การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อสร้างเสริมการรู้เท่าทันสื่อ ในการส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคขนมขบเคี้ยวและเครื่องดื่มที่มีรสหวาน ในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น

Main Article Content

วิรินยา บัวลา
กรัณฑรัตน์ บุญช่วยธนาสิทธิ์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการจัดการเรียนรู้เชิงรุก เพื่อสร้างเสริมการรู้เท่าทันในการส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคขนมขบเคี้ยวและเครื่องดื่มที่มีรสหวาน ในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ปีการศึกษา 2562 จำนวน 70 คน ทำการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มหลายขั้นตอน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 35 คน และกลุ่มเปรียบเทียบจำนวน 35 คน กลุ่มทดลองเข้าร่วมกระบวนการการจัดการเรียนรู้เชิงรุก เป็นเวลา 4 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 50 นาที ส่วนกลุ่มเปรียบเทียบเรียนด้วยการเรียนการสอนสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษาตามหลักสูตรปกติของโรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสถิติที (Paired – samples t – test และ Independent – samples t – test) ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการรู้เท่าทันสื่อและพฤติกรรมการบริโภคขนมขบเคี้ยวและเครื่องดื่มที่มีรสหวานสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่มีคะแนนเฉลี่ยการรู้เท่าทันสื่อและพฤติกรรมการบริโภคขนมขบเคี้ยวและเครื่องดื่มที่มีรสหวาน ไม่แตกต่างกันกับกลุ่มเปรียบเทียบ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมอนามัย. (2555). คำแนะนำในการบริโภคอาหารใน 1 วัน. สืบค้นเมื่อ 10 มกราคม 2562, สืบค้นจาก http://nutrition.anamai.moph.go.th/webbook/food1.html#need

กวิสรา ทองดี. (2557). การพัฒนาระดับการรู้เท่าทันสื่อโดยใช้ชุดฝึกอบรมแบบผสมความจริงเรื่องการรู้เท่าทันสื่อโฆษณาสำหรับเด็กและเยาวชน. การค้นคว้าอิสระครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต เทคโนโลยีการเรียนรู้และสื่อสารมวลชน, คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรมและเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

ขนิษฐ์ รัตนรังสิมา. (2555). สถานการณ์การบริโภคน้ำตาลของประชากรไทย. ว.ทันต.สธ.2555; 17(2)

จันทนา อึ้งชูศักดิ์. (2555). น้ำตาล สุขภาพและการจัดการด้านการบริโภคที่เหมาะสม. แผนงานเครือข่ายควบคุมโรงไม่ติดต่อ: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระราชูปถัมภ์.

จินตนา สรายุทธพิทักษ์. (2558). โปรแกรมสุขภาพในโรงเรียน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณรงค์ สหเมธาพัฒน์. (2557). ปลัดสธ. เตือนวัยรุ่น อย่าอดอาหารเช้าลดน้ำหนัก ชี้ไม่ได้ผลเสี่ยงอ้วนเพราะจะหิวหนักขึ้น. สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2562, สืบค้นจาก http://pr.moph.go.th/iprg/include/admin_hotnew/show_hotnew.php?idHot_new=65275

ธีรวีร์ วราธรไพบูลย์. (2557). พฤติกรรมการบริโภค: อาหารนิยมบริโภคกับอาหารเพื่อสุขภาพ. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5(2). 255-264.

นงนุช เดชจบ. (2562). ประสิทธิผลของการประยุกต์ทฤษฏีพฤติกรรมตามแผนเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคอาหารเพื่อควบคุมน้ำหนักของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(1). 255-264.

นิธิดา วิวัฒน์พาณิชย์. (2558). การพัฒนาทักษะการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 9(3).

ปาณัสม์ สุบงกช. (2562). ประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาเพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักเรียนที่มีภาวะโภชนาการเกินเกณฑ์มาตรฐานในระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลายโรงเรียนวัดกลางคลองสี่จังหวัดปทุมธานี. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(2). 100-110.

สถาบันโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล. (2556). พฤติกรรมการบริโภคของคนไทย. สืบค้นเมื่อ 25 มีนาคม 2562, สืบค้นจากhttp://www.tcijthai.com/news/2013/11/watch/3464

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). การสำรวจพฤติกรรมการบริโภคอาหารของประชากร พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 4 เมษายน 2562, สืบค้นจาก http://service.nso.go.th/nso/nsopublish/service/survey/healthCare_56.pdf

อนาวิน ภัทรภาคินวรกุล. (2561). ผลของโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคอาหารในนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 ที่มีภาวะโภชนาการเกิน. ภาควิชาวิทายาศาสตร์ สาขาวิชาสาธารณสุขชุมชน, วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่.