ผลของการฝึกความแข็งแรงอนทนของกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตวอลเลย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของการฝึกความแข็งแรงอดทนของกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตวอลเลย์ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักกีฬาฟุตวอลเลย์ที่เข้าร่วมการแข่งขันฟุตวอลเลย์ชิงชนะเลิศแห่งประเทศไทย ประจำปี 2562 จำนวน 144 คน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาฟุตวอลเลย์จำนวน 16 คน ได้มาจากการสุ่มแบบเจาะจง หลังจากการทดสอบวินเกตกลุ่มตัวอย่างแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม ๆ ละ 8 คน คือกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม โดยกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองฝึกซ้อมตามโปรแกรมการฝึกซ้อมปกติ 1 ชั่วโมง ส่วนกลุ่มทดลองเพิ่มการฝึกความแข็งแรงอดทนของกล้ามเนื้อขาก่อนการฝึกซ้อมปกติครั้งละ 1 ชั่วโมง โดยทั้งสองกลุ่มใช้เวลาฝึกซ้อม 3 ครั้งต่อสัปดาห์ จำนวน 8 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ สมรรถภาพการใช้พลังอนากาศนิยม และค่าดัชนีความล้า โดยกลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มจะถูกทดสอบ ก่อนการฝึกและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยภายในกลุ่มกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม โดยใช้ค่า “ที” (t-test for Dependent ) และ เปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ย ( ) ระหว่างกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม โดยใช้ค่า “ที” (t-test for Independent ) กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการวิจัยพบว่า
- ค่าเฉลี่ย (X̅) สมรรถภาพการใช้พลังอนากาศนิยม และค่าดัชนีความล้า ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ก่อนการฝึกไม่แตกต่างกัน
- ค่าเฉลี่ย (X̅) สมรรถภาพการใช้พลังอนากาศนิยม และค่าดัชนีความล้า ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ค่าเฉลี่ย (X̅) สมรรถภาพการใช้พลังอนากาศนิยม และค่าดัชนีความล้า ภายในกลุ่มทดลองก่อนและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ค่าเฉลี่ย (X̅) สมรรถภาพการใช้พลังอนากาศนิยม ภายในกลุ่มควบคุมก่อนและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนค่าดัชนีความล้าไม่แตกต่างกัน
สรุปผลการวิจัยพบว่าโปรแกรมการฝึกความแข็งแรงอดทนของกล้ามเนื้อขาสามารถเพิ่มความแข็งแรงอดทนของกล้ามเนื้อขาในนักกีฬาฟุตวอลเลย์ได้หลังการฝึก 8 สัปดาห์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
ถาวร กมุทศรี. 2560. การเสริมสร้างสมรรถภาพทางกาย. กรุงเทพมหานคร: หจก.มีเดีย เพรส.
ไถ้ออน ชินเธนศ. 2545. ความล้าทางกาย การประเมินและการแก้ไข. เอกสารประกอบการประชุมสมาคมวิทยาศาสตร์การกีฬาแห่งประเทศไทย จัด ณ การกีฬาแห่งประเทศไทย: 34-65.
นพพร ดาวกระจ่าง. 2560. ผลของการฝึกโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยยางในรถจักรยานที่มีต่อความแข็งแรงและความอดทนของกล้ามเนื้อในเด็กที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกายที่นั่งรถวีลแชร์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาพลศึกษา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
มะลิ ตั้งสุวรรณ. 2558. ผลของการฝึกด้วยแรงต้านควบคู่กับการสะบัดเชือกที่มีผลต่อสมรรถภาพอนากาศนิยม. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
รัชชานนท์ แสนทวีสุข. 2555. ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีผลต่อความเร็วในการวิ่งระยะทางตรง 15 เมตร ในกีฬาฟุตบอล ของนักศึกษาชาย สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพลศึกษา, มหาวิทายาลัยเกษตรศาสตร์.
สมบัติ อ่อนศิริ. 2562. พลังงานกับการออกกำลังกาย. กรุงเทพมหานคร: บริษัทวิสต้า อินเตอร์ปริ้นท์.
สมาคมฟุตวอลเลย์แห่งประเทศไทย. 2563. เอกสารประกอบการอบรมและสอบเลื่อนขั้นผู้ตัดสินกีฬาฟุตวอลเลย์ระดับชาติ ประจำปี 2563. กรุงเทพมหานคร: สมาคมฟุตวอลเลย์แห่งประเทศไทย
Inbar, O., Bar- Or, O. and Skinner, J. S. 1996. The Wingate Anaerobic Test. Human Kinetics, Champaign IL, New York.
Power, S.K. and Howley, E.T. (2001) Exercise Physiology: Theory and Application to Fitness and Performance. 6th Edition, Life Science Publishing Co., Seoul.
Tossavainen M. 2003. Testing Athlete Performance in team and Power Sports. Newtest by Publisher., Finland.
