Guidelines for the development of Chairball to a sport for excellence

Main Article Content

Phanida Yangthung
Theeranan Tanphanich
Amnuay Tanphanich

Abstract

Chairball is a game that has evolved into a basic sport taught in schools to promote and support the fundamental movements that lead to the practice of sports skills which is an important part of physical, mental, emotional and social development in children and youth. Chairball has also been promoted to be taught at the higher education level and supported as a sport competition in educational institutions ultimately. However, Chairball has not been clearly defined as a sport. Although chairball is considered an activity or a game with rules. For fun, enjoyment, relax or healthy and may be used as a competition for excellence in the meaning of the word sport. The purpose of this article is to present some guidelines on how to make Chairball a sport for excellence. The information is obtained from the studies of documents, textbooks, concepts, theories including related researches. The data were analyzed and synthesized to create such a sport into a systematic management process to further be nationally and internationally. The development of Chairball, which is fundamental to a sport for excellence, requires a focus on providing opportunities for organizing sport events in order to equally showcase the individuals’ athletic abilities. The process of organizing competitions and developing this sport are what educational institutions, sport authorities and related organizations must take part in imposing clear policies, planning systematically and creating evaluation conditions to set clear patterns and guidelines to concretely lead to a sport for excellence.

Article Details

Section
Academic articles

References

กรมพลศึกษา. (2560). ร่างแผนพัฒนานันทนาการแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ.2560-2564). สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565, สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/download/PolicyStrategy/DraftNationalRecreationalDevelopmentPlan2560-2564.pdf

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2552). กติกาแชร์บอล. สืบค้นเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2565, สืบค้นจาก https://www.dpe.go.th/manual-files-392891791834

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (ม.ป.ป.). (ร่าง)แผนพัฒนากีฬาแห่งชาติฉบับที่ 7 (พ.ศ. 2565 – พ.ศ. 2570). สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565, สืบค้นจาก https://anyflip.com/iujzr/bvol/basic/101-150

กาจบัณฑิต เอี้ยวถาวร. (2560). ยุทธศาสตร์การพัฒนาการกีฬาเพื่อความเป็นเลิศของจังหวัดศรีสะเกษ.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8(2), 190-205.

การกีฬาแห่งประเทศไทย. (ม.ป.ป.). แผนยุทธศาสตร์การกีฬาแห่งประเทศไทย พ.ศ.2565-2570. สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565, สืบค้นจาก https://www.sat.or.th/wp-content/uploads/2021/11/แผนยุทธศาสตร์-กกท.-พ.ศ.-2565-2570-ฉบับสมบูรณ์.pdf

ชัชชัย โกมารทัต. (2549). กีฬาพื้นเมือง ไทยภาคกลาง. กรุงเทพฯ: สถาพรบุ๊คส์.

นภพร ทัศนัยนา และอรนภา ทัศนัยนา. (2565). แนวทางการส่งเสริมกีฬาจากกีฬาพื้นฐานสู่กีฬาอาชีพสำหรับประเทศไทย. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 48(1), 154-165.

นิตยา เรืองมาก. (2563). กระบวนการนโยบายการพัฒนากีฬาสู่ความเป็นเลิศของสถาบันอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พฤกษศาสตร์ ลาพุทธา. (2557). แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการกีฬาจักรยานเพื่อความเป็นเลิศของสมาคมกีฬาจังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา, มหาวิทยาลัยบูรพา.

ภูพิงค์ สุวรรณ และเทพประสิทธิ์ กุลธวัชวิชัย. (2558). การศึกษาการเตรียมทีมกีฬาจักรยานของสมาคมจักรยานแห่งประเทศไทยในการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 27. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ. 16(2), 49-62.

มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. (2560). รายงานผลการวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่องการประเมินศักยภาพและความพร้อมของการบริหารจัดการศูนย์การเรียนรู้กีฬา นันทนาการ และวิทยาศาสตร์การกีฬาในสังกัดกรมพลศึกษา. สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565, สืบค้นจาก https://www.dpe.go.th/research-files-392891791842

ลัดดา เรืองมโนธรรม และสืบสาย บุญวีรบุตร. (2559). ปัจจัยและแนวทางการพัฒนานักกีฬาสู่ความเป็นเลิศ : แบบจำลองประเทศไทย. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ. 17(1), 35-48.

วีรสิทธิ์ ชินวัตร. (2555). ทฤษฎีของ Henri Fayol. สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2565, สืบค้นจาก http://veerasit- dba04.blogspot.com/2012/10/6-henri-fayol.html

ศิรินภา เพียรทอง. (2565). แนวทางการพัฒนากีฬาฟันดาบเพื่อความเป็นเลิศของชมรมกีฬาฟันดาบ ในสังกัดสมาคมกีฬาฟันดาบแห่งประเทศไทย. วารสารวิจัยรำไพพรรณี. 16(1), 36-40.

สมคิด บางโม. (2562). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

สํานักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จํากัด.