การพัฒนาวิธีการประเมินความสามารถด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ของนักเรียนระดับประถมศึกษา ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551 สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 3
คำสำคัญ:
วิธีการประเมิน, ตัวชี้วัด, คู่มือการประเมินบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนาตัวชี้วัดความสามารถด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร
2) พัฒนาวิธีการและเครื่องมือการประเมินความสามารถด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร และ 3) พัฒนาคู่มือ
การประเมินความสามารถด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ของนักเรียนระดับประถมศึกษา ตามหลักสูตรแกนกลาง
การศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 3 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย
ได้แก่ แบบสัมภาษณ์และแบบประเมิน กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการจัดการเรียนรู้ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ
และการสื่อสาร จานวน 9 คน และผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการวัดและประเมินผลด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร จานวน
5 คน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและฐานนิยม ผลการวิจัยพบว่า
1. ตัวชี้วัดประกอบด้วย ตัวชี้วัดด้านความรู้ จานวน 24 ตัวชี้วัด ตัวชี้วัดด้านทักษะ จานวน 12 ตัวชี้วัด และตัวชี้วัด
ด้านเจตคติ จานวน 8 ตัวชี้วัด รวมทั้งหมด จานวน 44 ตัวชี้วัด
2. วิธีการและเครื่องมือการประเมินด้านความรู้ คือ การทดสอบโดยใช้แบบทดสอบชนิดเลือกตอบ 4 ตัวเลือก
จานวน 60 ข้อ วิธีการและเครื่องมือการประเมินด้านทักษะ คือ การทดสอบโดยใช้แบบทดสอบภาคปฏิบัติ จานวน 8 ข้อ
วิธีการและเครื่องมือการประเมินด้านเจตคติ คือ การสอบถามโดยใช้แบบสอบถามวัดเจตคติ จานวน 20 ข้อ
3. คู่มือการประเมินประกอบด้วย 1) วัตถุประสงค์ในการประเมิน 2) แนวคิดของการสร้างแบบประเมิน
3) สาระการเรียนรู้ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551
4) แนวทางการประเมิน 5) เครื่องมือที่ใช้ในการประเมิน 6) คุณภาพของเครื่องมือ และ 7) วิธีการประเมินและการวิเคราะห์
ข้อมูล พบว่าผลการประเมินความเหมาะสมของคู่มืออยู่ในระดับมาก ( = 4.34, S.D. = 0.16)
เอกสารอ้างอิง
สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2554). กรอบนโยบายเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารระยะ
พ.ศ. 2554-2563 ของประเทศไทย (ICT2020). กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
ถนอมพร ตันพิพัฒน์. (2541). คอมพิวเตอร์ช่วยสอน. กรุงเทพฯ: วงกมลโปรดักชั่นจากัด.
ธีระพงษ์ วงศ์สุวรรณ. (2542). เจตคติต่อคอมพิวเตอร์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่เรียนวิชาคอมพิวเตอร์พื้นฐาน
สังกัดสานักงานการศึกษาประถมศึกษาอาเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นพรัตน์ รัตนประทุม. (2552). การสร้างเครื่องมือประเมินภาคปฏิบัติวิชาคอมพิวเตอร์พื้นฐาน สาหรับนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลขอนแก่น. ขอนแก่น: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น .พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปรีชา ช้างขวัญยืน และคณะ. (2539). เทคนิคการเรียนและผลิตตารา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรทิพย์ ฉิมพงษ์. (2555). การพัฒนาคู่มือการจัดกิจรรมการละเล่นเด็กไทยเพื่อส่งเสริมความสามารถทางพหุปัญญา
ของเด็กปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กปฐมวัยบ้านครูแมว จังหวัดสมุทรปราการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ.
มูลนิธิการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียม. (2558). คู่มือครูพระราชทานสอนทางไกลผ่านดาวเทียม โครงการการศึกษาทางไกล
ผ่านดาวเทียมโรงเรียนวังไกลกังวล อาเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ป.6. กรุงเทพฯ: สยามพรินท์ จากัด.
รัตนา นิธิรักษ์. (2555). การพัฒนาคู่มือระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนโรงเรียนบ้านท้องคุ้ง สังกัดสานักงานเขตพื้นที่
การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการเขต 2. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รัตติกาล นิ่งกลาง. (2546). การพัฒนาคู่มือการใช้คอมพิวเตอร์เบื้องต้นสาหรับนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ
ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยียโสธร. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สานักสถิติแห่งชาติ. (2556). ตัวชี้วัดด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของประเทศไทย พ.ศ. 2556. กรุงเทพฯ:
ธนาเพรส.
อดุลย์ รัตนเมธางกูร. (2542). ได้ศึกษาค้นคว้าเพื่อเปรียบเทียบเจตคติต่อคอมพิวเตอร์ของนักเรียนในโรงเรียนประถมศึกษา
สังกัดสานักงานการประถมศึกษาอาเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อรอุมา เปาลิวัฒน์. (2558). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคอมพิวเตอร์ เรื่องเทคโนโลยีสารสนเทศ กลุ่มสาระ
การเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยีของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. ตรัง: เทศบาลนครตรัง.
เอกวุฒิ ไกรมาก. (2541). การสร้างคู่มือในการจัดหาและใช้ประโยชน์วิทยากรท้องถิ่นสอนวิชาช่างอุตสาหกรรมในโรงเรียน
มัธยมศึกษากรมสามัญศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Bloom, Benjamins. (1976). Human Characteristics and School Learning. New York: McGraw-Hill Book Company.
UNESCO. (2003). Developing and Using Indicators of ICT Use in Education. Bangkok: UNESCO.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
