การพัฒนาสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี (Mixed Methods Research) ซึ่งมีวัตถุประสงค์การวิจัย เพื่อ (1) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง (2) สร้างตัวแบบการพัฒนาสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัย สายสนับสนุนในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง (3) ยืนยันตัวแบบ      การพัฒนา สมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง มีวิธีการดำเนินการวิจัย 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ      เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนในศตวรรษที่ 21        ของมหาวิทยาลัยราชภัฏ ภาคเหนือตอนล่าง ระยะที่ 2 เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อสร้างตัวแบบการพัฒนา สมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ในศตวรรษที่ 21 ของกลุ่มมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือ ตอนล่าง ระยะที่ 3 เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ เพื่อยืนยันตัวแบบการพัฒนาสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัย สายสนับสนุน ในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย แบ่งออกได้ 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 พนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือ ตอนล่าง ประกอบด้วย พนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนของ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ พนักงาน มหาวิทยาลัย สายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม พนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยราชภัฏนคสวรรค์ พนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร และพนักงาน มหาวิทยาลัยสายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ จำนวน 400 คน กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่าง โดยใช้เกณฑ์ไม่น้อยกว่า 20 เท่าของตัวแปร (Hair, et al., 2006, p. 122) มีเครื่องมือ ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม (Questionnaire) กลุ่มตัวอย่างกลุ่มที่ 2 เป็นผู้มีบทบาทและเกี่ยวข้องสำหรับการให้ข้อมูลสำคัญในการร่วมประชุมสนทนากลุ่ม (Focus Group Discussion) จำนวน 17 คน ใช้วิธีการ สุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์            แบบมีโครงสร้าง (Structure Interviews) และกลุ่มตัวอย่างกลุ่มที่ 3 เป็นผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญในการยืนยันความเหมาะสมของตัวแบบการพัฒนาสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน         ในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง จำนวน 5 คน ใช้การเลือกกลุ่มตัวอย่าง แบบเจาะจง (Purposive Sampling) ใช้วิธีการเชิงปริมาณสำหรับการวิเคราะห์และยืนยันตัวแบบการพัฒนา สมรรถนะ พนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัย ราชภัฏกลุ่มภาคเหนือ ตอนล่าง ด้วยวิธีสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ (Connoisseurship) โดยมีเครื่องมือเป็นแบบสอบถาม (Questionnaire)

          ผลการวิจัย พบว่า (1) ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง อย่างมีนัยสำคัญคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ ปัจจัยด้านภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ (Strategic Leadership) ปัจจัยด้านการจัดการผลการปฏิบัติงาน (Performance Indicator Management) และปัจจัยด้านองค์การแห่งการเรียนรู้ (Organization Learning) ทั้งสามปัจจัยนี้ สามารถอธิบายความผันแปรของสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ในศตวรรษที่ 21       ของมหาวิทยาลัยราชภัฏ กลุ่มภาคเหนือตอนล่าง โดยพยากรณ์ ได้อย่างถูกต้อง ร้อยละ 75.30 (R2 = 0.753) และโมเดลมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (x² = 147.689, df = 88, x²/df=1.678, CFI = 0.984,  TLI = 0.978, RMSEA = 0.041, SRMR = 0.033) (2) ตัวแบบการพัฒนาสมรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัย สายสนับสนุน ในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง โดยสามารถสร้างเป็น โครงการ กิจกรรมที่ส่งเสริมปัจจัยด้านภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ (Strategic Leadership) ปัจจัยการจัดการผลการปฏิบัติงาน (Performance Indicator Management) และปัจจัยด้านองค์การแห่งการเรียนรู้ (Organization Learning) ให้กับพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือ ตอนล่าง ได้ทั้งหมด 5 โครงการหลัก 11 กิจกรรมย่อย ซึ่งโครงการ กิจกรรม ดังกล่าวนำไปสู่การสร้างเป็นตัวแบบการพัฒนาสมรรรถนะพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัย ราชภัฏกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง ต่อไป และ (3) การยืนยันความเหมาะสมของตัวแบบการพัฒนาสมรรถนะ พนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ในศตวรรษที่ 21 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือตอนล่าง พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด และมีค่าความสอดคล้องระหว่างควอไทล์ น้อยกว่า 1.5 ทุกแนวทาง จึงแสดงถึงความสอดคล้องกันสูง และมีข้อเสนอแนะจากผู้เชี่ยวชาญ 3 ข้อ ได้แก่ (3.1) ภาระงานของพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ควรจะมีภารกิจในการช่วยบุคลากรสายวิชาการในการปฏิบัติหน้าที่ลงพื้นที่เก็บข้อมูลการวิจัยเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น (3.2) การทำวิจัยเชิงสถาบันของพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุน ควรมุ่งเน้นในเรื่องของการใช้นวัตกรรมเข้ามาปรุงวิธีการปฏิบัติงานและระบบกลไกลในแผนงาน (3.3) การทำผลงานเพื่อการขึ้นสู่ระดับตำแหน่งชำนาญการ และชำนาญการพิเศษ ควรมีผลงานวิจัย      ในเชิงสถาบันประกอบการพิจารณา (3.4) กิจกรรมส่งเสริมและพัฒนาภาวะผู้นำควรจะมีกิจกรรมส่งเสริม คุณธรรม และจรรยาบรรณทางวิชาชีพ