Comparison of Learning Achievement and Analytical Thinking of Grade 10 Students between Learning Management Based on Yonisomanasikara and Historical Method

Authors

  • Suban Phonnhongsang Faculty of Education, Mahasarakham University
  • Sakorn Atthajakara Faculty of Education, Mahasarakham University

Keywords:

Learning management, Yonisomanasikara method, Historical method, Analytical thinking

Abstract

The objectives of this research were 1) to develop learning activity management plans using Yonisomanasikarn and Historical Method, 2) to compare learning achievement and analytical thinking before and after learning of Grade 10 students, 3) to compare learning achievement and analytical thinking between Yonisomanasikarn and Historical Method, after learning of Grade 10 students, and 4) study the satisfaction of Grade 10 students toward to the learning management based on Yonisomanasikara and Historical Method. Samples of this research selected by cluster random sampling method, consisted of Grade 10 students from 2 classrooms at Phayakkaphum Wittayakarn school. 33 students from room Grade 10/5 students used the learning management based on Yonisomanasikara, and 32 students from room Grade 10/6 students used the learning management based on History method. Research instruments included 1) 6 learning activity management plans based on Yonisomanasikarn method and 6 learning activity management plans based on History method, 2) learning achievement test consisted of 30 items (rtt = 0.95), 3) measurement test for analytical thinking consisted of 3 items (rtt = 0.91), and 4) a satisfaction assessment form. Statistics used for data analysis were mean, percentage, standard deviation, and t- test (Dependent Sample). The findings were as follows: 1) study the effectiveness of developing learning activity management plans using Yonisomanasikarn method indicated 87.63/89.70 while the 86.67/88.23 was found with Historical method. 2) Grade 10 students gained learning achievements and analytical thinking after learning were significantly higher than before learning. 3) 65 Grade 10 students had learning achievements and analytical thinking of students after learning were not different, And 4) the students were satisfied with the high level.

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์ การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

ทับทิม ทัพขวา. (2555). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และเจตคติ

ต่อการเรียน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 สาระการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ ระหว่างการจัดการเรียนรู้

ตามแนวคิด โยนิโสมนสิการกับการจัดการเรียนรู้แบบปกติ. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชา

หลักสูตรและการสอน. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ทิศนา แขมมณี. (2553). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: เทคนิคพริ้นติ้ง.

นภาลัย สินธนาพร. (2556). การพัฒนาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เรื่องประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์

ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. การศึกษาค้นคว้าอิสระ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

นิรมล ศตวุฒิ. (2558). การพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

นิรันดร์ ตั้งเมธีกุล. (2546). การสอนแบบ KWLH ด้วยการเรียนผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ เพื่อส่งเสริมความเข้าใจในการอ่าน ภาษาอังกฤษ พฤติกรรมด้านสัมพันธภาพระหว่างบุคคล และด้านกระบวนการสืบเสาะหาความรู้ของนักศึกษา ระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ประพันธ์ศิริ สุเสารัจ. (2556). การพัฒนาการคิด (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.

ปิยนาถ บุนนาค. (2553). แนวคิดทฤษฎีและระเบียบวิธีวิจัยทางประวัติศาสตร์ในไทยคดีศึกษาในบริบทแห่งความหลากหลาย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พรเพ็ญ ฮั่นตระกูล. (2554). ระเบียบวิธีการวิจัยทางประวัติศาสตร์. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2542). พุทธธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.

โรงเรียนพยัคฆภูมิวิทยาคาร. (2560). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา (Self-Assessment Report: SAR)

ประจำปีการศึกษา 2560. มหาสารคาม: โรงเรียนพยัคฆภูมิวิทยาคาร.

ลักขณา ศรีมามาศ. (2555). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการคิดวิเคราะห์และแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ของนักเรียน

ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ระหว่างการจัดการเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์จำลอง และการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหา

เป็นฐานกลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตร

และการสอน. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

วินัย พงศ์ศรีเพียร. (2547). วิธีการตรวจสอบหลักฐาน การค้นคว้าข้อมูลและวิธีการวิเคราะห์ข้อมูลทางประวัติศาสตร์.

วารสารวิชาการ, 7(2), 69-81.

สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2560). คู่มือการจัดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ระดับชั้น ป.6

และ ม.3 ปีการศึกษา 2555. สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2562, จาก https:// www.niets.or.th/upload-

files/uploadfile/16/93f09610cf6a88faa3effeb142deaa42.pdf

สวาท พิมพิลา. (2556). การเปรียบเทียบความสามารถการคิดวิเคราะห์ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเหตุผลเชิงจริยธรรม ระหว่างการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานและการสอนแบบปกติกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม เรื่องมารยาทชาวพุทธ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2560). รายงานการติดตามประเมินผลการดำเนินงาน

และบริหาร ความเสี่ยง รอบ 6 เดือนแรกของปีงบประมาณ 2558 (1 ตุลาคม 2559–31 มีนาคม 2560).

กรุงเทพฯ: สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2556). “สภาวะการศึกษาไทย ปี 2554/2555” ปัญหาความเสมอภาคและคุณภาพ การศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: วี.ที.ซี.คอมมิวนิเคชั่น.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน

พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: (พิมพ์ครั้งที่ 2). โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

สุคนธ์ สินธพานนท์. (2551). นวัตกรรมการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาคุณภาพของเยาวชน. กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.

สุมน อมรวิวัฒน์. (2531). การสอนโดยสร้างศรัทธาและโยนิโสมนสิการ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

อาร์ม โพธิ์พัฒน์. (2550). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางวิทยาศาสตร์และความสามารถวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่ได้รับการสอนโดยใช้ชุดกิจกรรมเขียนแผนผังมโนมติ. สารนิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชามัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ.

อาลัย พรหมชนะ. (2541). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการคิดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

ในการเรียนวิชาส 0411 พระพุทธศาสนา เรื่องหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา โดยวิธีสอนตามแนวโยนิโสมนสิการ. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

Kenson, K. (2009). A Comparative Study of Problem-Based and Lecture-Based Learning in Junior Secondary. School Science Research in Science Education, 39(5), 632-637.

Downloads

Published

2021-08-30

How to Cite

Phonnhongsang, S. ., & Atthajakara , S. (2021). Comparison of Learning Achievement and Analytical Thinking of Grade 10 Students between Learning Management Based on Yonisomanasikara and Historical Method. Journal of Roi Et Rajabhat University, 15(2), 113–123. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/224365

Issue

Section

Research Articles