The Effect of Circuit Training Program with ViPR Upon Health-Related Physical Fitness of Overweight Female Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this quasi-experimental research was to study the effect of the circuit training program with ViPR upon the health-related physical fitness of overweight female students. The samples were 48 overweight female students who aged between 13 to 14 years old. The sample was obtained by using a purposive group sampling method. They were randomly divided into 2 groups: the experimental group and the control group. The research instruments were the circuit training program with ViPR which validated by 5 experts for content validity and the physical fitness test for Thai children aged 13 to 14 years were created by the Department of Physical Education, Ministry of Tourism and Sports. The experimental group participated in the circuit training program with ViPR and the control group exercised as usual for 8 weeks. Health-related physical fitness was tested before and after training. The data were analyzed by means, standard deviations, and paired sample t – tests.
The results of the research showed that, after participating in the circuit training program with ViPR for 8 weeks, the average of sit and reach, modified push-ups, sit ups and step up and down of the experimental group had higher than before training with a statistically significance at the .05 level. Also, the average of modified push-ups and sit up had statistically significant difference at the .05 level when comparing between the experimental group and control group health-related physical fitness was different from the control group with a statistical significance at the .05 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Critical thinking in journals is the right of the author. The Association of Health Education, Physical Education and Recreation of Thailand is not always required, to create diversity in ideas and creativity.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2557). แนวทางการควบคุมป้องกันภาวะอ้วนในเด็กนักเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
กรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). แนวทางการบริหารจัดการศูนย์นันทนาการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เอส.ออฟเซ็ทกราฟฟิคดีไซน์.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2546). คู่มือการควบคุมและป้องกันภาวะโภชนาการเกินในเด็กนักเรียน. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก http://nutrition.anamai.moph.go.th/images/fileคู่มือการควบคุมและป้องกันภาวะโภชนาการเกินในเด็กนักเรียน.pdf.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2557). แนวทางการควบคุมป้องกันภาวะอ้วนในเด็กนักเรียน. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจากwww.lamphunhealth.go.th/web_ssj/webmanager/uploads/2016-05-11064748(มี)แนวทางการควบคุมป้องกันโรคอ้วนในเด็ก%20นร..pdf.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2560). คนไทยมีพฤติกรรมเนือยนิ่ง 14 ชม./วัน. สืบค้นเมื่อ13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก https://www.anamai.moph.go.th/ewt_news.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2560). แนวทางการส่งเสริมสุขภาพป้องกันโรคเด็กวัยเรียนและเยาวชน. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กรรวี บุญชัย. (2540). AAHPERD Health-Related Physical Fitness Test. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา คณะศึกษาศาตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2557). การประยุกต์หลักการพื้นฐานในการฝึกซ้อม (FITT). วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 40(2), 5-13.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2557). วิทยาศาสตร์การสอนกีฬา: Science of Coaching. กรุงเทพฯ: บริษัท สิทธนาก๊อปปี้เซ้นเตอร์.
ราวีวัฒน์ รัตนโกเศส. (2551). การฝึกจักรยานเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: คณะแพทยศาสตร์ ศิริราชพยาบาล.
ต่อบุญ พ่วงมหา. (2562). ตลาดเกมไทย กับแนวโน้มการเติมโต. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก https://www.salika.co/2019/10/29/thailand-gaming-market-rising-2019/.
ศรีเรือนแก้วกังวาน. (2538). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา. (2561). การยืดเหยียดกล้ามเนื้อด้วยหลักวิทยาศาสตร์การกีฬาในนักกีฬา. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก https://www.dpe.go.th/dwl-files401891791937.
สุรเชษฐ์ กานต์ประชา. (2562). การออกแบบการวิจัยรูปแบบการวิจัยเชิงปริมาณ. สืบค้นเมื่อ13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก http://www.research.nu.ac.th/th/signup/sigupAll/4_1surachet.pdf.
หทัยชนก เสาร์แก้ว และคณะ. (2558). ผลการออกกำลังกายแบบแอโรบิกด้วยโปรแกรมฝึกแบบวงจรที่มีต่อสมรรถภาพทางกายของเด็กชายอายุ 9 ปี ที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสารบัณฑิตวิจัย, 7(2), 224-237.
อภิวัฒน์ ปานทอง. (2555). สมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ. วารสารบัฑิตศึกษา, 10(45), 1-10.
American College of Sports Medicine. (2000). ACSM’ s guidelines for Exercise testing and Prescription. (6th ed). Baltimore: Wiliams& Wilkins.
Duhon, J. (2013). ViPR IS THE GLOBAL AUTHORITY ON LOADED MOVEMENT TRAINING Retrieved November, 27, 2019. From. https://www.viprfit.com/about/WhatIsViPR.aspx.