ผลของการจัดการเรียนรู้กีฬาว่ายน้ำโดยใช้เกมการ์ดที่มีต่อทักษะการว่ายน้ำท่ากบและท่าผีเสื้อของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการจัดการเรียนรู้กีฬาว่ายน้ำโดยใช้เกมการ์ดที่มีต่อทักษะการว่ายน้ำท่ากบและท่าผีเสื้อของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต โดยเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนทักษะการว่ายน้ำท่ากบและท่าผีเสื้อกับการจัดการเรียนรู้กีฬาว่ายน้ำตามปกติ กลุ่มตัวอย่างคือนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรี จำนวน 60 คน โดยเลือกแบบเฉพาะเจาะจง แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มควบคุมจำนวน 30 คน กลุ่มทดลองจำนวน 30 คน ระยะเวลาในการดำเนินการวิจัย 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 1 คาบเรียน คาบเรียนละ 120 นาทีเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้กีฬาว่ายน้ำโดยใช้เกมการ์ดที่มีต่อทักษะการว่ายน้ำท่ากบและท่าผีเสื้อ 2) แบบประเมินทักษะการว่ายน้ำท่ากบและท่าผีเสื้อ โดยมีการตรวจสอบคุณภาพโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน (IOC = 1.00) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย (Mean), ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนทักษะการว่ายน้ำท่ากบและท่าผีเสื้อ โดยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการทดลองพบว่า หลังการทดลองกลุ่มทดลองที่ได้รับการจัดการเรียนรู้กีฬาว่ายน้ำโดยใช้เกมการ์ด มีค่าเฉลี่ยของคะแนนทักษะการว่ายน้ำท่ากบและท่าผีเสื้อ เท่ากับ 10.73 ± 1.41, 9.87 ± 1.74 ตามลำดับ สูงกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการจัดการเรียนรู้กีฬาว่ายน้ำตามปกติเท่ากับ 7.90 ± 2.56, 7.30 ± 3.01ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
McKernan, J. (2013). Curriculum Action Research: A Handbook of Methods and Resources for the Reflective Practitioner. (1st ed.). London: Routledge.
Torkar, G. (2010). Fruit and vegetable playing cards. Nutrition & Food Science, 40(1). 74-80.
เด่น ครองคัมภีร์. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบูรณาการการจัดการเรียนการสอนพลศึกษาและกีฬา ในยุคศตวรรษที่ 21 สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตภาคเหนือ. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตเชียงใหม่.
เหงียน ถิ หญือ อี๊. (2556). การใช้เกมคำศัพท์เพื่อพัฒนาการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาไทยของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ นครโฮจิมินห์ สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม. วิทยานิพนธ์ปริญญา ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
โศรดา ไชยชะนะ. (2549). ผลของเกมบัตรภาพที่มีต่อความคิดรวบยอดเกี่ยวกับจำนวนของเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
กมลวรรณ ตังธนกานนท์. (2559). การวัดและประเมินทักษะการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กองวิชาการกีฬา การกีฬาแห่งประเทศไทย. (2559). คู่มือวิธีการฝึกสอนกีฬาที่มีประสิทธิภาพ Vol. 3. กรุงเทพฯ: การกีฬาแห่งประเทศไทย.
กันย์สินี วิเศษสิงห์. (2552). การวิเคราะห์ความไม่แปรเปลี่ยนของโมเดลเชิงสาเหตุของทักษะการปฏิบัติงานทางการพยาบาลของนักเรียนชั้นปีที่ 2 และชั้นปีที่ 4 ในวิทยาลัยพยาบาลสังกัด สถาบันพระบรมราชนก. วิทยานิพนธ์ปริญญา ครุศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กานต์ตะรัตน์ วุฒิเสลา. (2554). เกมบัตรสําหรับการจัดการเรียนรู้เรื่องธาตุและสารประกอบ. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้, 2(2). 132-137.
จรัสศรี พัวจินดาเนตร. (2558). รูปแบบการสอนทักษะการปฏิบัติในงานตัดเย็บด้วยกิจกรรมหมอนแฟนซีสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย. คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฐปนนท์ สุวรรณกนิษฐ์. (2560). การออกแบบเกมการ์ด เพื่อสร้างความเข้าใจในการเรียนหลักสูตรออกแบบสื่อสาร. งานประชุมวิชาการนเรศวรวิจัย ครั้งที่ 13 วิจัยและนวัตกรรม ขับเคลื่อนเศรษฐกิจและสังคม, พิษณุโลก.
ถาวร วรรณศิริ. (2548). เอกสารประกอบการสอน วิชากิจกรรมกีฬาว่ายน้ำ. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2559). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนวรรณ ทาระพันธ์และคณะ. (2550). การใช้เกมในการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ ระดับมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: โครงการสร้างความเข้าใจวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรมแก่สาธารณชน.
นรินทรา จันทศร. (2561). การศึกษาเปรียบเทียบผลการสอนทักษะการยิงประตูโดยการใช้คิวและไม่ใช้คิวที่มีต่อความแม่นยาในการยิงประตูเนตบอลของนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากรพระราชวังสนามจันทร์. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 11. 2113-2125.
นิวัฒน์ ว่องไพศาล. (2542). ความสามารถในการว่ายน้ำจากการใช้โปรแกรมอธิบายประกอบสาธิตและอภิปรายประกอบสาธิตควบคู่กับเกม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโวฒ.
บุญเลิศ ใจทน. (2548). ว่ายน้ำ: กีฬาเพื่อสุขภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สิปประภา.
ประจักษ์ สุวรรณธีระกิจ. (2553). การพัฒนาทักษะว่ายน้ำของนักศึกษาสาขาวิชาการท่องเที่ยว ระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา ภาคพายัพ เชียงใหม่. แผนกวิชาพลศึกษาและนันทนาการ สาขาวิชาศิปศาสตร์, คณะวิชาบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์.
ฝ่ายวิชาการ สํานักพิมพ์ยูไนเต็ดท์บุ๊คส์. (2536). สนุกกับการว่ายน้ำ. กรุงเทพฯ: บริษัท เจเนอรัลบุคส์ เซนเตอร์ จํากัด.
ภัทรวิท สรรพคุณ. (2557). เกมการศึกษาด้านการแพทย์และสุขภาพ. Thai Pharmaceutical and Health Science Journal, 9(2). 82-87.
ภูมิสิษฐ์ ยุทธพิชญเปรม. (2555). ผลการฝึกเทควันโดที่มีต่อสมรรถภาพทางกายของนักเรียนหญิงช่วงชั้นที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วาสนา คุณาอภิสิทธิ์. (2543). ว่ายน้ำเพื่อชีวิต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ศิลปชัย สุวรรณธาดา. (2523). การเรียนรู้ทักษะกีฬา. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศุกล อริยสัจสี่สกุล. (2561). ว่ายน้ำกีฬาเพื่อทุกคน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สกายบุ๊กส์. (2551). ว่ายน้ำ. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: บริษัทสยามสปอร์ต ซินดิเคท จํากัด.
สิริพัชร์ เจษฎาวิโรจน. (2550). การออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบ Backward Design. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุชาติ แสนพิช. (2560). การพัฒนาการ์ดเกมมวยไทยเพื่อส่งเสริมการออกกำลังกาย. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 10(1). 1454-1466.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2547). การวัดทักษะการปฏิบัติ (Performance Testing). กรุงเทพฯ: ศูนย์ตำราเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อดุลย์ เวชกามา. (2550). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ของการสอนแบบบรรยายและแบบเกมไพ่ต่อการเรียนรู้ไฟฟ้าเคมี. วิทยานิพนธ์ปริญญา วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
