การศึกษาความรู้สึกเชิงจำนวนกับการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความรู้สึกเชิงจำนวนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1         2) ศึกษาการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความรู้สึกเชิงจำนวนกับการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนท่าขอนยางพิทยาคม อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 55 คน   เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบความรู้สึกเชิงจำนวน แบบทดสอบการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ และแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างเกี่ยวกับความรู้สึกเชิงจำนวนกับการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และการวิเคราะห์เชิงพรรณนา (Descriptive Analytics)

ผลการวิจัย พบว่า 1) ความรู้สึกเชิงจำนวนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 45.45 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่าความรู้สึกเชิงจำนวนด้านความหมายของจำนวนอยู่ในระดับสูง คิดเป็นร้อยละ 45.45 ความรู้สึกเชิงจำนวนด้านขนาดสัมพันธ์ของจำนวน และความรู้สึกเชิงจำนวนด้านผลสัมพันธ์ของการดำเนินการต่างๆ ของจำนวน อยู่ในระดับปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 47.27 และร้อยละ 45.45 ตามลำดับ 2) การแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ส่วนใหญ่อยู่ในระดับดี คิดเป็นร้อยละ 45.45 และ 3) ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้สึกเชิงจำนวนกับการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์มีความสัมพันธ์กันในระดับสูง โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ .965 และมีความสัมพันธ์กันเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และจากการสัมภาษณ์พบว่า นักเรียนที่มีความรู้สึกเชิงจำนวนอยู่ในระดับสูง มีความมั่นใจในการตอบคำถาม วิเคราะห์โจทย์ได้ชัดเจน สามารถบอกได้ว่าโจทย์กำหนดอะไรมาให้บ้าง สามารถบอกได้ว่าโจทย์ต้องการให้หาอะไร ซึ่งมีการวางแผนวิธีการหาคำตอบได้ชัดเจน เลือกวิธีการแก้ปัญหาได้เหมาะสมพร้อมทั้งใช้วิธีอื่นนอกจากวิธีเดิมในการหาคำตอบได้ สามารถแก้ปัญหาที่มีความซับซ้อนได้ และสามารถตรวจคำตอบได้อย่างถูกต้องและชัดเจน