Importance of Thai Sports According to the Opinions of Personnel Towards Strategic Plan of Thailand National Sports University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to investigate and compare importance of Thai sports according to the opinions of personnel towards strategic plan of Thailand National Sports University. The subjects used in this research comprised 289 personnel from seventeen campuses under Thailand National Sports University, 119 administrators (seven from one campus) and 170 personnel in physical education (ten from one campus). A questionnaire, each item of which was designed to cover three kinds of sports, Muaythai, Krabi Krabong, and Thai Swords, and strategic plan of Thailand National Sports University B.E.2561-2565 consisting of six aspects, educational quality development, research and innovation development, community academic service, preservation of arts, cultures, local folk play and Thai sports, educational cooperation with ASEAN community, and management quality development, was used as a tool of this research. The data analysis was conducted by frequency distribution, percentage, mean, standard deviation, and t-test independent. The results of this research were as follows:
- Importance of Thai sports according to the opinions of personnel towards strategic plan of Thailand National Sports University revealed as the following: The mean was at a high level ( = 2.37) with the side having a high average level. They are sorted in this order: preservation of arts, cultures, local folk play and Thai sports ( = 2.43), and management quality development ( = 2.42), educational cooperation with ASEAN community ( = 2.37) educational quality development ( = 2.37) community academic service ( = 2.34) and the sides that had a mean level of mean were: research and innovation development ( = 2.28)
- Comparison of importance of Thai sports according to the opinions of personnel towards strategic plan of Thailand National Sports University revealed as the following: No significant differences were found in all six aspects at the level of .05.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Critical thinking in journals is the right of the author. The Association of Health Education, Physical Education and Recreation of Thailand is not always required, to create diversity in ideas and creativity.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
References
ต่อศักดิ์ แก้วจรัสวิไล (2554). สภาพปัญหาและความต้องการของการจัดการเรียนการสอนวิชามวยไทยในสถานศึกษาเขตภาคตะวันตก. นครปฐม: คณะศึกศาสตร์และพัฒนศาสตร์.
ฐาปณีย์ โลพันดุง. (2560). การพัฒนาระบบบริหารโรงเรียนขนาดเล็กตามแนวคิดกิจการเพื่อสังคม. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประกาศิต รักษ์ศิริ และภาคภูมิ รัตนโรจนากุล. (2558). ความคาดหวัง สภาพ และความต้องการจำเป็นในการจัดการเรียนการสอน รายวิชา พ 32102 พลศึกษา (กระบี่) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนบดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี) 2. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรีดาภรณ์ ดวงใจดี; ประนอม พนาเศรษฐเนตร; และ วรรณพร ขวัญบุญจันทร์. (2557). ภาพลักษณ์สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตสุพรรณบุรีตามความคิดเห็นของชุมชนในจังหวัดสุพรรณบุรี. สุพรรณบุรี: สำนักงานสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตสุพรรณบุรี.
พรฤดี ฮวดเฮง; ไพบูลย์ ศรีชัยสวัสดิ์; และ วัฒนา สุทธิพันธุ์. (2554). ความคิดเห็นที่มีต่อการเรียนวิชากระบี่กระบององนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2 ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี ปีการศึกษา 2552. วารสารคณะพลศึกษา, 14(2), 136-144.
พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษามรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม พ.ศ.2559. (2559, 1 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 133 ตอนที่ 19 ก. หน้า. 1 - 9.
พินิจ นิ่มปรางค์; โกวิท วัชรินทรางกูร; และ เผ่าพงษ์พัฒน์ บุญกะนันท์. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารการจัดกิจกรรมมวยไทย สำหรับสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ในจังหวัดสุรินทร์. วารสารมนุษยสังคมสาร, 17(3), 157 – 178.
พันธวิชญ์ เลี้ยงชีพชอบ. (2561). กลยุทธ์การบริหารวิชาการของโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดคนไทย 4.0. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์สถาบันการพลศึกษา (มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ) พ.ศ. 2561 – 2565. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ.
รัฐพันธ์ กาญจนรังสรรค์. (2557). การพัฒนาต้นแบบและกลยุทธ์ของมหาวิทยาลัยกีฬาในประเทศไทย. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ลักษมณ สมานสินธุ์. (2558). การนำเสนอแผนที่นำทางสำหรับมหาวิทยาลัยวิจัยแห่งชาติสู่การเป็นมหาวิทยาลัยระดับโลก. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิกรม ศุขธณี. (2558). อนาคตภาพหลักสูตรพลศึกษาระดับอุดมศึกษาไทยเพื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา. จุฬาลงกรณ์วิทยาลัย.
วิชิต ชี้เชิญ, ผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้านกระบี่กระบองและมวยไทย. (2561, 8 กันยายน). สัมภาษณ์.
วินัย พูลศรี. (2555). “มวยไทย: การจัดการมรดกภูมิปัญญาของชาติสู่รูปแบบธุรกิจสากล.” ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุชาดา แสงดวงดี. (2550). การพัฒนาอาจารย์สาขานิเทศศาสตร์ในประเทศไทย. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนทรี วรรณไพเราะ. (2555). ยุทธศาสตร์การบริหารสถาบันอุดมศึกษาไทยเพื่อเตรียมความพร้อมสู่การเป็นประชาคมอาเซียน. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสถานศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อชิร กลิ่นอำภา. (2559). ผลของโปรแกรมฝึกกีฬาดาบไทยตามแนวคิดของกิลฟอร์ดที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของนิสิตนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรอุทัย นิลนาม. (2562). การแสดงในงานศิลปวัฒนธรรมอุดมศึกษา. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานาฏยศิลป์ไทย ภาควิชานาฏยศิลปะ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อโนทัย แทนสวัสดิ์. (2553). การพัฒนายุทธศาสตร์การบริหารจัดการเพื่อความเป็นเลิศของคณะครุศาสตร์/ศึกษาศาสตร์. ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.