินของนักเรียนหญิงชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ของโรงเรียนปราโมชวิทยารามอินทรากรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (พลศึกษา), บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศรีสุดา สุรเกียรติ และประสิทธิ์ ลีระพันธ์. (2554). การพัฒนาการออกกำลังกายเพื่อสุขภาพของนักเรียนในโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพระดับทองและระดับเพชร. กรุงเทพฯ: บริษัท นิวธรรมดาการพิมพ์ (ประเทศไทย) จำกัด.
วิญญา ระเบียบโอษฐ์. (2557). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อสริมสร้างทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ด้วยกระบวนการเรียนรู้ 5 ขั้นตอน. โรงเรียนเทศบาลวัดมเหยงคณ์ เทศบาลนครศรีธรรมราช.
สมประสงค์ มณฑลผลิน. (2562). ประสิทธิผลของโปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการออกกำลังกายและพัฒนาสมรรถภาพทางกายสำหรับนักเรียนที่มีภาวะโภชนาการเกิน โรงเรียนราชินีบน. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(2). 197-207.
สุริยัน สมพงษ์. (2558). การออกกำลังกายเพื่อส่งเสริมสุขภาพกาย สุขภาพใจ. สืบค้นจาก: http://www.thailandolympicacademy.blogspot.com/2014/01/blog-post_22.html
โสภณ อาภรณ์ศิริโรจน์. (2562). การศึกษาพฤติกรรมการออกกำลังกายของนักเรียนโรงเรียนสาธิต “พิบูลบำเพ็ญ” มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(1).
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). (2557). การออกกำลังกายที่มีประสิทธิภาพ สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.). กระทรวงศึกษาธิการ.
ลาวัลย์ ต่อพรหม. (2553). ผลสัมฤทธิ์และความคิดสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์ เรื่องสารและการเปลี่ยนแปลงสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการสอนโดยรูปแบบการสืบเสาะหาความรู้ (INOUIRY CYCLE). วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อรุณี ศรีวรรณวิทย์. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการออกกำลังกายของเยาวชนไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรรถชัย วงษ์จู. (2554). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารและพฤติกรรมการออกกำลังกายของเด็กนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลายในเขตอำเภอหนองปรือ จังหวัดกาญจบุรี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อโนทัย ผลิตนนท์เกียรติ. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการออกกำลังกายของนักศึกษากายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. สมุทรปราการ: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
Guilford, J.P. 2012. The Nature of Human Intelligence. McGraw-Hill : Book Company.
Torrance, E.P. 2015. Guiding creative talent. New York: Prentice Hall.
