Developing a Program to Enhance Creative Leadership of School Administrators Under the Secondary Educational Service Area Office 29
Keywords:
Creative Leadership, Program to Enhance Leadership, School AdministratorsAbstract
This research aimed; 1) to study current conditions, desirable conditions, and the needs to enhance creative leadership of school administrators, and 2) to develop a program to enhance creative leadership of school administrators. The research was mixed method. It was divided into 2 phases. Phase 1: studying current conditions, desirable conditions, and the needs to enhance creative leadership of school administrators. The samples were 351 school administrators and teachers. Research instrument was scaling questionnaire. Phase 2: developing a program to enhance creative leadership of school administrators. The experts were 7 qualified school administrators. Research instrument was an assessment of appropriateness and feasibility of the program. Data were analyzed by using frequency, percentage, mean, standard deviation and modified priority index. The results showed that; 1) the overall picture of current condition of creative leadership of school administrators was at moderate level and the average in each part was at moderate level. The desirable condition of creative leadership of school administrators was at the highest level and the average in each part was at the highest level. 2) The overall picture of a program to enhance creative leadership of school administrators had the appropriateness at the highest level and the feasibility of the program was also at the highest level.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ วิทยาศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
จอมพงศ์ มงคลวนิช. (2555). การบริหารองค์การและบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชิงหลิง จาง. (2559). กลยุทธ์ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์สำหรับผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษาในการส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ของครูในมณฑลกวางสีประเทศจีน. ดุษฎีนิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์. (2560). บทบาทผู้บริหารการศึกษา 4.0. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). การบริหารโรงเรียนยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
ธำรง บัวศรี. (2542). ทฤษฎีหลักสูตร การออกแบบ และการพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
นงลักษณ์ สินสืบผล. (2542). การพัฒนาบุคลากรและการฝึกอบรม. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยครูธนบุรี.
นิพนธ์ บัวชม. (2557). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาในสหวิทยาเขต 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต, 4(3), 118.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
บุญชม ศรีสะอาด และสุริทอง ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเกี่ยวกับการบริหารการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
บุณรดา ทรงบุญศาสตร์. (2559). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 24. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาสารคาม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เบรด, ลอยด์. (2551). ทักษะการเป็นผู้นำ. (ไพโรจน์ บาลัน, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
พชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร. (2560). นโยบายและการวางแผนกลยุทธ์สำหรับสถานศึกษายุคใหม่. มหาสารคาม: อภิชาติการพิมพ์.
พชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร. (2554). การพัฒนาสมรรถนะทางการบริหาร. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พัชรา วาณิชวศิล. (2560). การพัฒนาภาวะผู้นำ : จากทฤษฎีสู่แนวปฏิบัติที่ดีและกรณีศึกษา. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2558). ปรัชญาการศึกษาเชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2553). ผู้นำเชิงสร้างสรรค์ : กระบวนทัศน์ใหม่และผู้นำใหม่ทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัฒนา ปะกิคา. (2560). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารโรงเรียน. ดุษฎีนิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วิเชียร วิทยอุดม. (2558). ภาวะผู้นำ : Leadership (ฉบับแนวใหม่). นนทบุรี: ธนธัชการพิมพ์.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2551). การประยุกต์ใช้ Log Frame เพื่อออกแบบโปรแกรมพัฒนาวิชาชีพบุคลากรทางการศึกษา สู่กรอบแนวคิดเพื่อการวิจัยและพัฒนา. วารสารบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยขอนแก่น, 4(1), 3-18.
สมคิด บางโม. (2554). เทคนิคการฝึกอบรมและการประชุม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
สังคม กุลสุวรรณ. (2557). พฤติกรรมผู้นำมืออาชีพตามความคิดเห็นของผู้บริหารและครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29. (2560). นโยบายและยุทธศาสตร์ ปี 2560. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2561, จาก http://www.secondary29.go.th
สุธีระ ประเสริฐสรรพ์. (2559). ผลึกความรู้ : ชุดงานวิจัยฉบับเคี้ยวง่าย Re-Learning จากเรียนรู้สู่เรียนคิด. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
สุภาพ ฤทธิ์บำรุง. (2556). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความมีประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 30. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุมิตรา พงศธร. (2550). สรุปเรื่องของหลักสูตร. วารสารสภาการศึกษาคาทอลิกแห่งประเทศไทย, 79, 15–23.
สุเทพ พงศศรีวัฒน์. (2548). ภาวะผู้นำ ทฤษฎีและปฏิบัติ : ศาสตร์และศิลป์สู่ความเป็นผู้นำที่สมบูรณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
อรชร กิตติชนม์ธวัช. (2558). การพัฒนารูปแบบการบริหารโรงเรียนเพื่อเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของนักเรียนประถมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรุณ รักธรรม. (2541). การพัฒนาบุคคลเพื่อประสิทธิผลของงาน. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ทบุ๊คส์.
อุ่นตา นพคุณ. (2548). กรอบแนวคิดการพัฒนาอย่างมีส่วนร่วมทางการศึกษานอกระบบโรงเรียน. กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์.
Bennis, W. (2002). Creative leadership [ABI]. Bangkok: Chulalongkorn University.
Caffarella, R. (2002). “Planning : Programs for Adult Learners : A Practical Guide for Educations” Trainers And Staff Developers. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Carolyn B. et al. (2013). How to Develop a Training Program on the Job. Retrived October 14, 2018, from http://www.wikihow.com/Develop-a-Training-Program-on-the-Jop
Casse, P. and Claudel, P.G. (2007). Philosophy for Creative Leadership : How philosophy can turn people into more effective leader. n.p.: Athena Pr.
Chernin, P. (2001). Creative leadership: The strength of ideas The power of the imagination. Vital Speeches of the Day, 68(8), 245.
Danner, S. E. (2008). Creative leadership in art education : Perspectives of an art educator. Thesis Master of Arts. Art Education. Fine Arts. Ohio University: U.S.A
Fink, A. G. (2015). Evaluation Fundamentals : Insights into Program Effectiveness, Quality, and Value (3rd ed.). California: SAGE Publications, Inc.
Funnell, S. C. and Rogers, P. J. (2011). Purposeful Program Theory : Effective Use of Theories of Change and Logic Models. San Francisco: Jossey-Bass.
Guntern, G. (2004). The challenge of creative leadership. n.p.
Harris, A. (2009). Creative Leadership. Journal of Management in Education, 23(1), 9-11.
Knowles, M. (1980). The Modern Practice of Adult Education : What is Andragogy. Chicago: Follet.
McDavid, J.C., Huse, I. and Ingleson, L. R. L. (2013). Program Evaluation and Performance Measurement : an Introduction to Practice (2nd ed.). California: SAGE Publications, Inc.
Palus, C. J. and Horth, D. M. (2005). Organizational Behavior. C.A.: The Dryden Press.
Parker, J. P. and Begnaud, L. G. (2004). Developing creative leadership. Portsmouth, NH: Teacher Ideas Press.
Stoll, L. and Tempered, J. (2009). Creative Leadership Teams. Journal of Management in Education, 23(1), 12-18.
Styles, M. H. (1990). Effective Models of Systematic Program Planning. San Francisco: Jossey-Bass.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
