แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากาฬสินธุ์
คำสำคัญ:
แนวทางการพัฒนา, ภาวะผู้นำทางวิชาการ, ผู้บริหารสถานศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากาฬสินธุ์ และ 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากาฬสินธุ์ การวิจัยแบ่งเป็น 2 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็น กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา และครู จำนวน 368 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม มีค่าอำนาจจำแนกระหว่าง 0.34–0.74 และค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .95 สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ระยะที่ 2 ศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มเป้าหมาย คือ สถานศึกษามีผลการปฏิบัติที่เป็นเลิศ (Best Practice) จำนวน 3 แห่ง และผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา แบบประเมิน วิเคราะห์ข้อมูลโดยค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า
1.สภาพปัจจุบันโดยรวมมีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับมาก สภาพที่พึงประสงค์โดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด ความต้องการจำเป็นเรียงลำดับจากมากไปน้อย ดังนี้ 1) การส่งเสริมบรรยากาศที่เอื้อต่อการเรียนรู้ 2) การนิเทศการสอน 3) การบริหารจัดการเรียนรู้ 4) การบริหารจัดการหลักสูตร ตามลำดับ
2. แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากาฬสินธุ์ ประกอบด้วย 1) หลักการและเหตุผล 2) วัตถุประสงค์ 3) ผลที่คาดว่าจะได้รับ 4) เนื้อหา 5) กระบวนการพัฒนา และ 6) การวัดและประเมินผล มีผลการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้อยู่ในระดับมากที่สุด
References
Boonpirom, S. (2009). Principles of educational administration. Bangkok : Printing Point Book.
Changkwanyuen, P. (2013). Techniques for writing and producing textbooks. (7th ed).
Bangkok: Chulalongkorn University.
Charungsirawat, R. (2011). Practice manual writing techniques. Khon Kaen:
Khon Kaen University.
Glickman, D. (2007). Supervision and instructional Leadership:A developmental
approach. (7th ed.). Boston: Pearson international ed.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities.
Educational and Psychological Measurement, 30(3), p. 607-610.
Krug, R.E. (1992). Leadership and performance beyond expectations. New York: Free
Press.
Marsh, C. J. (1997). Perspectives: Key concepts for understanding curriculum. London:
Falmer Press.
Ministry of Education. (2008). Basic education core curriculum B.E. 2551 (A.D. 2008).
Bangkok: Thailand Agricultural Cooperative Publishing.
Ministry of Education. (2010). World Class Standard School, Handbook of Curriculum
and Teaching Development. Bangkok : Thailand Agricultural Cooperative
Publishing.
Office of the Basic Education Commission. (2012). Developing education in
mountainous and remote area. . Bangkok : Thailand Agricultural Cooperative
Publishing.
Office of the Basic Education Commission. (2020). Education in the digital age.
Retrieved, from https://www.posttoday.com/social/general/
Runcharoen, T. (2011). Profession of Educational Management and Administration in
Educational Reform (Revised Edition) for the Second Reform and the Third
External Quality Assessment (6th ed.). Bangkok: Khaofang.
Sirinimittrakul, K. (2010). Development of product quality control manuals of Genesis
Associates Co., Ltd. Thesis, Master degree in business administration, school of
management science, Sukhothai Thammathirat University.
Suntarayuth, T. (2008). Reformative Administration : Theory, Research, and Educational
Procedure. Bangkok : Natikul Press Co.,Ltd.
Srisa-ard, B. (2010). Fundamental studies. (8th ed.). Bangkok: Suviyasas publisher.
Wong-Anutrohd, P. (2010). Academic administration. Bangkok : Phimdee printing.
Wongwanich, S.. (2015). Needs assessment research (3rd ed.). Bangkok: Chulalongkorn
University Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 สุจิตรา อุทธาทอง, กฤษกนก ดวงชาทม

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์เป็นของผู้ประพันธ์บทความ