การพัฒนาระบบการบริหารจัดการสารสนเทศตามพระราชบัญญัติการคุ้มครอง ข้อมูลส่วนบุคคล สำหรับมหาวิทยาลัยราชภัฏ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สังเคราะห์องค์ประกอบระบบการบริหารจัดการสารสนเทศตามพระราชบัญญัติการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล สำหรับมหาวิทยาลัยราชภัฏ 2) พัฒนาระบบการบริหารจัดการสารสนเทศตามพระราชบัญญัติการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล สำหรับมหาวิทยาลัยราชภัฏ 3) ศึกษาผลการทดลองใช้ระบบการบริหารจัดการสารสนเทศตามพระราชบัญญัติการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล สำหรับมหาวิทยาลัยราชภัฏ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ กลุ่มที่ 1 ผู้เชี่ยวชาญประเมินความเหมาะสม จำนวน 9 คน กลุ่มที่ 2 บุคลากรมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม จำนวน 17 หน่วยงานๆ ละ 2 คน รวมทั้งสิ้น 37 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามความเหมาะสมขององค์ประกอบ 2) แบบสอบถามความเหมาะสมของระบบ 3) แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีต่อคู่มือการ 4) แบบสอบถามการรับรู้คู่มือ 5) แบบสอบถามความพึงพอใจที่มีต่อระบบ และ 6) แบบสอบถามการรับรู้ระบบ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

            ผลการวิจัย พบว่า 1) องค์ประกอบของระบบการบริหารจัดการสารสนเทศตามพระราชบัญญัติการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล (1) สถาปัตยกรรมของระบบ (2) โมดูลของระบบ และ (3) องค์ประกอบของผู้ใช้ระบบ ความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ โดยรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ระบบการบริหารจัดการสารสนเทศตามพระราชบัญญัติการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล สำหรับมหาวิทยาลัยราชภัฏ แบ่งเป็น 3 ส่วน ได้แก่ (1) ส่วนการเข้าสู่ระบบ (2) ส่วนการเข้าสู่ระบบการจัดการข้อมูล และ (3) ส่วนการเข้าสู่ระบบการจัดการรายงานต่าง ๆ ความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ โดยรวมมีความเหมาะอยู่ในระดับมากที่สุด 3) ผลการทดลองใช้ระบบ พบว่า ความคิดเห็นที่มีต่อคู่มือการใช้งานระบบ โดยรวมอยู่ในระดับ มาก ความคิดเห็นที่มีต่อระบบ โดยรวมอยู่ในระดับมาก ความคิดเห็นด้านการรับรู้/ความเข้าใจต่อพระราชบัญญัติการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล โดยรวมอยู่ในระดับมาก ความคิดเห็นด้านการรับรู้/ความเข้าใจต่อคู่มือ โดยรวมอยู่ในระดับมาก และความคิดเห็นด้านการรับรู้/ความเข้าใจต่อระบบ โดยรวมอยู่ในระดับมาก