ความสำคัญของกีฬาไทยในทัศนะของบุคลากรตามยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความสำคัญของกีฬาไทย ในทัศนะของบุคลากรตามยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ และ 2) เพื่อเปรียบเทียบความสำคัญของกีฬาไทย ในทัศนะของบุคลากรตามยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหาร วิทยาเขตละ 7 คน จำนวน 119 คน และบุคลากรสาขาวิชาพลศึกษา วิทยาเขตละ 10 คน จำนวน 170 คน รวมทั้งสิ้น 289 คน เครื่องมือเป็นแบบสอบถาม โดยคำถามทุกข้อจะมีข้อมูล ที่ต้องตอบ 3 ชนิด ได้แก่ มวยไทย กระบี่กระบอง ดาบไทย และยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ พ.ศ. 2561 - 2565 เป็นข้อคำถาม จำนวน 6 ด้าน ได้แก่ 1) การพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษา 2) การพัฒนาการด้านการวิจัยและนวัตกรรม 3) การบริการวิชาการแก่สังคม 4) การทะนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม การละเล่นพื้นบ้านและกีฬาไทย 5) การสร้างความร่วมมือและการจัดการศึกษาในประชาคมอาเซียน และ 6) การพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการ โดยสถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ t-test (Independent samples) ผลการวิจัยพบว่า
1) ความสำคัญของกีฬาไทยในทัศนะของบุคลากรตามยุทธศาสตร์ของมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก (X̅ = 2.37) โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก เรียงตามลำดับดังนี้ การทะนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม การละเล่นพื้นบ้านและกีฬาไทย (X̅ = 2.43) การพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการ (X̅ = 2.42) การสร้างความร่วมมือและการจัดการศึกษาในประชาคมอาเซียน (X̅ = 2.37) การพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษา (X̅ = 2.37) การบริการวิชาการแก่สังคม (X̅ = 2.34) และด้านที่มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง ได้แก่ การพัฒนาการด้านการวิจัยและนวัตกรรม (X̅ = 2.28)
2) ผลการเปรียบเทียบความสำคัญของกีฬากีฬาไทย ระหว่างผู้บริหารและบุคลากรสาขาวิชาพลศึกษา ทั้ง 6 ด้าน พบว่า ไม่มีความแตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
ต่อศักดิ์ แก้วจรัสวิไล (2554). สภาพปัญหาและความต้องการของการจัดการเรียนการสอนวิชามวยไทยในสถานศึกษาเขตภาคตะวันตก. นครปฐม: คณะศึกศาสตร์และพัฒนศาสตร์.
ฐาปณีย์ โลพันดุง. (2560). การพัฒนาระบบบริหารโรงเรียนขนาดเล็กตามแนวคิดกิจการเพื่อสังคม. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประกาศิต รักษ์ศิริ และภาคภูมิ รัตนโรจนากุล. (2558). ความคาดหวัง สภาพ และความต้องการจำเป็นในการจัดการเรียนการสอน รายวิชา พ 32102 พลศึกษา (กระบี่) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนบดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี) 2. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรีดาภรณ์ ดวงใจดี; ประนอม พนาเศรษฐเนตร; และ วรรณพร ขวัญบุญจันทร์. (2557). ภาพลักษณ์สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตสุพรรณบุรีตามความคิดเห็นของชุมชนในจังหวัดสุพรรณบุรี. สุพรรณบุรี: สำนักงานสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตสุพรรณบุรี.
พรฤดี ฮวดเฮง; ไพบูลย์ ศรีชัยสวัสดิ์; และ วัฒนา สุทธิพันธุ์. (2554). ความคิดเห็นที่มีต่อการเรียนวิชากระบี่กระบององนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2 ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี ปีการศึกษา 2552. วารสารคณะพลศึกษา, 14(2), 136-144.
พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษามรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม พ.ศ.2559. (2559, 1 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 133 ตอนที่ 19 ก. หน้า. 1 - 9.
พินิจ นิ่มปรางค์; โกวิท วัชรินทรางกูร; และ เผ่าพงษ์พัฒน์ บุญกะนันท์. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารการจัดกิจกรรมมวยไทย สำหรับสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ในจังหวัดสุรินทร์. วารสารมนุษยสังคมสาร, 17(3), 157 – 178.
พันธวิชญ์ เลี้ยงชีพชอบ. (2561). กลยุทธ์การบริหารวิชาการของโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดคนไทย 4.0. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์สถาบันการพลศึกษา (มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ) พ.ศ. 2561 – 2565. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ.
รัฐพันธ์ กาญจนรังสรรค์. (2557). การพัฒนาต้นแบบและกลยุทธ์ของมหาวิทยาลัยกีฬาในประเทศไทย. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ลักษมณ สมานสินธุ์. (2558). การนำเสนอแผนที่นำทางสำหรับมหาวิทยาลัยวิจัยแห่งชาติสู่การเป็นมหาวิทยาลัยระดับโลก. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิกรม ศุขธณี. (2558). อนาคตภาพหลักสูตรพลศึกษาระดับอุดมศึกษาไทยเพื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา. จุฬาลงกรณ์วิทยาลัย.
วิชิต ชี้เชิญ, ผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้านกระบี่กระบองและมวยไทย. (2561, 8 กันยายน). สัมภาษณ์.
วินัย พูลศรี. (2555). “มวยไทย: การจัดการมรดกภูมิปัญญาของชาติสู่รูปแบบธุรกิจสากล.” ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุชาดา แสงดวงดี. (2550). การพัฒนาอาจารย์สาขานิเทศศาสตร์ในประเทศไทย. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนทรี วรรณไพเราะ. (2555). ยุทธศาสตร์การบริหารสถาบันอุดมศึกษาไทยเพื่อเตรียมความพร้อมสู่การเป็นประชาคมอาเซียน. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสถานศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อชิร กลิ่นอำภา. (2559). ผลของโปรแกรมฝึกกีฬาดาบไทยตามแนวคิดของกิลฟอร์ดที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของนิสิตนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรอุทัย นิลนาม. (2562). การแสดงในงานศิลปวัฒนธรรมอุดมศึกษา. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานาฏยศิลป์ไทย ภาควิชานาฏยศิลปะ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อโนทัย แทนสวัสดิ์. (2553). การพัฒนายุทธศาสตร์การบริหารจัดการเพื่อความเป็นเลิศของคณะครุศาสตร์/ศึกษาศาสตร์. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
