การส่งเสริมสุขภาพและสุขภาวะของงานอนามัย ในโรงเรียนสาธิตชั้นมัธยมศึกษา ในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการส่งเสริมสุขภาพและสุขภาวะของนักเรียนระดับชั้นมัธยม
ศึกษา โรงเรียนสาธิต สังกัดมหาวิทยาของรัฐ ในประเทศไทย วิธีการวิจัยเป็นแบบสำรวจโดยใช้แบบสอบถาม
ที่มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา IOC ที่ระดับ 0.98 กลุ่มตัวอย่าง คือ ครู อาจารย์กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษา
และพลศึกษา จากโรงเรียนสาธิต สังกัดมหาวิทยาลัยของรัฐ ทั่วประเทศไทย จำนวน 18 โรง คิดเป็นร้อยละ 81.81 ต่อมา สัมภาษณ์ครูอนามัยโรงเรียนจำนวน 7 คน ด้วยแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง นำข้อมูลที่ได้มา
วิเคราะห์ด้วยการหาค่าฐานนิยมและร้อยละ ผลการวิจัย พบว่า โรงเรียนสาธิตฯ ส่วนใหญ่จัดการเรียนการสอน
วิชาสุขศึกษาและพลศึกษา วิชาละ 1 ชั่วโมง/สัปดาห์ ซึ่งไม่เพียงพอต่อเด็กและวัยรุ่นอายุ 6 - 17 ปี นักเรียนได้รับการทดสอบสมรรถภาพทางกาย ตรวจสุขภาพ ทำประกันสุขภาพและอุบัติเหตุประจำปี นอกจากนี้ โรงเรียนยังจัดปริมาณอาหารที่เพียงพอและมีคุณค่าทางโภชนาการให้แก่นักเรียน จากการสัมภาษณ์ พบว่า งานอนามัยโรงเรียนส่วนใหญ่เป็นหน้าที่รับผิดชอบของครูสุขศึกษาเป็นหลัก ขณะที่ตำแหน่งพยาบาลโรงเรียน
เป็นตำแหน่งชั่วคราว แม้ว่าโรงเรียนจะมีห้องพยาบาลเพียงพอ แต่ก็ยังขาดพยาบาลโรงเรียนหรือเจ้าหน้าที่
ที่เชี่ยวชาญประจำห้องพยาบาล ดังนั้น พยาบาลที่ทำงานเต็มเวลาในช่วงเวลาเรียนปกติมีความสำคัญที่ต้องได้รับการแก้ไขและความร่วมมือจากทุกภาคส่วนเพื่อจัดการให้งานอนามัยโรงเรียนมีประสิทธิภาพ
และยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข. (2558). คู่มือการดำเนินงานโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพ ฉบับปี 2558. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
กระทรวงสาธารณสุข. (2559). แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ ทหารผ่านศึก ในพระบรมราชูปภัมถ์.
กระทรวงสาธารณสุข. (2562). รายงานการสำรวจสุขภาพนักเรียนในประเทศไทย พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
นิตยา เพ็ญศิรินภา. (2557). สุขศึกษาและการประชาสัมพันธ์งานสาธารณสุข. นนทบุรี: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช.
บรรจง พลไชย. (2555). ภาวะสุขภาพของนักเรียนมัธยมศึกษา ชั้นปีที่ 1 ในโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่งในเขตเทศบาลเมืองนครพนม. วารสารศูนย์การศึกษาแพทยศาสตร์คลินิก โรงพยาบาลพระปกเกล้า, 29(2), 93-108.
บุญเกิด หงวนบุญมาก, สุนทรา โตบัว, และ วารุณี ลัภนโชคดี. (2560). การพัฒนารูปแบบการประเมินการดำเนินงานโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพแบบมีส่วนร่วมอย่างยั่งยืน. วารสารพยาบาลทหารบก, 18(1), 74-82.
ปราณี ทองศรี, และ อารยา เชียงของ. (2561). บทบาทพยาบาลอนามัยชุมชนในงานอนามัยโรงเรียน. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 32(2), 204-222.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม, มหาวิทยาลัยมหิดล. (2559). รายงานการวิจัย การเฝ้าระวังกิจกรรมทางกายของประชากรไทย พ.ศ. 2558. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2560). ข้อแนะนำการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย การลด พฤติกรรมเนือยนิ่ง และการนอนหลับ สำหรับวัยเรียนและวัยรุ่น (6-17 ปี). กรุงเทพฯ: บริษัท เอ็นซี คอนเซ็ปต์ จำกัด.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2549). เกณฑ์มาตรฐานงานอาหารและ โภชนาการในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อมรศรี ฉายศรี, สุปาณี เสนาดิสัย, และ วันทนา มณีวงส์กูล. (2554). การมีส่วนร่วมของโรงเรียน ผู้ปกครอง ศูนย์สุขภาพชุมชน และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการดำเนินงานอนามัยโรงเรียน: กรณีศึกษา. วารสารรามาธิบดีพยาบาลสาร, 17(3): 506-519.
อมรา วิสูตรานุกูล, อัจศรา ประเสริฐสิน, และ ปิยพงษ์ คล้ายคลึง. (2559). การศึกษาสภาพความรู้ เจตคติ และการปฏิบัติเกี่ยวกับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของนักเรียน ในปัจจุบันและที่ควรจะเป็น. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 8(1), 77-89.
Alharbi, E. S., & Smith, A. P. (2019). Studying Away and Well-Being: A Comparison Study Between International and Home Students in the UK. International Education Studies, 12(6), 1-16.
Murphey, D., & Sacks, V. (2019). Supporting Students with Adverse Childhood Experiences. AMERICAN EDUCATOR, SUMMER 2019.
