Factors Influenced Effectiveness of Health Management for Pre-diabetes People in Khon Kaen Province
Keywords:
Factors Influence Effectiveness of Health Management, Pre-diabetes PeopleAbstract
Diabetes is the major health problem of the world, which tends to increase steadily. The objectives of this study was to study factors influencing the effectiveness of health management among pre-diabetes in Khon Kaen Province The subjects were 613 pre-diabetics people by using multi-stage sampling. The tool used for the questionnaire was the discriminative power of 0.20-0.78 and the total reliability was 0.98.The statistics used for data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation and pearson's product moment correlation coefficient, kurtosis, skewness and structural equation model (SEM). The data were analyzed by using the computer software package.
Research findings were as: The hypothesis model was consistent with empirical data. The ratio of c2/df was 3.667, RMSEA was 0.066, SRMR was 0.033, CFI was 0.966 and TLI was 0.955. Factors Influencing overall effectiveness of health management for pre-diabetes in Khon Kaen Province were the administrative factors of the district health office had an overall coefficient of influence was 0.791, followed by the health management factor, the potential factor of person and the social support factor, the coefficients of influence were 0.422, 0.390 and 0.389 respectively. All variables can explain the variance of effectiveness of health management for pre-diabetes people in KhonKaen Province was 76.30%.
References
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). การวิเคราะห์อภิมาน. กรุงเทพฯ : คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปภาดา ชมพูนิตย์. (2557). รูปแบบการจัดกิจกรรมสิ่งแวดล้อมสร้างสรรค์แบบมีส่วนร่วม เพื่อสร้างเสริมสุขภาวะกลุ่มเสี่ยงโรคเรื้อรังของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาสิ่งแวดล้อมศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ปัทมา สุพรรณกุล และพัชรี ศรีทอง. (2558). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อ พฤติกรรมการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของพระสงฆ์ที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในเขตภาคเหนือตอนบน ประเทศไทย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์. 21 (1), 95-109.
รัศมี ลือฉาย. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของกลุ่มเสี่ยงเบาหวานอำเภอร่องคำจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ. 3 (3) : 19-29.
วนิดา ส่างหญ้านาง. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 โรงพยาบาลวิเชียรบุรีอำเภอวิเชียรบุรีจังหวัดเพชรบูรณ์. (วิทยานิพนธ์ ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต) บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วรรณรา ชื่นวัฒนาและ ณิชานาฏ สอนภักดี. (2557). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวานตำบลบางแม่นางอำเภอบางใหญ่จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี. 6 (3), 163-170.
ศิริศักดิ์ พรมแพน. (2554). การพัฒนารูปแบบการป้องกันและดูแลผู้ป่วยเบาหวานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต) สาขาวิชายุทธศาสตร์ การพัฒนาภูมิภาค บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สมจิตร พรมแพน. (2557).รูปแบบการพัฒนาการดูแลผู้ป่วยเบาหวานที่มีน้ำตาลในเลือดสูงและมีภาวะแทรกซ้อนทางหลอดเลือดในจังหวัดกาฬสินธุ์. (ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต) สาขายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สัญญา เคณาภูมิ. (2558). การสร้างกรอบแนวคิดการวิจัยโดยใช้ทฤษฎีจากฐานราก The Research Conceptual Framework Establishment by the Grounded Theory. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขา มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์.10 (3), 93-103.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติกระทรวงสาธารณสุขมหาวิทยาลัยมหิดล. (2553). แผนยุทธศาสตร์สุขภาพดีวิถีชีวิตไทยพ.ศ. 2554-2563. [Online] https://wops.moph. go.th/ops/oic/data/20110316100703_1_.pdf [11 มกราคม 2559]
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น. (2559). สรุปผลการนิเทศติดตาม ประเมินผลการดำเนินงานสาธารณสุขระดับเครือข่ายบริการสุขภาพ (CUP) จังหวัดขอนแก่น ปีงบประมาณ 2559.ขอนแก่น : สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดขอนแก่น.
สำนักนโยบายและแผน กระทรวงสาธารณสุข. (2558).จำนวนและอัตราผู้ป่วยในด้วยโรคเบาหวาน (E10-E14) ต่อประชากร 100,000 คน (รวมทุกการวินิจฉัยโรค) ปี พ.ศ.2550-2557 จำแนกรายจังหวัด เขตบริการ
สาธารณสุข.[Online]https://thaincd.com/information-statistic/non-communicable-disease-data.php [12 มิถุนายน 2559]
สำนักโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2559). รายงานประจำปี 2558 ANNUAL REPORT 2015. กรุงเทพฯ : องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
สำนักโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.. (2560). จำนวนและอัตราโรคไม่ติดต่อประจำปีปฏิทิน พ.ศ. 2550-2558. [Online] https://www.thaincd.com/2016/mission3 [12 มกราคม 2560]
สุภมาส อังศุโชติและคณะ. (2551). สถิติวิเคราะห์สําหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรม. ศาสตร์: เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. กรุงเทพฯ : บริษัทมิสชั่นมีเดียจํากัด
สุวิทย์ชัย ทองกูล. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวานในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลจังหวัดอุบลราชธานี. (วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต) สาขาวิชาการสร้างเสริมสุขภาพ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี พ.ศ. 2557.
เอชโฟกัส. (2017). เดินหน้าคณะกรรมการสุขภาพครบทุกอำเภอภายในปี 2561 หลังขยายผล 200 อำเภอในปี 60.[Online] https://www.hfocus.org/content/2017/07/14199 [7 กันยายน 2560]
American Diabetes Association. (2017). Standards of Medical Care in Diabetes-2018
Anderson, James C. and Gerbing, David W. (1988). Structural Equation Modeling in Practice: A Review and Recommended Two-Step Approach.103 (3), 411-423.
IDF. (2015). Diabetes Atlas Seventh Edition 2015. [Online] https://www.diabetesatlas.org/2015. [January 18, 2016]
IDF. (2017). IDF DIABETES ATLAS Eighth edition 2017. [Online] https://www.diabetesatlas.org/ resources /2017-atlas.html [September 6, 2017]
World Health Organization. (2016). Global report on diabetes. Geneva : WHO Press.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Articles that are published are copyrighted by the authors of the articles