วิเคราะห์แนวทางการนำหลักคำสอนเรื่องสันโดษมาใช้ในสังคมไทย

ผู้แต่ง

  • รุ่งเทวา ศรีวรรณะ
  • พระมหาทวี มหาปัญโญ

คำสำคัญ:

หลักคำสอนเรื่องสันโดษ, สังคมไทย, แนวปฏิบัติตามหลักคำสอน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาหลักคำสอนเรื่องสันโดษที่มีในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท 2) ศึกษาคำสอน รวมถึงแนวปฏิบัติของพระเถระและพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 และ 3) วิเคราะห์แนวทางการนาหลักคำสอนเรื่องสันโดษมาใช้ในสังคมไทยผลการศึกษาพบว่า ความสันโดษ คือ ความสุขความยินดี ความพอใจของคนเรา ความสันโดษมีความโลภเป็นหลักธรรมที่ตรงกันข้าม มีความเพียรและความไม่ประมาทเป็นธรรมที่สนับสนุน ประโยชน์ของสันโดษนั้นส่งเสริมให้มนุษย์มีจิตใจที่ดี สามารถป้องกันความโลภได้ โดยหลักคำสอนเรื่องสันโดษที่มีในคัมภีร์พระพุทธศาสนานั้น คำว่าสันโดษ มาจากภาษาบาลี ว่า สันตุฏฐี แปลว่า ความยินดี หรือพอใจด้วยของของตน ซึ่งความสันโดษนี้แบ่งออกเป็น ความสันโดษของบรรพชิตเป็นธรรมที่เป็นพื้นฐานให้บรรลุธรรม ส่วนสันโดษสำหรับฆราวาสเป็นธรรมที่ใช้ดำเนินชีวิตการครองเรือนและครองตนจากการศึกษาคำสอน รวมถึงแนวปฏิบัติในเรื่องความสันโดษ ที่มีอยู่ในพระเถระ และในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 พบว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและพระเถระทั้ง 5 ท่านมีวิธีการอธิบายหลักคาสอนในเรื่องสันโดษที่แตกต่างกันไป ซึ่งล้วนมีความสอดคล้องตามหลักคำสอนในพระไตรปิฎก ส่วนลักษณะความสันโดษที่ทุกท่านมีเหมือนกันคือ การเป็นผู้ที่มีความยินดีในตนเองการวิเคราะห์แนวทางการนาหลักสันโดษมาใช้ในสังคมไทย พบว่า หลักสันโดษเป็นหลักธรรมที่มีเป็นการแก้ปัญหาจากภายในจิตใจ สู่การแก้ปัญหาภายนอกแบ่งออกเป็นแนวทางการแก้ปัญหาครอบครัว ประการสาคัญคือควรปลูกฝังให้สมาชิกในครอบครัวมีความสันโดษในส่วนแนวทางการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ ควรใช้หลักสันโดษประกอบด้วยหลักธรรมข้ออื่นรวมถึงใช้วิธีเศรษฐกิจพอเพียงประยุกต์ใช้กับการประกอบอาชีพของตนตามความเหมาะสม และแนวทางการแก้ไขปัญหาการเมือง ประชาชนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งนักการเมือง ควรมีความยินดีพอใจ พิจารณาเลือกผู้แทนที่มีลักษณะความสันโดษ

เอกสารอ้างอิง

คณะกรรมการฝ่ายจัดพิมพ์หนังสือที่ระลึก ในคณะกรรมการอำนวยการงานเฉลิมฉลองครบรอบ 100 ปี วันคล้ายวันพระราชสมภพ
สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชธานี. (2543). รวมธรรมะ. กรุงเทพฯ : อัมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์
พับลิชชิ่งจำกัด.

ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม. (2549). คำสอนของพ่อ. กรุงเทพฯ : ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.

พระธรรมสิงหบุราจารย์. (2547). การทาพระนิพพานให้แจ้ง. กรุงเทพฯ : รุ่งเรืองวิริยะพัฒนาโรงพิมพ์.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 17.
กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระไพศาล วิสาโล. (2553). มรรคาแห่งชีวิต. กรุงเทพฯ : พรีมา พับลิชชิ่ง.

พระครูกัลป์ยาณสิทธิวัฒน์. (มปป). เอตทัคคะในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ : วัดราชสิทธาราม.

พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี. (2552). เคล็ดลับดับทุกข์. กรุงเทพฯ : พิมพ์ดี.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหามหาจุฬาเตปิฎก 2550. กรุงเทพฯ :
โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อานนท์ อิศรากูร ณ อยุธยา. (2515). มนุษย์กับสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : บำรุงนุกูลกิจ.

เผยแพร่แล้ว

2017-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

ศรีวรรณะ ร., & มหาปัญโญ พ. (2017). วิเคราะห์แนวทางการนำหลักคำสอนเรื่องสันโดษมาใช้ในสังคมไทย. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 11(1), 170–176. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/176585

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย