อนาคตประชาธิปไตยไทย: สิทธิเสรีภาพและการมีส่วนร่วมทางการเมืองของคนรุ่นใหม่

ผู้แต่ง

  • พระครูปลัด สุริยะ ชวนปญฺโญ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด
  • พัทธนันท์ ตลาดทรัพย์ คณะสหวิทยาการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
  • อนุชา นิลประพันธ์ คณะสหวิทยาการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

คำสำคัญ:

ประชาธิปไตย, การมีส่วนร่วมทางการเมือง, คนรุ่นใหม่

บทคัดย่อ

              บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาอนาคตของประชาธิปไตยไทย โดยมุ่งเน้นเรื่องสิทธิเสรีภาพ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของคนรุ่นใหม่ ซึ่งถือเป็นกลุ่มคนที่มีบทบาทสำคัญในการขับเคลื่อนการเมืองไทยในปัจจุบันเป็นอย่างมาก จากการศึกษาชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของสิทธิและเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560 ที่รับรองสิทธิ และเสรีภาพ
ในการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน รวมถึงกระบวนการตัดสินใจต่าง ๆ ที่มีผลกระทบต่อชีวิตของประชาชน และจากการวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคที่ประชาธิปไตยไทยต้องเผชิญ ไม่ว่าจะเป็นระบบอุปถัมภ์ การแทรกแซงทางการเมืองของทหาร การขาดความเป็นสถาบันของพรรคการเมือง ส่งผลให้ประชาธิปไตยไทยไม่สามารถพัฒนาไปสู่การบรรลุเป้าหมายได้ จากความก้าวหน้า
ของเทคโนโลยีสารสนเทศและดิจิทัล สื่อสังคมออนไลน์ ได้ปลุกกระแสตื่นตัวทางการเมืองของคนรุ่นใหม่ ก่อให้เกิดจิตสำนึกร่วม โดยต้องการเห็นการเมืองไทยหลุดพ้นจากวงจรอุบาทว์ เป็นประชาธิปไตยที่สามารถตอบสนองความต้องการของประชาชน
ผ่านการตัดสินใจผ่านนโยบายสาธารณะต่าง ๆ โดยเน้นการรักษาสมดุลระหว่างอำนาจรัฐและอำนาจประชาชน รวมถึงการเพิ่มความเข้มแข็งของสังคมการเมืองไทยบนหลักนิติธรรม และการพัฒนาค่านิยมประชาธิปไตยในคนรุ่นใหม่ เพื่อให้ประชาธิปไตยไทยสามารถตอบสนองต่อความต้องการของประชาชนได้อย่างแท้จริง

เอกสารอ้างอิง

กิตติทัศน์ ผกาทอง. (2563). คนรุ่นใหม่กับกิจกรรมทางการเมือง. สืบค้นเมื่อ 18 สิงหาคม 2567,

จาก https://www.matichon.co.th/columnists/news_2408961

เกษียร เตชะพีระ. (2564). การเมืองวัฒนธรรม วิเคราะห์ประเมินม็อบราษฎรเยาวรุ่น. สืบค้นเมื่อ 9 มกราคม 2568, จาก https://www.matichonweekly.com/column/article_355246

เชาวนะ ไตรมาศ. (2540). ขอดเกล็ดรัฐธรรมนูญไทย. กรุงเทพฯ: เอดิสันเพรส โปรดัคส์.

ณัฏฐพล บุณยพิพัฒน์. (2562). ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยของไทย (พ.ศ. 2475–ปัจจุบัน): ข้อสังเกตในเชิงทฤษฎี. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2567, จาก https://conference.kku.ac.th/colaimg/files/articles/254ae-o-6-.pdf

ถวิลวดี บุรีกุล. (2552). พลวัตรการมีส่วนร่วมของประชาชน: จากอดีตจนถึงรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550. กรุงเทพฯ: เอ.พี.กราฟฟิค ดีไซน์และการพิมพ์.

ทวี สุรฤทธิกุล. (2562). คนรุ่นใหม่กับประชาธิปไตยใหม่. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2567,

จาก https://www.posttoday.com/politic/columnist/603407

นรนิติ เศรษฐบุตร. (2551). การเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตยของไทย. นนทบุรี: สำนักฝึกอบรมเผยแพร่และประชาสัมพันธ์ สถาบันพระปกเกล้า.

บวรศักดิ์ อุวรรณโณ และถวิลวดี บุรีกุล. (2548). ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม (Participatory Democracy). กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

บุญทัน ดอกไธสง. (2550). การจัดองค์กร (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

ปิยบุตร แสงกนกกุล. (2561). ปักธงประชาธิปไตย. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2567, จาก https://futureforwardparty.org/about-fwp/our-policies

ประภัสสร ทองยินดี. (2558). ประชาธิปไตย: แนวคิดและหลักการเบื้องต้น. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเซีย (ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์), 5(3), 11-21.

ประมวล รุจนเสรี. (2547). การใช้อำนาจเป็นธรรมชาติของมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สุเมธ รุจนเสรี.

พงศธร ไชยเสน. (2558). การพัฒนาระบอบประชาธิปไตยให้มั่นคงและยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2567,

จาก https://www.Constitutionalcourt.or.th/occ_web/ewt_dl_link.php?nid=1457

พิพิธภัณฑ์รัฐสภา. (2563). รัฐธรรมนูญไทย. สืบค้นเมื่อ 18 สิงหาคม 2567,

จาก https://parliamentmuseum.go.th/constitution.html

รณชัย โตสมภาค. (2557). ประชาธิปไตย. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2567, จาก http://wiki.kpi.ac.th

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: นามมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

สุนีย์ มัลลิกะมาลย์. (2545). รัฐธรรมนูญกับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพิทักษ์รักษาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2566). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2561). การมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ และโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ เพื่ออนาคตที่ยั่งยืน. (2564). เพราะอนาคตของประเทศคือเรื่องของคนรุ่นใหม่ นโยบายก็เช่นกัน. สืบค้นเมื่อ 7 มกราคม 2568, จาก https://thailandpolicylab.com/youth_participation_thai/

อรทัย ก๊กผล. (2552). คู่มือ คู่คิด การมีส่วนร่วมของประชาชนสำหรับผู้บริหารท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: จรัญสนิทวงศ์การพิมพ์.

อุทัย หิรัญโต. (2542). Politics: การเมือง ในสารานุกรมศัพท์ทางรัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: เขษมบรรณกิจ.

โอกาส เตพละกุล. (2559). การปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2567, จาก https://index.library.tu.ac.th/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=200467

Archon, F. and Erik, O. W. (2003). Deepening Democracy. London: Verso.

Rizal, S. and Yoshihide, S. (2013). Beyond 2015: ASEAN-Japan Strategic Partnership for Democracy, Peace, and Prosperity in Southeast Asia. Retrieved June 9, 2024,

form https://jcie.org/analysis/books-reports/asean-japan-partnership/

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-04-30

รูปแบบการอ้างอิง

ชวนปญฺโญ พ. ส., ตลาดทรัพย์ พ., & นิลประพันธ์ อ. (2025). อนาคตประชาธิปไตยไทย: สิทธิเสรีภาพและการมีส่วนร่วมทางการเมืองของคนรุ่นใหม่. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 19(1), 111–123. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/281802

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ