Development of Early Childhood Emotional Intelligence through Physical Activities Coordinated with Guidance

Authors

  • Chayanon Suwunnapate Faculty of Education, Maha Sarakham Rajabhat University
  • Peeraporn Rattanakiat Faculty of Education, Maha Sarakham Rajabhat University

Keywords:

Physical activities coordinated with guidance, Emotional intelligence development, Early childhood

Abstract

              This research was conducted with aims to 1) study the level of emotional intelligence of preschool children after implementing physical activities coordinated with guidance and 2) compare the emotional intelligence of preschool children before and after physical activities coordinated with guidance. The target sample included 11 early childhood children enrolled in kindergarten 3 at Ban Dong Yai School in the academic year 2020. This school is located in Wapi Pathum District, Maha Sarakham Province under
Maha Sarakham Primary Education Service Area Office 2. This sample was obtained through purposive sampling. The research instruments consisted of lesson plans of physical activities coordinated with guidance and an emotional intelligence assessment form for early childhood covering 3 aspects; 1) awareness of one’s own emotions and feelings, 2) awareness of others’ emotions and feelings, and 3) living with others. The research design was a pre-experimental design.  The statistics used to analyze the collected data were mean, standard deviation, and percentage.

              The findings revealed that 1) the preschool children gained a very good level ( = 40.09) of emotional intelligence after implementing the physical activities coordinated with guidance. Analyzing
the three aspects of emotional intelligence, it was found that all the aspects were at a very good level;  awareness of one’s own emotions and feelings ( = 12.90), awareness of others’ emotions and feelings
( = 13.36), and living with others ( = 13.81). In conclusion, preschool children’s emotional intelligence improved in all aspects after implementing the physical activities coordinated with guidance. The average percentage of progress was 53.53.

References

กนกวรรณ ซื่อจริง. (2553). ผลของการจัดกิจกรรมพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กปฐมวัยในชั้นเรียนคละอายุ โรงเรียนบ้านทุ่งแจง จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

กรมสุขภาพจิต. (2561). ข่าวจากหนังสือพิมพ์ที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิต ไทยอันดับ2 “เด็กรังแกกันในโรงเรียน” พบเหยื่อปีละ 6 แสนคน. สืบค้นเมื่อ 27 กรกฎาคม 2563, จาก https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=27485.

กรมสุขภาพจิต. (2546). แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์ เด็กอายุ 6-11 ปี. นนทบุรี: วงศ์กมลโปรดักชั่น.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

คณะกรรมการพัฒนาร่างแผนแม่บทการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย. (พ.ศ. 2561-2573). แผนแม่บทการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย. สืบค้นเมื่อ 27 กรกฎาคม 2563, จาก http://dohdatacenter.anamai.moph.go.th/coverpage/3673c9bb6c

b7c6fffe4b847135a.pdf

จิณภัค รามสูต. (2550). การเคลื่อนไหวเพื่อพัฒนาทักษะความฉลาดทางอารมณ์สำหรับเด็กอนุบาล. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

จิตตินันท์ บุญสถิรกุล. (2558). การเรียนรู้ทางอารมณ์และสังคมกับการพัฒนาทักษะชีวิตเด็กปฐมวัย. ในเอกสารการสอนชุดวิชาการพัฒนาทักษะชีวิตสำหรับเด็กปฐมวัย หน่วยที่ 3 นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2546). การวิจัยสำหรับครู (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: วีริยาสาส์น.

พรรณทิพย์ ศิริวรรณบุศย์. (2553). ทฤษฎีจิตวิทยาพัฒนาการ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2547). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เฮ้าออฟเคอร์มีส์.

มิลินทรา กวินโกมลโรจน์. (2558). การวิจัยและพัฒนากระบวนการชี้แนะที่อิงทฤษฎีเรียนรู้สู่การเปลี่ยนแปลงเพื่อปรับปรุงชุดการคิดด้านการจัดการเรียนการสอนของครูประถมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เยาวพา เดชะคุปต์. (2542). กิจกรรมสำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: แม็ค.

ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

วัฒนา ปุญญฤทธิ์. (2557). หน่วยที่ 9 การประเมินและการเสริมสร้างพฤติกรรมทางด้านอารมณ์ – จิตใจของเด็กปฐมวัย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วิภารัตน์ จอกทอง. (2556). การจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะเพื่อพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

สิริมา ภิญโญอนันตพงษ์. (2556). การวัดและการประเมินผลเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุรดิษ สุวรรณลา. (2560). คู่มือการพัฒนาวิชาชีพ เรื่องการชี้แนะ (Coaching). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุรางค์ โค้วตระกูล. (2556). จิตวิทยาการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อรัญญา กุฎจอมศรี. (2556). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กปฐมวัยด้วยรูปแบบการจัดการเรียนรู้ SMILE. ดุษฎีนิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อัมพวัน ศรีหรั่ง. (2550). ผลการจัดกิจกรรมเคลื่อนไหวและจังหวะที่มีต่อความฉลาดทางอารมณ์ต่อเด็กปฐมวัย โรงเรียนวัดเกษตราราม จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อารี พันธ์มณี. (2546). ความคิดสร้างสรรค์กับการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อแกรมมี่.

Downloads

Published

2023-04-29

How to Cite

Suwunnapate , C., & Rattanakiat , P. (2023). Development of Early Childhood Emotional Intelligence through Physical Activities Coordinated with Guidance. Journal of Roi Et Rajabhat University, 17(1), 180–192. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/255171

Issue

Section

Research Articles