ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยไวเปอร์แบบสถานี ที่มีต่อสมรรถภาพทางกายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของนักเรียนหญิงที่มีภาวะน้ำหนักเกิน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองที่มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยไวเปอร์แบบสถานีที่มีต่อสมรรถภาพทางกายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของนักเรียนหญิงที่มีภาวะน้ำหนักเกิน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเป็นนักเรียนหญิงที่มีภาวะน้ำหนักเกิน อายุระหว่าง 13-14 ปี ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 จำนวน 48 คนโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) โดยแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองจำนวน 24 คน และกลุ่มควบคุมจำนวน 24 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยไวเปอร์แบบสถานีโดยผ่านการพิจารณาคุณภาพเครื่องมือด้านความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 ท่าน และแบบทดสอบสมรรถภาพทางกายของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาอายุ 13-18 ปี ของกรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา พ.ศ. 2562 โดยกลุ่มทดลองจะทำการฝึกการออกกำลังกายด้วยโปรแกรมด้วยไวเปอร์แบบสถานีระยะเวลา 8 สัปดาห์ ส่วนกลุ่มควบคุมจะออกกำลังกายตามปกติ และทำการทดสอบสมรรถภาพทางกายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพก่อนการฝึกและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติโดยการหา ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่างที่ไม่เป็นอิสระต่อกัน
ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยไวเปอร์แบบสถานีระยะเวลา 8 สัปดาห์ กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยสมรรถภาพทางกายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพสูงกว่าก่อนการฝึกในรายการนั่งงอตัวไปข้างหน้า ดันพื้นประยุกต์ ลุก-นั่ง และยืนยกเข่าขึ้นลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยไวเปอร์แบบสถานีระยะเวลา 8 สัปดาห์ กลุ่มทดลองมีสมรรถภาพทางกายที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพแตกต่างจากกลุ่มควบคุมในรายการดันพื้นประยุกต์ และลุก-นั่งอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2557). แนวทางการควบคุมป้องกันภาวะอ้วนในเด็กนักเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
กรมพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). แนวทางการบริหารจัดการศูนย์นันทนาการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เอส.ออฟเซ็ทกราฟฟิคดีไซน์.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2546). คู่มือการควบคุมและป้องกันภาวะโภชนาการเกินในเด็กนักเรียน. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก http://nutrition.anamai.moph.go.th/images/fileคู่มือการควบคุมและป้องกันภาวะโภชนาการเกินในเด็กนักเรียน.pdf.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2557). แนวทางการควบคุมป้องกันภาวะอ้วนในเด็กนักเรียน. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจากwww.lamphunhealth.go.th/web_ssj/webmanager/uploads/2016-05-11064748(มี)แนวทางการควบคุมป้องกันโรคอ้วนในเด็ก%20นร..pdf.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2560). คนไทยมีพฤติกรรมเนือยนิ่ง 14 ชม./วัน. สืบค้นเมื่อ13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก https://www.anamai.moph.go.th/ewt_news.
กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2560). แนวทางการส่งเสริมสุขภาพป้องกันโรคเด็กวัยเรียนและเยาวชน. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กรรวี บุญชัย. (2540). AAHPERD Health-Related Physical Fitness Test. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพลศึกษา คณะศึกษาศาตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2557). การประยุกต์หลักการพื้นฐานในการฝึกซ้อม (FITT). วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 40(2), 5-13.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2557). วิทยาศาสตร์การสอนกีฬา: Science of Coaching. กรุงเทพฯ: บริษัท สิทธนาก๊อปปี้เซ้นเตอร์.
ราวีวัฒน์ รัตนโกเศส. (2551). การฝึกจักรยานเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: คณะแพทยศาสตร์ ศิริราชพยาบาล.
ต่อบุญ พ่วงมหา. (2562). ตลาดเกมไทย กับแนวโน้มการเติมโต. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก https://www.salika.co/2019/10/29/thailand-gaming-market-rising-2019/.
ศรีเรือนแก้วกังวาน. (2538). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา. (2561). การยืดเหยียดกล้ามเนื้อด้วยหลักวิทยาศาสตร์การกีฬาในนักกีฬา. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก https://www.dpe.go.th/dwl-files401891791937.
สุรเชษฐ์ กานต์ประชา. (2562). การออกแบบการวิจัยรูปแบบการวิจัยเชิงปริมาณ. สืบค้นเมื่อ13 พฤษภาคม 2562, สืบค้นจาก http://www.research.nu.ac.th/th/signup/sigupAll/4_1surachet.pdf.
หทัยชนก เสาร์แก้ว และคณะ. (2558). ผลการออกกำลังกายแบบแอโรบิกด้วยโปรแกรมฝึกแบบวงจรที่มีต่อสมรรถภาพทางกายของเด็กชายอายุ 9 ปี ที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสารบัณฑิตวิจัย, 7(2), 224-237.
อภิวัฒน์ ปานทอง. (2555). สมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพ. วารสารบัฑิตศึกษา, 10(45), 1-10.
American College of Sports Medicine. (2000). ACSM’ s guidelines for Exercise testing and Prescription. (6th ed). Baltimore: Wiliams& Wilkins.
Duhon, J. (2013). ViPR IS THE GLOBAL AUTHORITY ON LOADED MOVEMENT TRAINING Retrieved November, 27, 2019. From. https://www.viprfit.com/about/WhatIsViPR.aspx.