รูปแบบนวัตกรรมการจัดการเส้นทางการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์ แบบมีส่วนร่วมของจังหวัดชัยภูมิ
คำสำคัญ:
นวัตกรรม, การท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์, การมีส่วนร่วมบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้
(1) เพื่อศึกษาศักยภาพและความต้องการการมีส่วนร่วมของ
ภาคีเพื่อพัฒนาด้านการจัดการเส้นทางการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์ของจังหวัดชัยภูมิ
(2) เพื่อสร้าง
รูปแบบนวัตกรรมการจัดการเส้นทางการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์แบบมีส่วนร่วมของจังหวัดชัยภูมิ
ผู้วิจัยได้เลือกใช้วิธีการดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพ ร่วมกับการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้เครื่องมือการวิจัย
คือแบบสอบถามสำหรับภาคีการท่องเที่ยว จำนวน 400 คน และการสนทนากลุ่ม จำนวน 45 คน เพื่อ
ระดมความมีความคิดเห็นเกี่ยวกับรูปแบบนวัตกรรมการจัดการเส้นทางการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์แบบ
มีส่วนร่วมของจังหวัดชัยภูมิ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ค่าร้อยละและค่าเฉลี่ย
สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ ได้แก่ การวิเคราะห์เชิงบรรยาย ผลการวิจัย พบว่า (1)
ภาพรวมศักยภาพของภาคีการท่องเที่ยวด้านการจัดการเส้นทางการท่องเที่ยว อยู่ในระดับปานกลาง (2)
ภาพรวมความต้องการการมีส่วนร่วมของภาคีการท่องเที่ยวด้านการจัดการเส้นทางการท่องเที่ยว อยู่ใน
ระดับมาก
(3) รูปแบบนวัตกรรมการจัดการเส้นทางการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์แบบมีส่วนร่วมของ
จังหวัดชัยภูมิ ได้แก่ IPAC ประกอบด้วย ขั้นเตรียมข้อมูล (I: Information) ขั้นเตรียมความพร้อม (P:
Preparation) ขั้นปฏิบัติการ(A: Action) และขั้นสรุปผล (Conclusion)
เอกสารอ้างอิง
Jaruay Thorranin. (2013). Public Administration under the Merit System. [Online].https://www.charuaypontorranin.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538970394&Ntype=6 [28 April 2018]
Karnjana Sura. (2015). The Human Resource Potential Development for Sustainable Community Tourism Management of Chiang Mai Local Community. Faculty of Management Science, Chiang Mai Rajabhat University
Kinicki, Williams. (2004). Management. New York: McGraw-Hill.
Mancini, M. (2000). Conducting Tours: A Practical Guide. California: Cengage Learning. Office of the Permanent Secretary, Ministry of Tourism and Sports. (2007). TourismStrategy 2004-2008. [Online]. www.mots.go.th [20 September 2016]
Office of Vocational Education Commission. (2018). Planning and Development: Quality
Improvement and Productivity Improvement. [Online]. https://toorsicc.blogspot.com/p/6_61.html [25 March 2018]
Orn-uma Teparakul and Nalikatibhag Sangsnit. (2013). “Creating and Maintaining Sustainable Rural Community through Creative Tourism: Experience from Thailand”. International Symposium on Education, Psychology, Society and
Tourism (ISEPST 2013) Seoul, South Korea.Pananda Chansukree, Nalinee Phansaita, Pailin Chuayok and Nitinai Rungjindarat. (2017).
“Knowledge Management in Creative Tourism: A Case Study of The Amphawa Community in Samut Songkhram Province”. Dusit Thani College Journal, 11 (3) :September - December 2017 : 49 - 63.
Prentic, R., and Andersen, V. (2003). “Festival as Creative Destination”. Annals of Tourism Research, 30, 7-30.
Raymond, Crispin and Richards, Greg. (2000). The Creative Tourism concept appeared in the 2000′s. [Online] https://www.creativetourismnetwork.org/about/
Richards, G. (2010). Creative Tourism and Local Development in Wurzburger, R, et al.Creative Tourism: A Global Conversation: How to Provide Unique Creative Experiences for Travelers Worldwide. Santa Fe: Sunstone Press, pp.78 – 90
Russo A.P. (2002), The “Vicious Circle of Tourism Development in Heritage Cities”,Annals of Tourism Research, 20 (1): 165-182.
Sayamon Wittayarattanawattana. (2011). “The Future of Technology in Travel (Version1)”. TAT Review, 4 October – December 2011.
Smith, David. (2006). Exploring Innovation. Berkshire: McGraw-Hill Education.Thanandorn Borwornnanthakul. (2014). “Empowerment of Human Resource Development”. Pathumthani University Academic Journal, 6 (2) : May-August, p. 168 - 193.
Thanongsak Patsin. (2016). “Local Participation in Cultural Heritage Conservation : A Case Study of the Kusantarat Mahasarakham Province” Journal of Research for Development Social and Community, Rajabhat Mahasarakham University, 3 (3): August–December พ.ศ. 2016 p. 143-152
Therdchai Choibamroong. (2005). “Intellectual Weapons : Research and Development of the English Learning Process of Participatory Action to Sustainable Local Tourism Development” Journal of International and Thai Tourism, 1 (1) : 185-193.
Tourism and Sports in Chaiyaphum Province. (2016). Chaiyaphum Tourism Statistics.Chaiyaphum : Tourism and Sports in Chaiyaphum Province.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์เป็นของผู้ประพันธ์บทความ
