ผลการฝึกรูปแบบวงจรที่มีต่อเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายของนักศึกษาหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของการฝึกแบบวงจรที่มีผลต่อเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายของนักศึกษาหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม และเปรียบเทียบเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย ก่อนและหลังการฝึกของนักศึกษาหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ปีการศึกษา 2564 จำนวน 11,346 คน เป็นนักศึกษาหญิงชั้นปีที่ 3 สาขาวิขาคณิตศาสตร์ มีอายุระหว่าง 20-21 ปี จำนวน 25 คน เลือกแบบเจาะจง จำนวน 6 คน (เนื่องจากสถานการณ์โควิด-19) โดยเป็นผู้ที่มีเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายเท่ากับ 25-30% ระยะเวลาในการฝึก 4 สัปดาห์ ๆ ละ 3 วัน คือ วันจันทร์ วันพุธ และวันศุกร์ เวลา 16.00-17.00 น. เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือโปรแกรมการฝึกแบบวงจร และเครื่องวัดองค์ประกอบร่างกาย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าสถิติทีเทส กำหนดระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

          ผลการวิจัยพบว่า

1. มีค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของปริมาณเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายของกลุ่มตัวอย่าง ก่อนการฝึก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 28.3 เปอร์เซ็นต์ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 2.40 และหลังการฝึก พบว่า มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 27.5 เปอร์เซ็นต์ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 2.70 ตามลำดับ
2. ผลการเปรียบเทียบปริมาณเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายของกลุ่มตัวอย่าง ก่อนและหลังการฝึก มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

          สรุปได้ว่า การฝึกรูปแบบวงจรที่มีต่อเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายของนักศึกษาหญิง มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม สามารถส่งผลต่อปริมาณเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายลดลงได้