ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกตามหลักความก้าวหน้า ที่มีต่อมวลกล้ามเนื้อ ความคล่องแคล่วว่องไว และความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอล ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของการฝึกพลัยโอเมตริกตามหลักความก้าวหน้า ที่มีต่อมวลกล้ามเนื้อ ความคล่องแคล่วว่องไว และความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ จำนวน 30 คน เพศชาย อายุระหว่าง 18-23 ปี โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง แบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่ม ๆ ละ 15 คน ด้วยวิธีการสุ่มแบบจับคู่ กำหนดให้กลุ่มทดลองได้รับการฝึกพลัยโอเมตริกตามหลักความก้าวหน้า และกลุ่มควบคุมไม่ได้รับการฝึก ระยะเวลาในการทดลอง 4 สัปดาห์ ๆ ละ 3 วัน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ โปรแกรมพลัยโอเมตริกตามหลักความก้าวหน้า การวิเคราะห์ข้อมูลค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานด้วยสถิติบรรยาย และเปรียบเทียบความแตกต่างก่อนและหลังการฝึกของกลุ่มทดลอง ด้วยสถิติ Paired sample t-test และเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ด้วยสถิติ Independent sample t-test กำหนดความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ผลการวิจัย พบว่า เมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของค่ามวลกล้ามเนื้อ ความคล่องแคล่วว่องไว และความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอล ก่อนและหลังการฝึกของกลุ่มทดลอง มีค่ามวลกล้ามเนื้อ (t = -1.33, p = 0.10) ไม่แตกต่างกัน แต่ในส่วนของค่าความคล่องแคล่วว่องไว (t = 9.42, p = 0.00) และความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอล (t = 7.62, p = 0.00) นั้นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม พบว่า ค่ามวลกล้ามเนื้อ (t = -0.44, p = 0.33) ไม่แตกต่างกัน แต่ในส่วนของค่าความคล่องแคล่วว่องไว (t = -3.21, p = 0.00) และความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอล (t = -5.54, p = 0.00) นั้นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
สรุปจากผลการวิจัย แสดงให้เห็นว่าการฝึกด้วยพลัยโอเมตริกตามหลักความก้าวหน้า ระยะเวลา 4 สัปดาห์ มีประสิทธิภาพในการพัฒนาความคล่องแคล่วว่องไวและความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอล เเต่ไม่ได้ส่งผลต่อมวลกล้ามเนื้อของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
กรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2555). คู่มือผู้ฝึกสอนกีฬาฟุตซอล T-Certificate : Futsal Coaching Guide. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
กรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ลักษณะของสัดส่วนร่างกาย องค์ประกอบของร่างกาย และสมรรถภาพทางกลไกของนักกีฬาฟุตซอลระดับเยาวชนไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์วีรวรรณ พริ้นติ้งค์ แอนด์ แพ็คเก็จจิ้ง.
จักรกฤษณ์ พิเดช, อัจฉรียา กสิยะพัท และ ขจร ตรีโสภณากร. (2563). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อความแข็งแรงและพลังของกล้ามเนื้อส่วนบนในนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 46(2). 35-45.
จิตติ พลไพรินทร์ และ สมเกียรติ เนตรประเสริฐ. (2558). ผลของการฝึกความคล่องตัวที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตบอลของนักกีฬาาฟุตบอลระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ช่วงอายุ 12-15 ปี. วารสารวิชาการเครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ, 5(8). 85-94.
ธนาคาร เสถียรพูนสุข, วัชรากร หวังหุ้นกลาง, พรทิพย์ แก้วชิณ, ธนพล หมื่นกูด, ณรงฤทธิ์ กล้าหาญ, ชัยมงคล เชื้อหมอดู. (2563). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีผลต่อความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาฟุตบอลวิทยาลัยนครราชสีมา. การประชุมวิชาการระดับชาติ วิทยาลัยนครราชสีมา ครั้งที่ 7 วันที่ 23 พฤษภาคม 2563 วิทยาลัยนครราชสีมา. นครราชสีมา. หน้า 1149-1154.
ธนาคาร เสถียรพูนสุข และ สมพร ส่งตระกูล. (2563). ศึกษาผลการฝึกพลัยโอเมตริกแบบวงจรด้วยยางรถ ที่มีต่อความเร็วและความคล่องแคล่วในนักกีฬาฟุตบอลโรงเรียน. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 46(1), 82-91.
นภารินทร์ชัยงาม. (2552). ผลของโปรแกรมการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาฟุตบอล. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พิเชฐ สยมภูวนาถ. (2550). ผลของโปรแกรมฝึกพลัยโอเมตริกของกล้ามเนื้อขาที่มีผลต่อความเร็วในการเลี้ยง ลูกบอลของนักกีฬาฟุตบอล. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วิศรุต ศรีแก้ว, ถวิชัยย์ ขาวถิ่น, วิมลมาศ ประชากุล. (2557). ผลของรูปแบบการฝึกพลัยโอเมตริกระยะเวลา
สัปดาห์ ที่มีต่อพลังกล้ามเนื้อและความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาฟุตบอล. วารสารวิทยาศาสตร์และ
เทคโนโลยีการกีฬา, 14(1). 11-24.
วรเชษฐ์ จันติยะ, ประทุม ม่วงมี และ เสกสรรค์ ทองคำบรรจง. (2563). ผลของการฝึกระหว่างพลัยโอเมตริกแนวพื้นลาดเอียงแนวพื้นราบ และแบบผสมผสานที่มีต่อ ตัวแปรเชิงแอนแอโรบิกการเร่งความเร็วและความสามารถในการกระโดด. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 46(2). 235-250.
ศุภกร โกมาสถิตย์. (2552). ผลของการฝึกเสริมพลัยโอเมตริกที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลของนักกีฬาฟุตซอล ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา คณะครุศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สนธยา สีละมาด. (2560). หลักการฝึกกีฬาสำหรับผู้ฝึกสอนกีฬา (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สหรัฐฯ ศรีพุทธา. (2560). ผลของการฝึกเสริมพลัยโอเมตริกควบคู่กับการฝึกกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัวที่มีต่อความ คล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาฟุตซอล. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา กรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). การทดสอบสมรรถภาพทางกายภาคสนาม กีฬาฟุตบอล-ฟุตซอล วอลเลย์บอล แบดมินตัน. กรุงเทพฯ: บริษัท ซัน แพคเกจจิ้ง (2014) จำกัด.
หริต หัตถา, บรรจบ ภิรมย์คำ, วัลลีย์ ภัทโรภาส. (2557). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาฟุตซอล. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา, 14(2). 53-63.
อุมาริน หิรัญอร และ สังเวียน ปินะกาลัง. (2558). ผลของโปรแกรมการฝึกความคล่องแคล่วว่องไวที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตซอลชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(4). 228-236.
อำนาจ ธูปบูชา และ สมเกียรติ เนตรประเสริฐ. (2558). ผลการฝึกเสริมด้วยโปรแกรมการฝึกความคล่องแคล่วว่องไวที่มีต่อความสามารถในการเลี้ยงลูกฟุตบอลของนักกีฬาฟุตบอลชาย อายุ 16-18 ปี. วารสารวิชาการเครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ, 5(8). 131-142.
Bompa, T. O. (1993). Periodization of strength: the new wave in strength training. Toronto: Veritas Publishing.
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for behavioral sciences. (2nd ed). Hillsale, NJ: Lawrence Erlbaum.
Craig, B.W. (2004). What is the scientific basis of speed and agility?. Strength and Conditioning, 26(3). 13-14.
Getchell, B. (1979). Physical Fitness: A Way of Life. (2nd ed.). New York: John Wiley and Sons.
Jozo Grgic, Brad J Schoenfeld, Pavle Mikulic. (2020). Effects of plyometric vs. resistance training on skeletal muscle hypertrophy: A review. Journal of Sport and Health Science, 10(5). 530-536.
Miller, J.M., S.C. Hilbert and L.E. Brown. (2001). Speed, quickness, and agility training for senior tennis players. Strength and Conditioning, 23(5). 62-66.
N Makaje, R Ruangthai, A Arkarapanthu, P Yoopat. (2012). Physiological demands and activity profiles during futsal match play according to competitive level. The journal of sports medicine and physical fitness, 52(4). 366-374.
Rodrigo Ramírez-Campillo, Marcelo Vergara-Pedreros, Carlos Henríquez-Olguín, Cristian Martínez-Salazar, Cristian Alvarez, Fábio Yuzo Nakamura, Carlos I. De La Fuente, Alexis Caniuqueo, Alicia M. Alonso-Martinez and Mikel Izquierdo. (2016). Effects of plyometric training on maximal-intensity exercise and endurance in male and female soccer players. Journal of sports sciences, 34(8). 687-693.
Somruthai Poomsalood and Sasima Pakulanon. (2015). Effects of 4-week Plyometric Training on Speed, Agility, and Leg Muscle Power in Male University Basketball Players: A Pilot Study. The Kasetsart Journal of Social Sciences, 36(3). 598-606.
Twist, P.W. and D. Benickly. (1996). Conditioning lateral movements for multi-sport athletes: Practical strength and quickness drills. Strength and Conditioning, 18(5). 10-19.
Young M.H.B. McDowell and B.J. Scarlett. (2001). Specificity of sprint and agility training methods. Journal of Strength and Conditioning Research, 15(3). 315-319.
Young and Farrow. (2006). A Review of Agility: Practical Applications for Strength and Conditioning. National Strength and Conditioning Association, 28(5). 24-29.
