Academic Administration Affecting Student-centered Learning Management in Schools under the Saimai District Office, Bangkok
Keywords:
Academic administration, Student-centered learning management, Saimai District OfficeAbstract
This research aimed: 1) to investigate schools academic administration; 2) to explore student-centered learning management; 3) to explore the relationship between academic administration and student-centered learning management; and 4) to examine the academic administration affecting student-centered learning management in schools under the Saimai District Office in Bangkok. The samples consisted of 240 school directors, deputy school directors, and teachers, which was randomized through stratified random sampling technique. The research instrument was a 5-rating scales questionnaire, which was, reliability of academic administration part equal 0.97, and student-centered learning management part equal 0.91 The statistics used to analyze data were percentage, mean, standard deviation, Pearson Product Moment correlation coefficient, and stepwise multiple regression analysis.
The research results were: 1) The academic administration overall was at a high level, and the aspect with the highest means was assessment and evaluation; 2) Student-centered learning management overall was at a high level, and the aspect with the highest mean was. The highest-rated aspect was learning management within schools; 3) There was a high level of positive relationship between academic administration and student-centered learning management with statistically significant at .01 level; and 4) The in the aspect of learning process management, curriculum management, and internal academic supervision, together predicted student-centered learning management at 96.10 percent.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 2). โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กีรติ คุวสานนท์ และ ภาวิณี โสธายะเพ็ชร. (2566). การส่งเสริมองค์ประกอบตามแนวคิดผู้เรียนเป็นสำคัญเพื่อการพัฒนาสมรรถนะของผู้เรียน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 21(1), 11-20.
กีรติ คุวสานนท์. (2560). การจัดการเรียนรู้สู่วิถีผู้เรียนเป็นสำคัญ. นัชชาวัตน์.
เครือวัลย์ ทิพวัต, พนายุทธ เชยบาล, และ พิมพ์พร จารุจิตร. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารโรงเรียนของผู้บริหารกับการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของครูในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 20. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 5(2), 100-108.
ทัสนี วงศ์ยืน. (2555). การบริหารงานวิชาการ. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นุชจรีย์ สุขเจริญ. (2561). การบริหารงานวิชาการที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของสถานศึกษา
สังกัดเทศบาลในจังหวัดสุราษฎร์ธานี [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี].
SRU Intellectual Repository. http://ir.sru.ac.th/handle/123456789/745
ปราชนา นามโคตร และ อาคม อึ่งพวง. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารงานวิชาการกับคุณภาพผู้เรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดกองการศึกษา เทศบาลเมืองเลย. Journal of Buddhist Education and Research: JBER, 7(2), 102-113.
พัชญ์พิชา จันทา. (2563). แนวทางการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษานครนายก [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี]. DSpace at
Rajamangala University of Technology Thanyaburi. http://www.repository.rmutt.ac.th/xmlui/handle/123456789/3909
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. (2557). คู่มือการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. (2552). คู่มือการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
รุ่ง แก้วแดง. (2545). ปฏิวัติการศึกษาไทย. มติชน.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. สุวีริยาสาส์น.
วิภาดา แสงนิมิตชัยกุล. (2555). การเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง : กรณีศึกษาการจัดการเรียนการสอนในรายวิชาการพยาบาลเด็กและวัยรุ่น คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. การพยาบาลและการศึกษา, 5(2), 64-76.
สมนึก ภัททิยธนี. (2546). การวัดผลการศึกษา. ประสานการพิมพ์.
สำนักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. (2554). การบริหารวิชาการ. สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สำนักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. (2566). รายงานสถิติการศึกษา ปีการศึกษา 2566 โรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. พจน์กล่องกระดาษ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). ปฏิรูปการเรียนรู้ผู้เรียนสำคัญที่สุด. โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
สำนักวิชาการและประมวลผล มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด. (2556). คู่มือกระบวนการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ (พ.ศ. 2556). มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด.
สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน. (2554). คู่มือการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
อุมาพร พิมพ์สุตะ. (2564). การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร เขต 1. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 15(2), 19-35.
ฮำดัน สาอุ. (2565). การส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของผู้บริหารสถานศึกษาในอำเภอสุคิริน
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัย
ราชภัฏยะลา]. DSpace Respository. http://wb.yru.ac.th/xmlui/handle/yru/6652
Bertelsen, C. D. (1998). Primary Special Education Children Within and Inclusive Child-Centered Environment: A Qualitative Case Study [Unpublished Doctoral dissertation]. The Ohio State University.
Best, J. W., & James V. K. (1997). Research in Education. Allyn and Bacon.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Roi Et Rajabhat University

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว